به گزارش الف این نشریه در مقاله ای به قلم، "دانگ باندو" عضو ارشد "موسسه کاتو"، از اندیشکده های آمریکایی در واشنگتن، دستیارارشد ویژه رونالد ریگان رئیس جمهور اسبق آمریکا و نویسنده کتاب" حماقت های خارجی: امپراتوری جهانی جدید آمریکا" که در سال 2019 عرضه شد، توضیح می دهد چرا جنگ با ایران "اشتباهی بزرگ" خواهد بود:
« شانزده سال پیش دولت جورج دابلیو بوش، اطلاعات مربوط به برنامه های نظامی عراق را دستکاری کرد تا افکار عمومی را نگران و آنها را برای تجاوز به عراق متقاعد کند. آن ابر قارچی (ناشی از انفجار بمب اتمی) که کاندولیزا رایس مشاور امنیت ملی درباره اش هشدار داده بود، وجود نداشت اما تهاجمی که نومحافظه کاران مدتها آرزویش را داشتند و سایر تندروها ادامه اش دادند، محقق شد. عراقی های "رها شده" با طرح های آمریکا برای ایجاد یک دولت دست نشانده در فرات مخالفت کردند و نتایج آن به یک بحران انسانی و فاجعه ای جغرافیایی منجر شد که همچنان خاورمیانه از آن در امان نیست.
هزاران آمریکایی کشته شدند، دهها هزار نفر از آنها آنها زخمی شدند، صدها هزار عراقی کشته و میلیون ها نفر آواره شدند. جنگ قومی، نابودیِ جامعه تاریخی مسیحیان، ایجاد القاعده در عراق – که جایش را به داعش داد – و افزایش نفوذ ایران از جمله عواقب این جنگ بود. سوال اصلی این است که چگونه این همه به اصطلاح مردمِ عاقل اینقدر احمق هستند؟
اکنون به نظر می رسد دولت ترامپ همین مسیر را دنبال می کند. رئیس جمهور بر ایران متمرکز شده، توافق هسته ای با تهران را پاره کرده و علیه آن و همه طرف های معاملات اقتصادی با آن جنگ اقتصادی اعلام کرده است. وی در حال کشاندن آمریکا به جنگ است، گرچه میگوید دنبال صلح است. او فکر می کند ما چقدر احمقیم؟
طبیعتا دولت آمریکا، از ایران به خاطر نپذیرفتن پیشنهاد "سخاوتمندانه" مذاکرات، انتقاد می کند. اما تهران دلیلی ندارد که تصور کند واشنگتن جدی است. نیازی نیست که فقط یک آیت الله شیعه بود تا به این نکته پی برد که دلیلی برای مذاکره با رئیس جمهوری وجود ندارد که مصمم است طرف مقابل را تسلیم کرده و یا با آن بجنگد، و اینکه این رئیس جمهور آنقدر قابل اعتماد نیست که به توافقی که خود حاصل کرده، پایبند باشد.
در حقیقت، مایک پومپئو وزیر خارجه آمریکا اخیرا پیشنهاد مذاکرات بدون قید و شرط را مطرح کرد، به استثناء این که ایران باید مانند "یک کشور طبیعی" رفتار کرده و درخواست های غیر ممکن واشنگتن را حتی پیش از آغاز مذاکرات بپذیرد. جان بولتون مشاور امنیت ملی (برکنارشده) متعاقبا توضیح داد که رئیس جمهور "آماده است درباره آینده مذاکره کند" اما فقط پس از آنکه ایران "برنامه هسته ای و فعالیت های غیرقابل قبول خود" را کنار بگذارد. به عبارت دیگر، ایران باید ابتدا تسلیم می شد. آمریکا در چنین شرایطی مذاکره نمی کرد. چرا ایران باید مذاکره کند؟
آمریکا در سال 1953 از کودتایی علیه محمد مصدق نخست وزیر منتخب ایران حمایت کرد. و به شاه در تحکیم قدرت، کمک کرد از جمله با ایجاد سازمان مخوف ساواک. شاه هم به زور جامعه محافظه کار ایران را مدرن کرد، در حالی که حکومتِ فاسد و سرکوب گر او سبب شد ایرانی های مذهبی و سکولار علیه شاه متحد شوند.
بعد از برکناری شاه در سال 1979، دولت ریگان در تهاجم صدام به ایران، از عراق پیشتیبانی کرد، جنگی که دستکم یک میلیون کشته برجا گذاشت. واشنگتن با حمایت از نفت کش های کویتی، زمینه ای فراهم کرد که درآمد حاصل از فروش نفت آنها به عنوان وام به عراق پرداخت شود. آمریکا در عملیات نظامی از عراق پشتیبانی اطلاعاتی کرد و مواد تولید تسلیحات شیمیایی را در اختیار آن قرار داد تا از آن برای حمله به نیروهای ایرانی استفاده کند. در سال 1988 نیروی دریایی آمریکا یک هواپیمای غیرنظامی ایرانی را در اسمان های بین المللی سرنگون کرد.
آمریکا بعد از تحمیل تحریم ها در سال 1979 با عربستان یک مشارکت نزدیک نظامی برقرار کرد و بعد از پیروزی در جنگ با صدام، دولت بوش پیشنهاد ایران را برای مذاکره رد کرد و اینجا بود که نومحافظه کاران گفتند "مردان واقعی" تهران را هم تسخیر خواهند کرد. و حتی دولت اوباما تهدید که بود علیه ایران اقدام نظامی خواهد کرد.
هنری کیسینجر درست گفت که حتی پارانوئیدی ها هم می توانند دشمن داشته باشند. برخلاف تصور عموم در واشنگتن که متوسط ایرانی ها از تلاش آمریکا برای نابودی اقتصادشان حمایت می کنند، تازه ترین تحریم ها ظاهرا به افزایش یک احساس شدید ضد آمریکایی منجر شده است.
روابط خصومت آمیز با ایران همچنین به عربستان اجازه داد برسیاست های آمریکا کنترلی خطرناک اعمال کند. باراک اوباما تلاش کرد سیاست های خاورمیانه ای واشنگتن را مجددا متوازن کند. نتیجه آن امضای توافق هسته ای ایران – برجام – بود. براساس برجام، رژیم سختی از نظارت بربرنامه های هسته ای ایران به منظور دور کردن آن از تولید بمب اتمی، اعمال شد – البته برنامه هایی که سازمان های اطلاعاتی آمریکا گفته بودند از سال 2003 متوقف شده بود.
گرچه اوباما بیش از حد به این توافق بها داد، اما برجام زمینه بالقوه تغییر سیایت های مربوط به ایران و روابط دوجانبه را فراهم کرد. ایرانی های جوانتر ... خواستار فرصت های اقتصادی هستند... .
اما دونالد ترامپ، مصمم بود تمام سیاست های اوباما را سرنگون کند. استقبال گرم از بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل – که پیشنهاد مدیران امنیتی خود را در خودداری از تقبیج برجام نادیده گرفته بود – و درآغوش کشیدن خاندان سلطنتی سعودی – که زمانی رابرت گیت گفته بود تا آخرین نیروی آمریکایی با ایران خواهند جنگید – ظاهرا نقشی مهم ایفا کرد.
رئیس جمهور سال گذشته از برجام خارج شد و جنگ اقتصادی اعلام کرد. سپس سپاه پاسداران را یک گروه تروریست نامید. (واشنگتن همواره برای مقاصد کاملا سیاسی، دیگران را تروریست می نامد) سرانجام گزارشاتی وجود دارد مبنی بر آنکه نیروهای آمریکایی با همدستی تندروهای اسلامی – شبیه آنهایی که مسئول حملات به آمریکایی ها بودند - علیه ایرانی ها جنگی مخفی راه انداخته اند. آمریکا این گزارش را رسما تکذیب کرده است.
رئیس جمهور مدعی است که خواستار مذاکره است. وی می گوید:" ما به دنبال تغییر رژیم نیستیم. ما خواستار آن هستیم که هیچ سلاح هسته ای وجود نداشته باشد." اما این همان چیزی است که برجام دنبال می کرد. سیاست های او عملا تهران را به گسترش برنامه اتمی اش وامیدارد. اما پارسال بود که مایک پومپئو سخنانی را مطرح کرد که جیسون رضاییان ستون نویس واشنگتن پست آن را "احمقانه" و "کاملا به بدور از واقعیت" نامید.
پومپئو در سخنانی در اندیشکده هریتیج شرایط تسلیم شدن ایران را تشریح کرد: از ایران انتظار می رود از وانمود کردن به داشتن سیاست خارجی مستقل خودداری کرده و توانایی های بازدارند موشکی اش را کنار بگذارد؛ یعنی اینکه فرمانبر عربستان باشد، آن هم در شرایطی که آمریکا کمک های گسترده نظامی به ریاض کرده است. براساس پیشنهاد پومپئو، تهران حتی نمی توانست با دیگر دولت ها از جمله سوریه، به درخواست خود آنها، همکاری کند. تنها نکته ای که پومپئو فراموش کرد بیان کند، اصرار بر آن بود که ایران حضور یک فرماندار کل آمریکایی را بپذیرد.
این پیشنهاد از اول محکوم به شکست بود. با این وجود جام بولتون در سال 2015 در یک مقاله تحلیلی در نیویورک تایمز با عنوان " برای توقف بمب های ایران، آن را بمب باران کنید"، اولویت های سیاست مورد نظر خود را بیان کرد. نیات واقعی رئیس جمهور هرچه که باشد، تهران حق دارد اینگونه برداشت کند که واشنگتن به دنبال تغییر رژیم است، و در صورت لزوم از طریق جنگ.
دولت آمریکا ظاهرا تصور می کرد تحریم های کمرشکن جدید یا رژیم را مجبور به تسلیم می کند، و یا در بحبوحه مناقشات سیاسی و اجتماعی، آن را به سقوط می کشاند. پومپئو در پاسخ به این سوال که آیا تحریم های به تغییر رفتار ایران می انجامد، گفت " آنچه که باعث تغییر می شود، مردم ایران هستند که می توانند دولتشان را تغییر دهند."
"رائول مارک گفشت" از موسسه دفاع از دمکراسی، و همچین "رای تاکیه" از شورای روابط خارجی آمریکا اخیر گفته اند جمهوری اسلامی یک رژیم خسته است که احتمالا در مسیر نابودی قرار گرفته. اما رضاییان می گوید درخصوص مشکلات اقتصادی ایران، "مساله جدیدی" وجود ندارد. " تصور اینکه این بار مردم ایران دولتشان را مجبور کنند در مقابل خواسته آمریکا زانو بزند، - حداقل برای کسی که بخش چشمگیری از عمر خود را در ده های اخیر در ایران بوده – خنده دار است." اشتیاق گقشت برای جنگ افروزی آمریکا به اشتباهاتی در گذشته انجامیده است. وی زمانی که در 17 سال پیش گفته بود" جنگ با عراق به هیچ وجه خاورمیانه را تکان نخواهد داد"، عراق را اشتباه گرفته بود... .
ایران هیچ تمایلی به جنگ ندارد... . اما سیاست های تجاوزکارانه اقتصادی و نظامی واشنگتن، تهران را مجبور می کند پاسخ دهد. به ویژه در شرایطی که سیاست های دولت آمریکا – تحریم هایی که هدف آن نابودی اقتصاد ایران و اقدامات نظامی برای آمادگی جنگی بوده – ... سپاه پاسداران را که مخالف مذاکره با واشنگتن بودند، در موقعیت مقتدرانه تری قرار داده است... .
آیت الله علی خامنه ای رهبر ایران اعلام کرده است "مذاکره هیچ سودی نداشته و به ضرر خواهد بود." وی همچنین گفته است که "مذاکرات، تاکتیک برای اعمال فشار است"، که "هدف استراتژیک" نهایی است. حتی رئیس جمهور حسن روحانی هرگونه تماس را با مقامات آمریکایی بدون تغییر در سیاست های واشنگتن رد کرده است. ایرانی ها خواستار پایان تحریم های آمریکا، حداقل در زمینه فروش نفت و پایان تلاش برای نابودی اقتصاد آن هستند. اگر رئیس جمهور برای مذاکره با ایران جدی است، باید ثابت کند که انتظار تسلیم زودهنگام ندارد. دولت باید سیاست "فشار حداکثری" خود را کنار گذشته و پیشنهاد دهد برای تحکیم توافق هسته ای، مذاکرات چند جانبه برگزار شود تا به ازای آن، به ایران امتیازاتی داده شود از جمله کاهش تحریم های آمریکا و متحدانش ... .
