حتما به خاطر دارید که در همین سال‌های اخیر، هاشمی وزیر سابق بهداشت در پاسخ به پیرمردی که بخاطر پا درد از وضعیت امکانات فیزیوتراپی شهرستانش شکایت داشت یک راه حل کلیدی و کاربردی را برایش تجویز کرد که«خودت بمال!» یعنی خودت باید همه این کم و کاستی‌ها را تحمل کنی و یک تنه بار مشکلاتی که گفتی را به دوش بکشی! به جای نق زدن خودت آستین بالا بزن. این روزها مدام به مردم توصیه می‌شود که در خانه‌های خود بمانید و بیرون نروید کرونا در کمین است.

بله درست است که کرونا از آنچه که تصور می‌کنیم به ما نزدیک‌تر است و خطرش نه فقط معطوف به فرد بلکه کل جامعه است. اما آیا مسولان از خود می‌پرسند مردمی که محتاج نان شب هستند و روزگارشان با دست فروشی و کاسبی در بازار و حتی کارمندی در شرکت‌های خصوصی می‌گذرد، شرکت‌هایی که مدیرانشان دوران برده‌داری قرن 18 و19 آمریکا را به یاد می‌آورند، چگونه در خانه بمانند آن هم برای مدت طولانی؟ چه کسی خرج آن‌ها را می‌دهد؟ تا کی و کجا می‌توانند از پس‌انداز خود –به شرط داشتن- استفاده و خرج کنند، کرایه خانه چی؟ اول ماه چند صاحب خانه حاضر می‌شوند از مستاجرانشان کرایه نگیرند؟ البته که ممکن است برخی از همین مالکان با اجاره املاک چرخ زندگی شان را بچرخانند و نیازمند همان اجاره خانه‌ها هستند. بانک‌ها که همه منافذ را بسته‌اند تا فقط در سود احتمالی افراد شریک باشند نه در زیان مردم چه؟ گفته‌اند تا سه ماه در بازپرداخت اقساط وام‌ها با مردم کاری نداشته باشند؛ دستتان درد نکند بعد از سه ماه چه؟ وقتی پیامک می‌فرستند که حواسمان هست اقساط شما عقب افتاده یا به ضامن زنگ می‌زنند و آبروی فرد را می‌برند! مردم خانه نشین از کدام خزانه اقساط معوقه را پرداخت کنند؟ در شرایطی که کسر قابل توجهی از مردم در شرایط کنونی به واسطه سیاست‌های مختلف داخلی و خارجی با درامد کمتر از 5 میلیون زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نیازمند یارانه و کمک هزینه‌های معیشتی هستند و اگر سر کار نروند فقط خدا باید به آن‌ها رحم کند که به شرط حیات در ایام پسا کرونایی که بسیاری از صاحبان املاک و بازاریان و تجار در اقتصاد بازار کاملا آزاد ایران که هرکس هرجا هر قیمتی بخواهد می‌دهد برای جبران ماه‌های کرونایی دست در جیب مردم می‌کنند! باید شاهد افزایش قیمت املاک و همه اقلام ضروری و غیر ضروری باشند.

 در اینجا تئوری «خودت بمال» دیگر جوابگو نخواهد بود و توصیه در خانه ماندن خشک و خالی نشانه‌ای از شناخت غلط و درک نادرست از جامعه است. درست مثل همسر لویی شانزدهم، ملکه آنتوانت، که وقتی خبردار شد  جمعی از زنان پشت در قصر جمع شده‌اند و فریاد می‌زنند نان برای خوردن ندارند، با تعجب گفت: خُب به جایش بیسکویت بخورند!

مطالب فوق به هیچ وجه توصیه یا تشویق به ترک خانه و حضور در خیابان آن هم در شرایط کرونا زده کشور نیست بلکه حفظ جان مهمترین کاری است که باید در این شرایط انجام داد از سویی به مضایق دولت نیز آگاهیم اما  حداقل انتظاری که در شرایط کنونی از مسولان کشور می‌شود داشت هم‌راهی و هم‌دردی و همکاری با مردم است نه فقط توصیه‌ آن هم بی‌حساب.