به گزارش الف، آندرو باکوویچ در وب سایت محافظه‌کاران آمریکا موضوع سیاست خارجه آمریکا در خاورمیانه مورد نقد و بررسی قرار داده است. گزیده تحلیل باکوویچ را بخوانید:

1. برت استفانز، ستون نویس نیویورک تایمز که یک سوپر جنگ طلب است، ابراز نگرانی کرده که "چه بسا شاهد آغازِ پایان دوران آمریکایی در خاورمیانه باشیم."
اگر واقعا چنین است، پس زودتر لطفا.

2. این "دوران آمریکایی" که استافنز به آن اشاره می کند، چیست؟ اگر این عبارت به سلطه یا کنترل آمریکا بر این منطقه اشاره دارد، در آنصورت باید گفت که هرگز چنین دورانی وجود نداشته است. اکنون چندین دهه است که آمریکا در تلاش برای تثبیت نسخه ای منطقه ای از "پَکس آمریکانا"ست. این تلاش به رغم هزینه های هنگفتی که برای خود آمریکا و دیگران داشت، شکست خورد. چیزی که ادامه یافته، همان دوران مداخله های بی تاثیر آمریکا بوده است هرچند امثال استفانز هنوز هم آماده انداختن آن به سطل زباله نیستند.

3. این قبیل افراد همچنان به کفایت توان نظامی آمریکا باور دارند و خواهان تلافی حملات چهاردهم سپتامبر به آرامکو به روشی نظامی هستند. وی می گوید: یک "تلافی محدود نظامی بی گمان به تثبیت بازدارندگی با تهران می انجامد." او نمی گوید که از کجا به چنین ارزیابی ای اطمینان دارد حال آنکه از چهاردهه پیش، آمریکا در منطقه خاورمیانه به هیچ پیشرفت شگفتی دست نیافته است. جنگ طلبان، حافظه کوتاه مدتی دارند.

4. "آغاز پایان" دوران آمریکایی در خاورمیانه، از چهاردهم سپتامبر جاری آغاز نشد بلکه از 2003 با یورش نظامی به عراق آغاز شد. اتفاقا بِرِت استفانز، در آن زمان در میان خبرنگارانی بود برای آن جنگ ویرانگر، هورا می کشیدند. از آن زمان تاکنون، نیروهای آمریکایی، کمابیش در باتلاقی گرفتار شده اند که محصول نگرش بی محابای خود ماست.

5. اکنون همین افراد به دنبال آغاز جنگی دیگر در منطقه هستند... رییس جمهوری کنونی آمریکا هم یک اندیشمند پیچیده نیست. دریافت محدودی از تاریخ دارد و فاقد اصولی است که به کمک آنها بتواند رویکرد منسجمی در سیاست داشته باشد. ترامپ، باورش شده که نابغه است و نیازی به پذیرش مشورت ندارد. با اینهمه، ترامپ پرهیز عمیق و قابل تحسینی از وارد شدن به جنگ دارد هرچند بی گمان، این پرهیز به عزم او برای رسیدن به دور دوم حضور در کاخ سفید باز می گردد.

6. اما تاسفبار است که نه ترامپ و نه هیچکس دیگری در دولتش، از درونمایه لازم برای ارائه یک جایگزین واقع بینانه برای توهم "دوران آمریکایی در خاورمیانه" برخوردار نیستند. یک جایگزین واقع بینانه، نیازمند اذعان به این است که توان نظامی آمریکا در خاورمیانه، مشکل آفرین بوده است و نه حلال مشکلات.

7. آغاز خردمداری در این است که اذعان کنیم که منفعت فراگیر آمریکا در خاورمیانه، بازیابی ثبات در این منطقه است. ثبات، نیازمند جنگی تازه نیست بلکه کنارآمدن رقبایی چون ایران و عربستان سعودی است که هیچیک هم دوست آمریکا نیستند و اینکه آنها هم بفهمند که از کاهش سطح خشونت ها، بهره خواهند برد.... شاید دوران دخالت آمریکا در خاورمیانه، جای خود را به دورانی از همزیستی دوجانبه بدهد که یک میراث تاریخی است.