اینکه مسئولان فاجعه کرونا را دیر اعلام کردند یا فلان شهر را قرنطینه نکردند بخشی از قضیه است و اینکه امروز قطعاً همه میدانند این ویروس خطرناک همه جا هست و بیمار می‌کند و می‌کشد و هنوز مردم را به راحتی در کوچه و بازار و جاده و پارک و خیابان می‌بینی بخش مهمتر قضیه است.

هنوز معلوم نیست این رفتار ناشی از چیست و چرا علیرغم تاکید فراوان ارگان‌های بهداشتی نسبت به ماندن در خانه برای قطع زنجیره سرایت هنوز مردم بی اعتنا و بی اعتماد و لجبازانه در پارکها و کوچه‌بازار هستند.
به نظر می‌رسد اگر از این پدیده جان سالم به در بردیم به تجربه جدیدی در خصوص مقابله با پدیده‌های اپیدمیک خواهیم رسید.

اما یادمان باشد اگر دوباره روزی خواستیم دنبال مقصر بگردیم از خودمان به عنوان یکی از ستونهای تقصیر غافل نشویم و همه ماجرا را به گردن دولت و نظام و حکومت نیندازیم چرا که از یک جایی به بعد ما هم از فاجعه خبر داشتیم و هم از راهکارهای پیشگیری از آن.