پس از ادعای آقای جواد کریمی قدوسی نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی مبنی بر در دست داشتن فهرست کامل دو تابعیتیهای شاغل در پستهای کلیدی دولتی و نمایندگی مجلس، بحث بر این موضوع در کشور شدت گرفت.
گروهی اعلام کردند دو تابعیتی بودن مقامات مغایر با منافع ملی است و گروهی نیز اعلام کردند این کار هیچ منافاتی با منافع ملی ندارد. گروه دوم حتی برای این سخن خود از کشورهای پیشرفته جهان در اروپا و آمریکا مثال آوردند و گفتند در کشورهایی مانند انگلیس، فرانسه، کانادا، آمریکا و ..... که دو تابعیتیها پستهای مهمی دارند هیچ مشکلی از این بابت ایجاد نشده است.
گروه دوم باز گفتند نه تنها دو تابعیتیهای ساکن در داخل کشور بلکه دو تابعیتیهایی که حتی رنگ کشور را ندیده اند دل در گروه کشور دارند و همگی سرمایههای کشور هستند. بنابراین باید آنها را ایرانی دانست و مانند هر شهروند ایرانی به حقوق آنها احترام گذاشت.
ما از درون هیچ کس خبر نداریم و نمیدانیم که چه کسی دل در گروه کشور دارد و چه کسی ندارد. اگر از این هم وطنان دو تابعیتی بپرسند کشور را دوست دارید یا نه؟ اکثریت پاسخ خواهند بله. عملکرد افراد است که نشان می دهد چه کسی دل در گرو کشور دارد و چه کسی ندارد. حتی ممکن است فردی دل در گروه کشور داشته باشد و به کشور عشق بورزد ولی در وقت عمل مجبور شود کاری را انجام دهد که منافع کشور دوم را تامین نماید.
ضمن احترام به همه ایرانیهای دارای تابعیت دوگانه باید به این دو نکته مهم توجه داشت:
الف- کسانی که تابعیت کشوری غیر از ایران را گرفته اند در مقابل گرفتن تابعیت آن کشور متعهد شده اند که در همه حال به آن کشور وفادار باشند و هیچ وقت به منافع آن کشور خیانت نکنند وگرنه تابعیت شان لغو خواهد شد. بنابراین، چنین افرادی حتی اگر نخواهند هم نمیتوانند در تصمیم گیریها منافع کشور دوم را در نظر نداشته باشند و به آن خیانت کنند.
ب- کسانی که تابعیت کشور دیگری را اخذ میکنند به دلیل نکته قید شده در بند الف نمیتوانند و نباید در پستهای کلیدی و تصمیم گیر مانند ریاست جمهوری، معاونت رییس جمهور، وزارت، معاونت وزیر، مدیر کل، استاندار، فرماندار، ریاست قوای مقننه و قضاییه، نمایندگی مجلس، عضویت در ارتش، سپاه و سایر نیروهای مسلح و ..... حضور داشته باشند.
حرف مخالفان دو تابعیتیها نیز همین است. و گرنه همه کسانی که تابعیت مضاعف دارند محترم هستند و میتوانند از حقوق شهروندی در ایران برخوردار باشند و کسی هم حق اعتراض، تعرض و توهین به آنها را ندارد.