برخلاف تاجزاده، زیدآبادی زیاد نمود رسانه‌ای ندارد ولی حرف‌های تاثیرگذاری زده و اثرگذار بوده است. مثلا آخرین بار همین چندوقت پیش بود که در مناظره‌ای سه‌جانبه با عنوان «اصلاحات؛ امکان یا امتناع؟» با حضور عباس عبدی، احمد زیدآبادی و سید حسین مرعشی در حزب کارگزاران سازندگی برگزار شد، شرکت کرد و خروجی آن نشست این شد که اصلاحات باید رهبر جدیدی داشته باشد. فردای آن نشست هم روزنامه سازندگی در تیتر اول خود نوشت: «اصلاحات رهبران جدید می‌خواهد».

پشت‌بند همین ماجرا بود که غلامحسین کرباسچی این پازل را تکمیل کرده و در مصاحبه با روزنامه حزبش گفت که اساسا اصلاحات رهبر نداشته که بخواهند رهبران جدیدی بر آن انتخاب کنند و صراحتا گفت که خاتمی رهبر اصلاحات نبوده و نیست.

مناظره زیدآبادی با تاجزاده در جاهایی به مناظره زاکانی با تاجزاده تنه می‌زند و چون این دو قبلا باهم مناظره داشته‌اند، به شگردهای هم آشنایی دارند.

او در جایی از مناظره به خاطره مناظره‌اش با تاجزاده در سال 84 اشاره کرده و می‌گوید: سال 84مناظره‌ای داشتیم که تاجزاده سرش را آورد کنار گوش من و گفت که «ببین! این راست‌ها اگر حاکم شوند، می‌روند با غربی ها می‌سازند دهان ما را سرویس می‌کنند!». من هم گفتم «من آرزو دارم اینها بروند با غربی ها بسازند چون اگر نسازند دهان ما سرویس می‌شود».

احمد زیدآبادی که در طول مناظره اصلاح‌طلبان را نقد صریح می‌کند، همان اول کار عملی شدن یکی از شعارهای اصلاحات یعنی جامعه مدنی را مورد نقد قرار داده و می‌گوید: «حرکتی از دوران هاشمی رفسنجانی شکل گرفته بود که می‌توانست جامعه را قوی‌تر کند ولی این موضوع در دوران دوم خرداد وارد چالش با قدرت شد؛ یعنی حرکتی که می توانست مدنی باشد رنگ تند سیاسی به خود گرفت و در قالب اصلاح طلبی بروز کرد». 

زیدآبادی معتقد است که اگر این بساط اصلاح‌طلبی برچیده شود کلی سود دارد و از وضعیت ضررناک فعلی بهتر است.  او می‌گوید «اصلاح‌طلبان اعتبار اجتماعی ندارند که بخواهند یک جنبش اجتماعی راه  بیاندازند». او برای مثال می‌گوید اگر شکوری راد به عنوان پزشک به فشافویه برود و 10بیمار را معاجه کند اثرگذارتر است.

این روزنامه نگار اصلاح‌طلب مقصر شکست اصلاح‌طلبان در سال 84 را ضعف دولت خاتمی قلمداد می‌کند. این اظهارات با واکنش تاجزاده مواجه می‌شود و در جواب، موفقیت دولت خاتمی در حوزه اقتصاد را مورد اشاره قرار می‌دهد.

زیدآبادی اما معتقد است که خاتمی این موفقیت را مرهون امثال مرحوم نوربخش است که کارگزارانی بودند و تاجزاده هم در جواب او اینگوه بیان می‌کند که کارگزارانی‌ها در دولت مرحوم هاشمی بیشتر بودند و اساسا دولت دست آنها بود پس چرا موفقیت در حوزه اقتصادی حاصل نشد؟

در حوزه سیاست خارجه نیز احمد زیدآبادی نظری متفاوت‌تر با تاجزاده دارد. برای مثال می‌گوید من در سال88 معتقد بودم میرحسین موسوی پیروز می شود ولی معتقد بودم که موفق نمی‌شود چون آمریکا در هرصورت ایران را تحریم می کرد و با موسوی صنمی نداشت که تحریم نکند. اما تاجزاده می گوید که اگر موسوی پیروز می شد قطعا تحریم اتفاق نمی‌افتاد.

مناظره بیش از دوساعته تاجزاده و زیدآبادی ورای محتوا و اینکه بصورت جزئی چه گفته شده، در ادامه سلسله پینگ پنگی است که مدت‌هاست بین دو طیف سیاسی اصلاح طلب راه افتاده و دامن آن خاتمی، عارف و بخش بزرگی از اصلاح طلبان را گرفته است. شاید انتظار این بود که کنار هم نشستن دو اصلاح طلب را برای یک برنامه خبری «میزگرد» بنامیم ولی بی‌شک این نشست یک «مناظره تمام‌عیار» بود که در ادامه دعواهای سیاسی اصلاحات-کارگزاران تعریف می‌شود و به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها پایان یابد. شاید اصلاحات به دوران ماقبل 76 برگردد و اصلاحات و گارگزاران دوباره به آلترناتیو هم تبدیل شوند.