هفته دولت که فرا می رسد، طبیعتاً کارکرد دولت و دولت ها باید بازگو شود و عمدتاً سعی بر این است که کارنامه درخشانی از عملکرد دولت ارائه شود.
چه ها که کرده و چه‌ها که قرار است انجام دهد، در این هفته از زبان مسئولین بسیار به گوش مردم می رسد.
اما باید سعی بر این داشت که درهم گفته شود، خوب و بد با هم، ناتوانی و توانایی با هم، ضعف و قوت با هم، تصمیم درست و نادرست با هم و خیلی با هم های دیگر که باید به مردم گفته شود.
این که برخی مسئولین در برنامه ای یا در تلویزیون حاضر می شوند و یک سری اعداد و ارقام به مردم می دهند و با آمارها سعی می کنند تا بازدهی خود و دولت را مثبت ارزیابی کنند و نکات و نقاط ضعفی که از قصور و تقصیر آنها است نگویند، بی انصافی است.
اگر آن همه که درباره کارکردهای مثبت در این هفته بیان می شود، درست است پس چرا نمود آن ها دیده نمیشود؟ چرا مردم احساس نمی کنند که اقدامات جواب داده است؟
هر چند نگارنده بر این اعتقاد است که هر آنچه که دولت و دولت ها در طول مسئولیت خود انجام داده اند چیزی جز وظیفه نبوده است و لا غیر؛ منّتی هم بر سر مردم، انقلاب و کشور هم نباید بگذارند.
وظیفه و مسئولیت، در ذات آن است به این مفهوم که هر فرد و هر شخصی که با رأی مستقیم مردم یا بدون رأی مستقیم مردم بر مسند قدرتی و مسئولیتی می نشیند، اجرای وظایف ذات آن پست و مسئولیتی است که بر عهده دارد.
مسئول، نباید و نمیتواند از بار مسئولیت و وظیفه خود شانه خالی کند و اگر در دوران مسئولیت قصوری کرده است که به مردم و انقلاب زیان وارد شده، باید بازخواست شود و از مردم هم عذرخواهی کند.
اصرار بر اشتباه و راه بیراهه است که باعث زیان های بعدی برای مردم، کشور و انقلاب می شود.
مسئولین باید جرأت و جسارت عذرخواهی از مردم و انقلاب را بیاموزند و بهترین زمانی که آنها باید در این راه گام بگذارند همین هفته دولت است.
با مردم صادق بودن و صداقت داشتن است که می تواند در ادامه راه، حامیان پر و پا قرصی برای هر دولتی بسازد.
مسئول، مسئولیتش برای خدمت به مردم، کشور و انقلاب است، از زمان ریاست جمهوری و نخست وزیری شهیدان رجایی و باهنر به این طرف دولتی به مانند دولت شهید رجایی بر سر کار نیامده است، در زمان کوتاهی که رجایی رئیس جمهور و باهنر نخست وزیر بودند، خدمات زیادی به کشور شد و این خدمات تنها نباید اقتصادی باشد بلکه خدمات معنوی و روحی این دو به انقلاب و مردم باعث عشق و علاقه بیشتر مردم به انقلاب اسلامی شد و همین امر موتور محرکی بود که مردم را بیشتر به تلاش وادار می کرد.
شاید در دوران کوتاه عمر دولت شهیدان رجایی و باهنر که دولت کریمه لقب گرفته بود، شاخص های اقتصادی چشمگیر نبود، هر چند باید شرایط آن زمان را نیز در نظر داشت، اما شاخص های عشق و علاقه مردم به انقلاب، به یکدیگر و به دولت بسیار بالا بود.
شاخص های اعتماد و اعتقاد، رشد کرده بود و همین امر باعث شده بود تا قاطبه جامعه هر چند در شرایط نامناسب اقتصادی که به خاطر جنگ و تحریم های اقتصادی و ارث بجا مانده از دوران رژیم شاه در شرایط نامناسب به سر میبردند، اما در کنار هم و با هم دورانی را مدیریت کردند که هیچ حکومتی و دولتی یارای ایستادگی آن را نداشت، دورانی که با افتخار به سر رسید و شاه بیت آن نیز مردم بودند، مردمی که انقلاب کردند، جنگ را با مدیریت مردمی و بسیجی به پایان رساندند، تحریم های اقتصادی را تحمل کرده و پشت سر گذاشتند و پله های پیشرفت را بالا رفتند.
و در این میان اگر نبود حمایت مردمی از دولت و دولت ها، مسئولین با ضعف هایی که داشته و دارند، هیچگاه نمی توانستند همین اندک وظیفه مسئولیت خود را پیاده کنند.

با وعده های بزرگ می آیند اما در همان آغاز راه مسئولیت، جنس وعده ها و قول ها عوض می شود و تا پایان دوران نیز سراغی از آنها نیست، اما باز هم مردم هستند که زیان خلف وعده های دولت و دولت ها را به جان می‌خرند.

دولت شهیدان رجایی و باهنر نماد وحدت میان امت اسلامی و دولت اسلامی است که همه دولت ها باید با الگو گرفتن از دولت این دو شهید بزرگوار، دولت های خود را با منش آنها بر پا کنند و یقین بدانند در این صورت با مشکلی روبرو نخواهند شد./سیاست روز