به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری چند روز پیش انتقاداتی را متوجه سریال پایتخت کرده بود که با واکنش‌هایی همراه شده بود. او در یادداشتی دیگر به این حواشی اشاره و پاسخ داده است که در ادامه می خوانید:
«مقاله ای که روز چهارشنبه ۶ فروردین ۹۹ در انتقاد از مجموعه تلویزیونی پایتخت نوشتم، به نوشته شدن چندین مقاله توسط صاحبنظران محترم در مدت ۴۸ساعت گذشته و در نقد آن مقاله منجر شد. علاوه بر این، انبوهی از اعلام نظرهای پیامکی و شفاهی از طریق فضای مجازی به اینجانب رسید که نشان دهنده حساسیت موضوع است. به همین دلیل لازم دانستم این تکمله را هم بنویسم.
ا- از تمام عزیزان که اظهار نظر کرده اند تشکر می کنم و بسیار خوشحالم که احساس می کنم افق روشنی پدیدار شده که از فرهنگ شدن نقد منصفانه و دور از غوغاسالاری حکایت دارد. این، برای جامعه ما که از فقدان چنین فرهنگی رنج می برد، نعمتی بزرگ است.
۲- اینجانب به موضوعات مطرح شده در آن مقاله نمی توانم به عنوان امور پیش پا افتاده نگاه کنم، زیرا مقولات فرهنگی، دینی، اخلاقی و ارزشی، هویت ما را تشکیل می دهند و بی‌تفاوتی نسبت به این امور است که حکمرانی را به بیراهه می کشاند و ما اکنون تاوان سنگین همین بی تفاوتی ها را می پردازیم. این بی تفاوتی اگر ادامه یابد، در آینده ای نزدیک شاهد جا خوش کردن کامل ضد ارزش ها در تمام شئون خواهیم بود.
۳- بر خلاف بعضی برداشت ها نه تنها با طنز مخالف نیستم، بلکه آن را برای جامعه لازم می دانم ولی طنز باید قواعد خود را داشته باشد تا بتواند ضمن شادی آفرینی، آموزنده هم باشد و در ازای وقتی که از بیننده و شنونده می گیرد به او نکات اخلاقی بیاموزد؛ نه این که عبور از خط قرمزها را برای او عادی جلوه دهد و اباحی گری را به فرهنگ تبدیل نماید.
۴- کلمه "پایتخت" از ابداعات فرهنگ شاهی و مخصوص ایران است. در زبان های عربی و انگلیسی برای مرکز سیاسی کشور، کلمات "عاصمه" و "کپیتال" به کار می روند که هر دو به معنای شهر بزرگ یا مرکز سیاسی کشور هستند. این نکته و ضرورت خودداری از به کار بردن کلمه "پایتخت" را از سال های دور بارها تذکر داده ام ولی توجهی به آن نشد. البته اخیرا که مقاله "ما هم شاه شده‌ایم" را نوشتم و منتشر کردم، به من می گویند دیگر ضرورتی ندارد این کلمه را کنار بگذاریم!
۵- ضمنا همان طور که در مقاله مورد نظر تاکید کردم، نباید نقاط قوت رسانه ملی را نادیده گرفت. نباید تلویزیون را فقط سفید یا فقط سیاه ببینیم. می بینید که تلویزیون ما رنگی است.»
