فارس نوشت: همواره نگرانی های زیادی در این باره وجود داشته که محافظه کاران و دمکرات ها چگونه اخبار خود را از منابعی دریافت می کنند که صرفا باورهای از پیش موجود آنها را تایید می کند. ظاهرا نتیجه این امر نوعی جداافتادگی از یک واقعیت مشترک و فاصله گرفتن از حیات سیاسی کشور بوده است.

اما آیا این گرایش به برنامه های تلویزیونی که ما با هدف تفریح و استراحت تصمیم به تماشای آنها می گیریم نیز قابل تسری است؟

از سال 2007 مرکز نورمن لیر در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی این مسئله را دنبال کرده که برنامه های تلویزیونی مورد علاقه آمریکاییان، چگونه به نگرش های آنان نسبت به برخی مسائل سیاسی مهم مرتبط می شوند.

ما در هریک از این مطالعات – از جمله تازه ترین مطالعات خود - دریافته ایم که به نظر می رسد افراد دارای باورهای سیاسی گوناگون به انواع مختلفی از سرگرمی های تلویزیونی گرایش دارند.

اما در تازه ترین مطالعه شاهد یک همپوشانی متمایز نیز بوده ایم: برنامه های مشخصی وجود دارند که برای تمام افراد واقع در سراسر طیف سیاسی کشش دارند. ما دریافته ایم که این برنامه ها حداقل واجد کیفیتی هستند که از برخی ارزش های مشترک در سنین مختلف خبر می دهند.

ترجیحات «آبی ها»، «بنفش ها» و «قرمزها»

ما در این مطالعه بیش از 3 هزار نفر را با استفاده از یک نمونه کشوری مورد پیمایش قرار دادیم. این نمونه به گونه ای طراحی شده بود که نماینده جمعیت آمریکا باشد.

از پاسخگویان درباره ترجیحات سرگرمی های مورد علاقه شان، رفتارهای مربوط به تماشای تلویزیون خود و احساساتشان نسبت به برنامه های تلویزیونی خاصی پرسیده شد. همچنین درباره خوشحالی، باورهای سیاسی، تاریخچه رای دادن و مشخصه های فردی شان مورد پرسش قرار گرفتند.

ما با استفاده از تجزیه و تحلیل های  آماری خوشه ای، سه گروه ایدئولوژیک را در ایالات متحده شناسایی کردیم که فارغ از پیشینه رای دادن یا ترجیحات حزب سیاسی شان، در نگرش ها و ارزش های مشترکی سهیم هستند:

1.آبی ها، که دارای نگرش های لیبرال نسبت به سقط جنین، محیط زیست، اسلحه، ازدواج و مهاجران هستند 47 درصد جمعیت را تشکیل می دهند. این گروه بیشترین زنان و بزرگ ترین شمار از آفریقایی آمریکاییان را درخود جای داده است. همچنین میزان رضایت افراد این گروه از زندگی، از همه کمتر است.

2.بنفش ها: گروهی در نوسان و مرکب از 18 درصد جمعیت که مواضع سیاسی گوناگونی دارند. این گروه بیشترین سهم از آسیایی ها و اسپانیایی تباران را در خود دارد و کسانی که در این گروه جای می گیرند بیشتر از همه مذهبی هستند و بیشتر از همه از زندگی شان رضایت دارند.

3.قرمزها: 35 درصد جمعیت را تشکیل می دهند و دیدگاه های محافظه کارانه ای نسبت به اکثر مسائل دارند. آنها نسبت به پلیس همدلی دارند و نسبت به تبعیض، مثبت و مهاجران و اسلام بدبین هستند. قرمزها بیشترین سهم را درمیان شهروندان سالمند دارند.

هر گروه در ارتباط با رسانه ها و سرگرمی ها، ذائقه خاصی را از خود نشان داده است.

آبی ها به نسبت قرمزها خیلی بیشتر به برنامه های تلویزیونی علاقه مند هستند و نسبت به تماشای فیلم ها و سریال های خارجی و همچنین محتوایی که بازتاب دهنده ارزش های خودشان نیست، دید بازتری دارند. خیلی از آبی ها از تماشای برنامه هایی چون «خانواده امروزی»، «تئوری بیگ بنگ»، «سیمپسون ها»، «ساوت پارک»، و «نظم و قانون» لذت می برند.

بنفش ها نسبت به تماشای تلویزیون حریص ترند و از تماشای تجربیات مربوط به زندگی، بیشتر از دیگر گروه ها لذت می برند. آنها ارزش آموزشی برنامه های تلویزیونی را تایید می کنند و بیشتر از همه محتمل است که بگویند بر اساس آنچه که درباره سیاست و مسائل اجتماعی از فیلم های تخیلی و برنامه های تلویزیونی آموخته اند دست به عمل می زنند. برنامه های دلخواه آنها از جمله عبارت است از «ویس»، و «رقص با ستارگان» اما همچنین به برنامه های «زنده یکشنبه شب» - که در میان آبی ها نیز برنامه محبوبی است- و «داک دیناستی» که قرمزها نیز آن را ترجیح می دهند علاقه مندند.

 قرمزها می گویند که آنها به ندرت برنامه های سرگرمی تلویزیونی را تماشا می کنند، اما خیلی از آنها ادعا می کنند وقتی این کار را انجام می دهند، برنامه هایی را انتخاب می کنند که سطح آدرنالین شان را افزایش می دهد.. آنها  کانال های هالمارک، هیستوری و ایون را بیشتر از دیگران ترجیح می دهند، در حالی که برنامه دلخواه آنها «سرویس تحقیقات جنایی نیروی دریایی» است.

برنامه هایی که همه را کنار هم قرار می دهد

با این حال نوعی همپوشانی قابل توجه نیز در میان این گروه ها مشاهده شده است.

پنج برنامه  وجود داشته اند که هر سه گروه ایدئولوژیک آن را تماشا کرده اند: «بامزه ترین ویدئوهای خانگی آمریکا»، «استخوان ها»، «ذهن های جنایی»، «اسطوره شکنان» و «پاون استارز». چهار تا از این سریال ها برنامه های پرطرفداری بوده اند، اما پاون استارز عملا یکی از برنامه هایی بوده که در نمونه 50 تایی ما کمترین علاقه مندی نسبت به آن وجود داشته است (ما به این نتیجه رسیده ایم که در سریال پاون استارز تمایز مشکوکی وجود دارد که در آمریکا این قدر منفور است.)

اما درمورد چهار برنامه ای که به نظر می رسد همگی آن را دوست دارند چه؟ چه عناصر مشترکی ممکن است در آنها وجود داشته باشد؟

به گمان من هر چهار برنامه- حتی تا اندازه ای پاون استارز- برای حقیقت ارزش قائل هستند.

«استخوان ها» و «ذهن های جنایی» برنامه های پلیسی کلاسیک هستند: کارآگاهانی که برای رسیدن به یک نتیجه گیری مبتنی بر واقعیت، مجموعه ای از سرنخ ها را دنبال می کنند. «اسطوره شکنان» به کلی درباره لذات بدبینی علمی در جستجوگری حقیقت است. و من قبول دارم که کلیپ هایی که در برنامه بامزه ترین ویدئوهای خانگی آمریکا پخش می شوند، بعد از این همه سال دقیقا به این دلیل کماکان جذابیت دارند که خیلی خام و دست نخورده هستند. همه ما از تماشای نقاط ضعف واقعی انسان ها لذت می بریم، چیزی که فکر می کنیم حتی اگر بکوشیم هم نمی توانیم آن را سرهم کنیم. حتی در پاون استارز نیز مشتریان ارزش حقیقی  اقلام عتیقه خود را در بازار کشف می کنند.

در یک برهه فرهنگی که وحشت اخلاقی از اخبار جعلی و فکت های آلترناتیو معرف آن است، شاید  نباید تعجب کرد که زمینه خنثی و معمولی که آمریکاییان از هر طیف سیاسی انتخاب می کنند، داستان گویی است؛ داستان هایی که به پیدا کردن آدم بدها، زدن پنبه اسطوره ها و افشای اینکه انسان ها واقعا چقدر می توانند نادان باشند اختصاص دارد.

نویسنده: جوهانا بلکلی (Johanna Blakley) مدیر مرکز نورمن لیر در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی
منبع: yon.ir/JTpl1