به گزارش ایسنا به نقل از رویترز، یک تیم متشکل از متخصصان مرمت توانست با کمک روش‌های پیشرفته آثار هنری و بخش‌هایی از ساختمان مجلل سه‌طبقه‌ای را که تقریبا در اثر فوران آتشفشان «وزوو» در سال ۷۰ میلادی نابود شده بود، نجات دهد.
این خانه باستانی که با نام «خانه دویست‌ساله» شناخته می‌شود، در شهر رومی «هرکولانیوم» واقع شده است و برای اولین‌بار در سال ۱۹۳۸ کشف شد. عنوان «خانه دویست‌ساله» از آن جهت برای این بنا در نظر گرفته شده که سال ۱۹۳۸، دویستمین سالگرد کاوش‌هایی بود که به کشف ویرانه‌های شهر باستانی «هرکولانیوم» منجر شد.
از موزاییک‌های تقریبا سالم، نقاشی‌های دیواری با موضوعات اسطوره‌ای و سبک معماری بخصوص این بنا می‌توان دریافت که «خانه دویست‌ساله» یکی از نفیس‌ترین بناهای خصوصی شهر «هرکولانیوم» بوده است.
«لزلی رینر» - یکی از کارشناسان موسسه حفاظت «گتی» - بیان کرد: «این ساختمان تاریخی را می‌توان به عنوان جواهری برای این منطقه محسوب کرد.»
«خانه دویست‌ساله» هم همچون بسیاری از خانه‌های باستانی «پمپئی» به دلیل غفلت در مدیریت، از سال ۱۹۸۳ تاکنون تعطیل بود و تا امروز امکان بازدید از بنا برای عموم فراهم نشده بود.
کارشناسان معتقدند پروژه‌های مرمت و بازسازی سال‌های گذشته بیش از آن که در مرمت این بنا مفید باشند به آن آسیب زده‌اند؛ برای مثال موادی که برای محافظت از رنگ نقاشی‌های دیواری این بنای تاریخی استفاده شده بود، روند ناپدید شدن رنگ‌ها را تسریع کرده بود.
با این‌که شهر «هرکولانیوم» بسیار کوچکتر از «پمپئی» است، اما ویرانه‌های آن به مراتب سالم‌تر از ویرانه‌های «پمپئی» هستند چراکه ویرانه‌های «هرکولانیوم» زیر خاکسترهای بسیار زیادی مدفون شده بودند و این امر سبب شده بود تا دسترسی سارقان به این ویرانه‌ها کمتر شود.
با توجه به بقایای قابل توجه کشف‌شده در شهر باستانی «هرکولانیوم» می‌توان دریافت که این شهر در مقایسه با «پمپئی»، خانه افراد ثروتمندتری بوده است.
