سلمان زارع در گفت و گو با خبرنگار ایسنا گفت: ایران تجربه‌ای ۵۰ ساله در بیابان زدایی دارد و در تمامی استان‌ها اقدامات خوب و مفیدی انجام شده است اما با این وجود هنوز ۲۲ استان کشور با فرسایش خاک مواجه‌اند.
وی در ادامه اظهار کرد: از جمله اقدامات مفید می‌توان به مدیریت رواناب‌ها، مالچ‌های نفتی، احداث بادشکن‌ها و کاشت گونه‌های مقاوم گیاهی اشاره کرد که هرکدام برای ناحیه و منطقه‌ای مفید و کاربردی است، برای مثال در ناحیه اشتهارد و نظرآباد کرج گونه‌ای از گیاهان مقاوم با نام اسفناج وحشی کشت شده که علاوه بر مدیریت هرز آب‌ها از گسترش بیابان نیز جلوگیری می‌کند.
زارع در ادامه منابع طبیعی را مسئله‌ای بهم پیوسته دانست و افزود: این مسئله را نمی‌توان به تنهایی بررسی کرد بلکه رابطه‌ای در هم تنیده و به هم پیوسته دارد، به هیچ عنوان نمی‌شود بحث بیابان را از مسائل مربوط به آبخیز داری و مراتع جدا و به صورت مجزا بررسی کرد بلکه همچون کلاف در هم تنیده‌ای به یکدیگر ارتباط دارند.
وی هدف اصلی روز جهانی بیابان زدایی را آگاهی بخشی به مردم عادی و مسئولین در خصوص بیابان عنوان کرد و گفت: پیش‌تر از مردم در رابطه با این موضوع فقط به عنوان نیروی کار استفاده می‌شد اما امروزه در حال تلاش برای واگذاری بخشی از مسئولیت‌های این بخش به افراد هستیم تا علاوه بر ایجاد احساس مسئولیت در افراد، اشتغالزایی هم صورت گرفته باشد.
مشاور سازمان محیط زیست و جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور در امور گرد و غبار خاطرنشان کرد: استفاده از افراد برای تصمیم‌گیری‌ها، نظارت‌ها و استفاده از کشاورزان برای بحث‌های کاشت نهال و گیاهان به نوعی کمک به پروژه‌های این چنینی است.
زارع افزود: البته برای مقابله با بیابان زایی و کمک به بیابان زدایی نیازمند عزم ملی و مشارکت سازمان‌ها و نهادهای مختلف هستیم، برای مثال وجود کارخانه سیمان نظرآباد و دیگر ساخت و سازهای گسترده اطراف شهرها خود یکی از عوامل تخریب محیط و بیابان‌زایی است یا حتی عبور از بیابان با یک خودرو هم توجه لازم را می‌طلبد که این خودرو از مسیر مشخص و با یک سرعت مناسب از روی زمین عبور کند که باعث ایجاد مشکل در این ناحیه نشود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: علی‌رغم همه اینها، متأسفانه در مناطق بیابانی شاهد برخوردهای نامناسب با این محیط حساس هستیم.
