به گزارش تسنیم به نقل از پایگاه خبری النشره، استعفای سعد الحریری نخست‌وزیر مستعفی لبنان٬ تصمیمی نبود که در یک ساعت گرفته شده باشد. حریری پیش از این از روز نخست آغاز اعتراضات مردمی لبنان اقدام به این کار کرد٬ اما نبیه‌بری رئیس‌پارلمان این کشور از وی خواست تا صبر کرده و تصمیم به استعفا نگیرد. اما در این میان حریری نتوانست این حجم از فشارها را تحمل کند٬ بنابراین٬ این بار را از روی دوش خود برداشت تا دیگران آن را به دوش بکشند. در اصل سعد حریری می‌خواست تا خسارت‌های سیاسی خود را در خلال بحران‌های اخیر لبنان به حداقل برساند.

میشل‌عون رئیس جمهور لبنان نیز تا آخرین لحظه استعفای حریری را پیش‌بینی نمی‌کرد. عون گمان می‌کرد که سعد حریری مانند گذشته به منظور وادار کردن دولت به اخراج جبران باسیل و یا تحمیل یک توافق‌ سیاسی برای تغییر دولت در راستای جذب افکار عمومی٬ تهدید به استعفا می‌کند.

اما استعفای سعد حریری٬ شرایط بحرانی لبنان همراه با خطرات احتمالی پیش‌روی آن را کامل کرد. نخستین خطر این امر آن است که در صورت بازگشت هرج‌ومرج به کشور در سایه اعتراضات مردمی٬ آشوب‌های فرقه‌ گرایی و مذهبی در کشور به‌‌پا می‌شود که این امر همان چیزی است که نبیه‌بری درباره آن هشدار داده بود. رئیس پارلمان لبنان همچنین پیش از این به طور جدی در خصوص حضور آوارگان سوری و فلسطینی و اینکه مقامات از ورود آنها به خط بحران کشور می‌ترسند٬ هشدار داده بود.

خطر دوم استعفای حریری در این شرایط این است که چه کسی پس از او مامور تشکیل کابینه خواهد شد؟ گزینه‌‌های احتمالی اول از همه خود حریری است و پس از آن نام‌های دیگری از جمله نجیب میقاتی نخست‌وزیر سابق لبنان و فواد مخزومی و عبدالرحیم مراد و تمام سلام نمایندگان پارلمان این کشور به عنوان جایگزین سعد حریری مطرح می‌شود. در این میان همه شواهد حاکی از آن است که رئیس‌جمهور هرگز برای بازگرداندن حریری که در استعفای خود مخالف میل جریان‌های طرفدار عون استعفا کرد٬ تلاش نمی‌کند. تیم جریان‌های طرفدار میشل‌عون ترجیح می‌دهد که مخزومی نخست‌وزیر آینده باشد؛ با این وجود که وی از ابتدای آغاز اعتراضات ملت لبنان در کنار مردم بوده و با آنها همدردی می‌کرد. فواد مخزومی همچنین مورد حمایت نمایندگان مستعفی که حامی اعتراضات مردمی این کشور بودند نیز هست.

اما خطر سوم٬ همه نشانه‌ها حاکی از آن است که منبع سازماندهی این اعتراضات اخیر مردم٬ خارجی است نه داخلی٬ به‌ویژه که کاخ ریاست‌جمهوری باب گفتگو با مقامات خود را گشوده و دریافت که هیچ یک از اعضای دولت٬ در پشت این اتفاقات نبوده‌اند. این به معنای آن است که یا یک‌سری منابع پنهانی داخلی٬ این اتفاقات را سازماندهی می‌کنند و یا عناصر خارجی٬ از درد و مشکلات ملت لبنان برای تحمیل برنامه های سیاسی خود دراین کشور سوء استفاده می‌کنند.

و اما خطر چهارمی که پس از استعفای سعد حریری٬ لبنان را تهدید می‌کند این است که آیا این شرایط اقتصادی و مالی کشور می‌تواند مدت طولانی بدون راه‌حل و یا دولت باقی بماند؟ ناظران معتقدند که یکی از دلایل استعفای سعد حریری٬ فشار اقتصادی بدون وجود هیچ افق روشن و یا حمایت بین‌المللی بود؛ تاجایی که خبرها حاکی از آن است که فرانسه به دنبال فرار از عمل به «تعهدات سیدر» (اشاره به برگزاری کنفرانس سیدر در پاریس درباره لبنان) است.

دراین میان به نظر می‌رسد که لبنان در آستانه یک بحران اقتصادی بی‌سابقه قرار دارد وهمین امر موجب افزایش نگرانی و اضطراب در میان شهروندان و دشوار شدن شرایط معیشتی آنها می شود. همچنین این موضوع موجب می‌‌شود تا نیروهای سیاسی طرفدار و یا هم‌پیمان با جریان‌های وابسته به میشل‌عون٬ موافق تشکیل دولت یکپارچه نباشند تا مسئولیت بحران تنها بر عهده آنها قرار نگیرد؛ با این وجود که میشل‌عون در پاسخ به استعفای حریری اظهار داشت که دولت را با کسانی که باقی مانده‌اند ادامه می‌دهیم.