به گزارش فارس، تضرع به معنای زاری کردن و پشیمانی و دعا به درگاه خدا یکی از راه‌های دفع بلا از منظر قرآن کریم است.

مرحوم آیت‌الله بهجت چندین‌بار در سخنان خود به بیان این موضوع پرداخته و دعا را یکی از مهمترین راه‌های دفع بلا بیان می‌کند.

تضرع به هنگام بلا

خداوند، بلاها را بدون مصلحت و ملاک نمی‌فرستد و برای رفع آن دعا لازم است. خداوند سبحان می‌فرماید: «فَلَوْلاَ إِذْ جَآءَهُم بَأْسُنَا تَضَرعُواْ؛ پس‌ ای کاش آن هنگام که سختی از سوی ما برای آن‌ها می‌آمد، تضرع و زاری می‌نمودند». (انعام: ۴۳)

یعنی بأس و سختی و فشار، بأس ما و از طرف ماست و ما آن را برای شما فرو می‌فرستیم، برای اینکه به درگاه ما تضرع کنید و به ما روی آورید و از ما درخواست کنید و دعا کنید. چرا چنین نیستید؟! (در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۶۶)

حکمت بلاها

خداوند، نوازل و بلاها را بدون حکمت و بدون ملاک و مصلحت نمی‌فرستد، بلکه برای دعا و تضرع ما می‌فرستد. بنابراین، برای رفع آنها دعا لازم، و تضرع به درگاهش مطلوب است؛ «فَلَوْ لا إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا تَضَرَّعُوا؛ پس ای‌کاش وقتی بلا و سختی ما به آنان می‌آمد، تضرع می‌کردند». (انعام: ۴۳)، (در محضر بهجت، ج۲، ص۳۷۹)

بلای فراگیر

گاهی بلاها تعمیم دارد یعنی تر و خشک را با هم می‌سوزاند. خداوند سبحان می‌فرماید: «وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَمُوا مِنْکُمْ خَاصَّةً؛ بپرهیزید از بلایی که تنها به ستمگرانی که در میان شما هستند، نمی‌رسد». (انفال: ۲۵)، (در محضر بهجت، ج۲، ص۲۴۶)

اثر خواندن سوره مؤمنون و زیاد صدقه دادن

آن شخص که بنده او را نمی‌شناسم گفته است: خواندن سوره «مؤمنون» و زیاد صدقه دادن، برای رفع و قطع این بلاها١ نافع است. (در محضر بهجت، ج۲، ص۴۶)

آیا نباید پیش از بلا و گرفتاری، به خدا ملتجی شویم؟!

«فَلَوْ لا إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا تَضَرَّعُوا؛ پس ای‌کاش زمانی که گرفتاری ما رسید، تضرع می‌کردند!». در شداید و سختی‌ها و گرفتاری‌ها همه می‌گویند: یاالله! معروف است که در مواقع طوفان، در کشتی از همه مرد و زن و بِر و فاجر ضجه بلند می‌شود. آری، در حال بلا و گرفتاری و شداید، حتی از غیر نمازگزارها، بلکه غیرمسلمان‌ها التجا ظاهر می‌شود. آیا با این همه بلاها که بر سر مسلمان‌ها می‌آید، نباید حال التجا برای ما پیش بیاید؟! و یا اینکه باز هم منتظر باشیم که حالت شدت و بلا از این هم بیشتر و بدتر شود؟! بله، ما باید در حال رخا، حالت ابتهال و تضرع و توسل داشته و ملتجی و شاکر باشیم، تا در حال شدت و گرفتاری به فریاد ما برسند.

وگرنه همان بلا و گرفتاری به سراغ ما می‌آید؛ زیرا کفار و دشمنان ما آرام و قرار ندارند، بلکه همین الآن نقشه پنجاه سال بعد ما را می‌کشند. آیا نباید در حال رخا ملتجی باشیم و یا اینکه مانند کافرها باشیم که فقط در حال شدت ملتجی می‌شوند، و فقط در حال جنگ و شداید به کلیسا می‌روند؟! آیا نباید در فکر باشیم و با تضرع و زاری برای ظهور فرج مسلمان‌ها و مصلح حقیقی، حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، دعا کنیم؟! (در محضر بهجت، ج۲، ص۳۸)