به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال‌اکسپرس، بیشتر افراد برای از بین بردن چین و چروک‌ها، جای زخم‌ها و لکه‌های صورت، از لیزر و دارو استفاده می‌کنند اما هیچ وقت عملکرد روش‌های مؤثر در جوان‌سازی پوست، به طور کامل توضیح داده نشده است.

پژوهشگران "دانشگاه جانز هاپکینز"(Johns Hopkins University) آمریکا، دریافته‌اند که جوانسازی پوست با کمک لیزر و داروهای حاوی "رتینوئیک اسید" (Retinoic acid)، مسیر مولکولی متداولی را دنبال می‌کند. این مسیر مولکولی که موجب می‌شود سلول‌های پوست احساس کنند که مولکول‌های آر.ان‌.ای را از دست داده‌اند، در موش‌ها مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که نقش مهمی در بازسازی فولیکول‌های موی موش‌ها دارد.

"لوئیس گارزا"(Luis Garza)، استادیار پزشکی پوست دانشگاه جانز هاپکینز گفت: درک فرآیندهای زیستی ورای آسیب‌های سلولی می‌تواند به بازسازی کمک کند و به شکل‌گیری درمان‌های جدید منجر شود.

پژوهشگران از این موضوع آگاه بودند که موش‌ها برخلاف انسان‌ها می‌توانند فولیکول‌های مو را پس از داشتن یک زخم عمیق بازسازی کنند. پژوهش‌های اخیر گرازا نشان داد که از دست دادن بخش‌هایی از آر.ان‌.ای موسوم به "dsRNA" می‌تواند به این بازسازی کمک کند.

فرضیه پژوهشگران این پروژه، این بود که ممکن است دلیل این موضوع، آزاد شدن dsRNA توسط سلول‌های آسیب‌دیده محل زخم باشد. گرازا و همکارانش کنجکاو بودند که آیا dsRNA، نقشی در درمان‌های صورت گرفته برای جوانسازی پوست از جمله درمان با لیزر، میکرونیدلینگ و سایش صورت دارد. همه این درمان‌ها، با آسیب موقت به سلول‌های پوست همراه هستند و اگرچه کارایی آنها در حال حاضر اثبات شده اما پژوهشگران هنوز از نحوه کارکرد آنها مطمئن نیستند.

پژوهشگران، نمونه‌هایی از بافت ۱۷ بیمار که برای برطرف کردن چروک‌ها و لکه‌ها صورت خود، مراحل درمان جوانسازی با لیزر را در "بیمارستان جانز هاپکینز" (JHH) می‌گذراندند، جمع‌آوری کردند. همه این بیماران، زنان نژاد قفقازی با میانگین سنی ۵۵ سال بودند و درمان با لیزر را روی صورت و بازوهای خود انجام می‌دادند. بافت‌های پوست این بیماران پیش از درمان با لیزر و یک هفته پس از درمان جمع‌آوری شد.

گرازا و همکارانش، سطح بیان ژن را در هر نمونه تحلیل کردند و دریافتند علاوه بر ژن‌های مؤثر در تولید رتینوئیک اسید پوست، بیان ژن‌های مؤثر در dsRNA نیز پس از درمان با لیزر، در سطح بالاتری صورت می‌گیرد.

پژوهشگران پس از این مرحله، سلول‌های پوست انسان را با dsRNA درمان کردند تا اثر درمان لیزر را شبیه‌سازی کنند. پس از این مراحل، میزان رتینوئیک اسید درون سلول‌ها، بیش از ۱۰ برابر افزایش یافت. تولید تجاری رتینوئیک اسید، در حال حاضر برای درمان آکنه، چروک و لکه‌های صورت به کار می‌رود.

گرازا افزود: موفقیت‌آمیز بودن لیزر و رتینوئیک اسید در جوانسازی پوست، اتفاقی نیست. عملکرد این روش‌ها، در مسیرهای مولکولی مشابهی صورت می‌گیرد اما هیچ‌کس تاکنون نحوه عملکرد آنها را به طور کامل مشخص نکرده است.

پژوهشگران برای درک بیشتر این ارتباط، دوباره موش‌ها را مورد آزمایش قرار دادند. آنها دریافتند که پروتئینی موسوم به "TLR3"، در موش‌ها و انسان‌ها مشترک است. هنگامی که پژوهشگران، این پروتئین را از بدن موش‌ها حذف کردند، موش‌ها قدرت بازسازی فولیکول‌های مو را پس از زخمی شدن از دست دادند اما هنگامی که پژوهشگران، رتینوئیک اسید را به موش‌ها منتقل کردند، توانایی بازسازی فولیکول به آنها بازگشت. نتایج این پژوهش، یک مسیر مولکولی را نشان می‌دهند که TLR3 را شامل می‌شود و به آغاز تولید رتینوئیک اسید کمک می‌کند.

گرازا ادامه داد: رتینوئیک اسید در حال حاضر، نقش مهمی در کاهش چین و چروک دارد و هیچ‌کس از عامل آغاز کار آن آگاه نیست. اکنون ما می‌دانیم که آسیب به dsRNA می‌تواند به آغاز فعالیت پروتئین TLR3 و تولید رتینوئیک اسید منجر شود.

شاید یافته‌های این پژوهش، به ارائه راهبردهایی برای کاهش چین و چروک‌ها و لکه‌های صورت منجر شوند و درمان با لیزر و رتینوئیک اسید را در روش‌های بهتری با هم ادغام کنند. همچنین شاید این یافته‌ها به روش‌هایی برای بازسازی فولیکول مو ختم شوند.

گرازا اضافه کرد: انسان‌ها پس از سوختگی نمی‌توانند ساختارهایی مانند فولیکول مو را بازسازی کنند. شاید این یافته‌ها بتوانند راهبردهایی برای بهبود زخم و بازسازی چنین ساختارهایی ارائه دهند.

این پژوهش، در مجله "Nature Communications" به چاپ رسید.