نصرالله پژمان‌فر عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی ایران در گفت‌وگو با میزان، پیرامون حذف معافیت مالیاتی فعالیت‌های فرهنگی و هنری گفت: در ابتدا این را بگویم که این طرح در کمیسیون فرهنگی مجلس مطرح نشد بلکه در کمیسیون اقتصادی مجلس طرح مورد بحث قرار گرفت، البته این را بگویم که این طرح اتفاقی منطقی است. 

وی در همین راستا ادامه داد: براساس این طرح هر فردی که درآمدی دارد، اگر درآمدش قابل توجه بوده و پایدار باشد مشمول مالیات شده و باید براساس همان درآمد مالیات پرداخت کند، البته این را هم بگویم که به عنوان مثال در مقوله فرهنگ و هنر این طرح شامل تمامی افراد نشده و عده ای خاص موظف به پرداخت مالیات هستند. 

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در همین رابطه تاکید کرد: به عنوان مثال براساس پیگیری‌ها مقرر گردید که کتاب‌فروشی‌ها براساس مشکلات فراوانی که در این عرصه دارند معاف از مالیات شوند، هم‌اکنون تمامی افرادی که شغلشان صرفاً کتاب‌فروشی است از پرداخت مالیات معاف شده‌اند، این مثال را زدم که بگویم پرداخت مالیات بخش فرهنگی و هنری عمومی نیست و کاملاً در قبال آن بررسی دقیق صورت گرفته است. 

وی میزان درآمد بخش فرهنگی هنری را عاملی مهم در محاسبه مالیات دانست و اعلام کرد: برخی از اقشار فرهنگی و هنری درآمدی دارند که به دلیل پایین بودن آن به هیچ عنوان مشمول مالیات نمی‌شود اما برخی هستند که درآمد قابل توجهی کسب می‌کنند، به عنوان مثال چهره‌های هنری و سینمایی درآمد بالایی در سال کسب می‌کنند و طبیعتاً بنا به همان درآمد باید مالیات پرداخت نمایند. این افراد باید براساس درآمدشان درصدی مالیات پرداخت کنند که از نظر من کاملاً منطقی است. 

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس ادامه داد: پرداخت مالیات در بخش فرهنگ و هنر به هزینه‌ها و درآمد‌های آثار و یا شخص بستگی دارد، طبیعتاً گروه جوانی که به عنوان مثال یک اثر نمایشی را به سختی و با بودجه 10 یا 20 میلیون تومانی روی صحنه می‌برند هیچ مالیاتی را نباید پرداخت کنند و اخذ این مالیات در قبال افراد پردرآمد و یا پروژه‌های پرخرج است.

پژمان‌فر با نقد وضعیت خصوصی سازی در بخش فرهنگ به خصوص تئاتر افزود: خصوصی سازی موجود در تئاتر کاملاً غلط است، شاید ما در بخش تئاتر به این نتیجه رسیده باشیم که باید به سمت خصوصی‌سازی حرکت کنیم اما معنای خصوصی سازی این نیست که حاکمیت در آن هیچ نقشی نداشته باشد. بخش دولتی باید نقش خود را در عرصه فرهنگ حفظ کند، هدایتگری و نظارت از سوی حاکمیت عاملی است که هیچگاه نباید تحت عنوان خصوصی سازی به فراموشی سپرده شود. 

وی در همین رابطه خاطرنشان کرد: بخش دولتی باید علاوه بر نظارت و هدایتگری وظیفه حمایت از قشر آسیب پذیر فرهنگی و هنری را فراموش نکند، این بخش نباید به نام خصوصی سازی حمایت از جوانان نوپای این رشته را کنار بگذارد. مسئولین دولتی باید بدانند که معنای خصوصی سازی و کاهش تصدی گری رها کردن هنر به حال خودش نیست.