الف/ محمدبن سلمان، ولیعهد سعودی که اعلام کرده دستش را برای صلح با ایران دراز می کند در واقع از زبان تهدید به جنگ و انتقال معرکه به داخل ایران عقب نشینی نموده است. اما تهدیدات سابق او، درست مانند عقب نشینی فعلی اش، انعکاسی از سیاست دو گانه دولت آمریکاست که از تهدید به جنگ به تلاش برای مذاکره با ایران روی آورد.
ولیعهد سعودی در گفتگو با یک روزنامه عربستانی تصریح کرد این کشور دست صلح را به سمت ایران دراز کرده و هر اقدامی که در توانش باشد را برای جلوگیری از وقوع جنگ انجام می دهد! چه بسا این اشاره بن سلمان به صلح با ایران، به صحبتهای ترامپ در مورد فایده مذاکرات بدون پیش شرط شباهت داشته باشد؛ اما ترامپ تنها خواسته خود از ایران را عدم تولید سلاح اتمی اعلام کرد، در صورتی که بن سلمان تغییر رفتار ایران در منطقه را شرط صلح با این کشور دانست؛ آنچه که پیش از این آمریکا اصرار زیادی بر آن داشت.
در دوره خروج آمریکا از توافق هسته ای و تهدید به جنگ، به نظر می رسید بن سلمان رویایی در سر دارد که براساس آن، روی حمله آمریکا به ایران و بازگرداندن این کشور به قرون وسطا(بنابه تعبیر کاندولیزا رایس) حساب ویژه ای باز کرده بود. در همین راستا، بن سلمان از ورود فاتحانه به عمق اراضی ایران صحبت می کرد و به این طریق سعی داشت یک نوع عداوت موجودیتی علیه ایران را در داخل عربستان ترویج کرده و آن را با مقولات نژادی و فتنه های مذهبی در هم آمیزد، تا به این شکل تقدیم میلیاردها دلار به ترامپ در قبال معاملات سلاح را منطقی نشان دهد.
توهماتی که ولیعهد سعودی در عربستان ترویج کرد، همچنان در رسانه های داخلی این کشور وجود دارد که هیستری برتری آمریکا بر ایران را تبلیغ می کنند. اما ترامپ با صحبتهای مکرر خود در مورد اینکه خواهان جنگ با ایران نیست، بخشی از این توهمات سعودی را از بین برد. با اینکه متهم کردن دوباره ایران در مورد حوادث حمله به نفتکش ها در خلیج عمان با مواضع ترامپ هماهنگی ندارد.
این در حالی است که پمپئو به تبعیت از ترامپ تاکید می کند با وجود داشتن مدارکی دال بر مسئولیت ایران در ماجرای اخیر حمله به نفتکش ها، دولت آمریکا خواستار جنگ نیست! مساله قابل توجه آنکه جان بولتون این روزها نسبت به گذشته کمتر اظهار نظر می کند و این نشان دهنده عقب نشینی آمریکا از زبان تهدید بوده و حکایت از آن دارد که بن سلمان بزرگترین حامی خود در دولت آمریکا را از دست داده است.
همانطور که مواضع قبلی بن سلمان پژواک دولت آمریکا در تهدید ایران به جنگ بود، مواضع امروز او، از طنین به اصطلاح صلح طلبی آمریکا متأثر بوده و از این حیث از ایالات متحده تعبیت می کند. اما رئیس جمهور آمریکا به سوی کنار رفتن از لبه پرتگاه قدم برمی دارد، در حالی که محمد بن سلمان از لبه پرتگاه به عمق آن در حال حرکت است.
ولیعهد سعودی در تجاوز به یمن غرق شد، در حالی که امیدوار بود بتواند از این طریق به ایران ضربه بزند و در ادامه ترامپ او را از باتلاق یمن برهاند. در معادلات سیاسی و میدانی که در شرایط فعلی کاملا به ضرر بن سلمان پیش می رود، احتمال حفظ آبروی ریاض جز با عقب نشینی از یمن و مذاکره با کمیته های مردمی در این کشور وجود ندارد.
ترامپ امیدوار است که تهدید امنیتی در آبهای خلیج با تشکیل ائتلاف بین المللی حمایت از نفتکش ها و بین المللی کردن امنیت خلیج حل شود. در این تلاش، بن سلمان هم چشم به حمایت ترامپ دوخته است تا از غرق شدن او در آبهای خلیج فارس جلوگیری کند.
اما تلاش برای بین المللی کردن امنیت خلیج فارس به نظر مانند ناتوی عربی و پیمان ورشو تنها در حدّ جوهری روی کاغذ می ماند. در سایه معادلات بین المللی که در شانگهای و در اعلام کمیساریای اروپایی بروز یافت، حمایت از امنیت خلیج فارس با مشارکت ایران، روسیه، چین و دولتهایی که با ایران دشمنی ندارند، انجام می شود.
محمد بن سلمان که به سمت غرق شدن در ائتلاف با اسرائیل پیش رفت، گمان می کرد این ائتلاف می تواند ترامپ را به طرف جنگ با ایران سوق دهد. اما ترامپ از جنگ با ایران عقب نشینی کرد، تا بن سلمان در دست اسرائیل و طرحهای توهم آمیز آن تنها بماند.
این در حالی است که موسس مرکز میراث صهیونیستی، مایک ایفینس در سخنرانی خود در کنفرانس مطبوعاتی روزنامه جروزالم پست تاکید کرد که تعلق خاطر محمد بن سلمان و محمد بن زاید به اسرائیل، از برخی یهودیها بیشتر است!
