فارس نوشت: ایده «خاورمیانه جدید» را اولین بار در ژوئن سال ۲۰۰۶ «کاندولیزا رایس» وزیر خارجه وقت آمریکا مطرح کرد و پس از آن هم هر از گاهی مقام‌های آمریکایی تلویحا یا به صراحت ایده تجزیه کشورهای غرب آسیا را مطرح کرده‌اند.
به عنوان نمونه، در سال ۲۰۰۶، «جو بایدن» عضو وقت کمیته روابط خارجی سنا و یکی از نامزدهای کنونی دموکرات‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری، طرح «تجزیه نرم» عراق را مطرح کرد. او در آن زمان گفت که برای پایان دادن به تنش‌ها در عراق، این کشور باید تحت یک دولت مرکزی، به سه بخش کردی، سنی و شیعی تقسیم شود.
حالا با گذشت سال‌ها، انتشار یک نقشه مجعول، این بار از سوی یک مقام اروپایی، جنجال زیادی در شبکه‌های اجتماعی به خصوص میان کاربران فارسی‌زبان به راه انداخته است.
در این نقشه که در سربرگ صفحه توییتر «فدریکا موگرینی» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا منتشر شده، تصویری مغشوش و به هم‌ریخته از جهان خصوصا غرب آسیا به چشم می‌خورد. نکته جنجال‌برانگیز این است که در این نقشه ایران چندپاره شده است.
توجه به این نقشه نشان می‌دهد که ظاهرا مرزهای تصویر شده در آن، بر اساس مرزهای به اصلاح قومی و مذهبی شکل گرفته و به همین دلیل می‌توان آن را یادآور طرح خاورمیانه جدید دانست که بر تجزیه کشورهای غرب آسیا بر اساس خطوط قومیتی مبتنی بود.
بررسی سابقه استفاده از این نقشه در اینترنت هم نشان می‌دهد که در اندیشکده‌های مختلف، از آن برای نمایش تقسیم‌بندی‌های قومیتی در جهان استفاده شده است.
با این وجود، «مایا کوتسیانچیچ» سخنگوی موگرینی می‌گوید نباید از این تصویر برداشت سیاسی کرد و صرفا باید به آن به عنوان یک «اثر هنری» نگاه شود.
کوتسیانچیچ، در مورد جنجال پیش آمده به واسطه انتشار این نقشه، گفت: «نقشهای که به آن اشاره می‌کنید، صرفا یک اثر هنری است و هیچ پیام سیاسی‌ای پشت آن نیست.»
اتحادیه اروپا در حالی این نقشه را عاری از پیام سیاسی توصیف کرده است که کشورهای اروپایی سال‌هاست از گروهک‌های جدایی‌طلبی که سابقه فعالیت‌های تروریستی را نیز در کارنامه دارند، میزبانی کرده است. به عنوان نمونه، سال گذشته پس از حمله یک گروه تروریستی جدایی‌طلب به شهروندان غیرنظامی در اهواز، دانمارک و هلند که آزادانه به این گروهک‌ها اجازه فعالیت داده‌اند، درخواست ایران برای پیگرد این افراد را رد کردند.
حمایت‌های گاه و بیگاه مقام‌های غربی از تجزیه کشورهای غرب آسیا در حالی است که اتحادیه اروپا خود مدت‌هاست با جنبش‌های استقلال‌طلب روبروست. بلژیک، اسپانیا، جمهوری چک، دانمارک، فنلاند، فرانسه، آلمان و ایتالیا تنها برخی از کشورهای اروپایی هستند که با جنبش‌های فعال استقلال‌طلب مواجهند. به نظر می‌رسد برای اروپای امروز، حمایت از جدایی‌طلبی، مانند کسی است که در خانه‌ای شیشه‌ای نشسته و به دیگران سنگ می‌زند.
