محققان مؤسسه جینا دیویس در رابطه با جنسیت در رسانه‌ها و سازمان بشردوستانه برنامه بین‌المللی، در تجزیه و تحلیل ۵۶ فیلم برتر سال ۲۰۱۸ در ۲۰ کشور، دریافتند که از شخصیت‌های زنان رئیس و دارای پُست‌های ارشد، چهار برابر بیشتر از مردان عریان‌تر و از فیزیک و بدنشان از جنبه جنسی و جذب مخاطب بهره‌برداری شده است. در این تحقیق نمایاندن عریانی بخشی از بدن زن‌ها به میزان دو برابر و عریانی کامل به میزان چهار برابر مردان بوده است.
این گزارش با عنوان "بازنویسی داستان زن» این مساله را مطرح می‌کند که چگونه کلیشه‌های فیلم و رسانه بر زندگی و آرمان‌های زنان و دختران برای موفقیت و رسیدن به پست‌ها و مقام‌های بالاتر تأثیر می‌گذارد. این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که نقش‌های پست‌های مدیریتی و ارشد در فیلم‌ها بیشتر از دیگر نقش‌هایی که برای زنان انتخاب می‌شوند، برهنگی و عریانی و نشان دادن زن به عنوان یک کالای جنسی را نشان می‌دهند. این تحقیق همچنین در بخشی به این نکته اشاره می‌کند که در بسیاری از صحنه‌های فیلم‌ها دوربین به برخی از اعضای بدن زن‌ها زوم کرده و حرکت و نمای دوربین به صورت صحنه آهسته صورت میگیرد که این نوع فیلمبرداری برای زنان ۱۵ درصد و برای مردان تنها چهار درصد بوده است.
« آنبیرگیت آلبرستن» مدیرعامل برنامه‌ریزی بین‌المللی در این مورد می‌گوید: این یافته‌ها تعجب آور نیست وقتی که یک زن هیچکدام از ۱۰ فیلم برتر در ۲۰ کشور جهان در سال ۲۰۱۸ را کارگردانی نکرده باشد و تنها یک چهارم از تهیه‌کنندگان زن باشند و تنها یک زن در تیم ۱۰ نفره نویسندگی وجود دارد.
او در ادامه می‌افزاید: یک زن که مامور ۰۰۷ می‌شود یا یک ابرقهرمان، با استقبال مواجه می‌شود این یک قانون نیست بلکه تنها یک آرزو است. هنوز تبعیض جنسیتی و کلیشه‌های مضر بر پرده سینما حکمفرمایی می‌کنند. این معضل باعث تضعیف زنان و دختران شده و بر آرمانها و اعتماد به نفس آن‌ها برای رهبری و اتخاد پست‌های کلان در تمام جوانب زندگی تاثیر منفی گذاشته است.
دیویس، که از طریق مؤسسه تحقیقاتی خود درباره حضور زنان بر پرده سینما تحقیق کرده می‌افزاید: فیلم و رسانه تاثیری قدرتمند بر چگونگی نگاه جهان به دختران و چگونگی نگاه همین زنان و دختران به خودشان می‌گذارد. با تولید اینگونه محتواها و نگاه ابزاری و جنسیتی به زن هم تلقی جامعه از زن منفی می‌شود و هم همین تلقی بر خود زن مستولی می‌شود و باعث می‌شود این قشر خود را دست کم بگیرد. در مجموع آسیب‌های این تبعیض جنسیتی و نشان دادن آنچه که واقعا حق زنان نیست، پایدار و جبرانشان دشوار خواهد بود.
این در حالیست که آمارهای ارتقاء کمّی حضور زنان در سینمای هالیوود هنوز نتوانسته معضل حضور کیفی آنان را مرتفع سازد. بنابر تحقیقات جدید در دانگشاه ایالتی سن‌دیِگو با عنوان مطالعه حضور زنان در فیلم و تلویزیون حضور زنان به عنوان شخصیت‌های تلویزیونی به ۴۵ درصد و به عنوان عوامل پشت صحنه حدود ۳۱ درصد در سال ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ رسیده است.
گزارش سالانه وضعیت زنان و دختران در کالیفرنیا ۲۶ درصد از شخصیت‌های زن در ۱۰۰ فیلم موفق در گیشه سال ۲۰۱۴ آمریکا به شکل برهنه یا نیمه برهنه در فیلم ظاهر شده‌اند که در مقابل تنها ۹درصد از مردان وضعیتی مشابه داشته‌اند.
زنان در پشت صحنه ۳۱ درصد را تشکیل می‌دهند که در مقام «برنامه‌سازان» «کارگردان» «نویسنده» «مدیر تولید» «تهیه‌کننده» «تدوین‌گر» و «فیلمبردار» فعالیت می‌کنند و این آمار در تاریخ ۲۲ ساله این تحقیقات بالاترین رکورد محسوب می‌شود. این آمار برای سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ ۲۸ درصد بوده است. با این وجود که یک چهارم برنامه سازان و ۳۰ درصد مدیران تولید زن‌ها هستند، ۷۷ درصد برنامه‌ساز و تدوین‌گر، ۷۹ درصد کارگردان و ۹۶ درصد فیلمبردار زن نداریم.
علاوه بر این آمار، نیمی از ۸۴۲ عضو جدید آکادمی علوم و هنرهای تصویری آکادمی اسکار را بانوان تشکیل می‌دهند.
اخیراً مستندی با حضور زنان مشهور و عنوان‌دار هنرپیشه هالیوود ساخته شده است که به انتقاد از ارائه تصویری کم‌فروغ و اشتباه از زن در سینمای هالیوود می‌پردازد. «این همه چیز را تغییر می‌دهد» نام این فیلم مستند بلند است که حضور مریل استریپ و دیگر زنان شاخص سینمای هالیوود باعث شده با استقبال مواجه شود. در این مستند بسیاری از زنان هنرپیشه معروف هالیوودی از مشکلات تبعیض جنسیتی در آمریکا و به خوصوص در صنعت سینمای هالیوود سخن می‌گویند.
