مشکل گزارش مردمی بی‌حجابی چیست؟

چند روز پیش بود که دادسرای ارشاد با اعلام شماره تلفنی از شهروندان دعوت کرد به محض مشاهده هرگونه «كشف حجاب در خودرو»، «كشف حجاب يا سرو مشروبات يا برگزاري مراسم مختلط رقص در اماكني همچون سفره‌خانه، كافه، رستوران، مراكز خريد، باغ تالار و...»، «اطلاع از برگزاري پارتي‌هاي شبانه يا خانه‌هاي فساد و فحشا»، «انتشار مطالب خلاف عفت در اينستاگرام و...» آن را گزارش و مستندات آن را به آن شماره ارسال کنند.

عباس عبدی تحلیلگر سیاسی درباره این اعلامیه در روزنامه اعتماد نوشت: «پس از انتشار اين خبر واكنش‌هايي در نقد آن ديده شد. عموم آنها بر اين محور قرار داشت كه چرا مردم را در برابر مردم قرار مي‌دهيد؟ يا اگر از اين امكان سوءاستفاده شود چه كسي مسوول است؟ يا چرا مردم را وادار به سرك كشيدن به امور ديگران مي‌كنيم؟ و اين منشأ اختلال فرهنگي خواهد شد و از اين قبيل نقدها كه نوشتند.

به گمان من اين نقدها مشكل را حل نمي‌كند. چرا؟ به اين دليل روشن كه اگر همين دستورالعمل يا امكان را براي گزارش دزدي، اختلاس، قتل، رشوه يا مسائلي از قبيل گران‌فروشي و احتكار صادر كنند، بعيد مي‌دانم كه كسي با آن مخالفت كند. احتمالا تاييد هم خواهند كرد...

اگر رفتاري از نظر قانون جرم است و مردم نيز آن را جرم بدانند، بطور طبيعي قريب به اتفاق مردم در برابر آن رفتار واكنش نشان مي‌دهند و خودشان پليس را در جريان قرار مي‌دهند. اگر به هر دليلي يك رفتار در قانون جرم شناخته شود ولي مردم آن را جرم ندانند، قضيه تفاوت خواهد كرد. توجه كنيم كه جرم ندانستن يك رفتار به منزله خوب بودن آن رفتار نيست.

براي مثال دروغگويي در ايران جرم نيست، در حالي كه عمل بسيار زشتي است. اگر كسي دروغ بگويد ما از آن متنفر مي‌شويم ولي به پليس اطلاع نمي‌دهيم. يا در مورد حجاب، افراد زيادي هستند كه طرفدار سفت و سخت حجاب هستند، و بي‌حجابي را قبول ندارند، ولي به لحاظ عرف اجتماعي و در حد متعارف آن را جرم نمي‌دانند،

هرچند به لحاظ رسمي و قانوني جرم است و آنها حاضر نمي‌شوند كه در اين مورد اقدام به خبرچيني كنند، يا مثلا شادي‌هاي دسته‌جمعي از اين نوع است كه افراد بسياري وارد اين برنامه‌ها نمي‌شوند ولي آن را زشت نمي‌دانند يا محكوم نمي‌كنند. حتي اگر زشت هم بدانند آن را جرم كه شايسته مجازات باشد و نظم اجتماعي را مختل كند نمي‌دانند.»

***

روحانی می‌خواست توافق برجام را فاتحانه اعلام کند

عزت‌الله ضرغامی رئیس اسبق صدا و سیما در گفت‌وگویی با وطن امروز درباره اعلام توافق برجام توسط روحانی گفت: «زمانی که برجام امضا شد آقای روحانی قصد داشت در تاریخ مشخصی (که اصرار زیادی روی آن تاریخ داشتند) اعلام کند توافق کردیم. برای این منظور هم طراحی کرده بودند (مشابه پوتین) که در بلندی باز و ایشان از دور بیاید و مثل امپراتورها وارد شود و توافق را اعلام کند. برای مشاوران روحانی نحوه ورود امپراتورگونه او به جایگاه و اعلام توافق هسته‌ای، مهم‌‌‌‌‌‌تر از مفاد قرارداد بود! به نوعی تقلید از فیلم‌های هالیوودی! در حالی که آنگونه رفتار، مربوط به یک موفقیت عظیم نظامی و تاریخی است، نه یک قرارداد که هر چه می‌گیری در ازای آن یک چیز هم می‌دهی! به قول رهبری یک معامله است، یک چیزی داده‌ای و یک چیزی گرفته‌‌‌ای، دیگر عکس گرفتن ندارد...

بعد از این اتفاق یکی از نزدیکان رئیس‌جمهور صادقانه از من سوال ‌کرد: ضرغامی! شما که کار رادیو و تلویزیون کرده‌ای هیبت آقای روحانی چطور بود؟! متاسفانه ما گرفتار این نمایش‌ها هستیم. محتوا چیزی نیست، همه چیز را داده‌‌‌‌‌ایم رفته است اما داریم فکر می‌کنیم چطور مثل امپراتور روم، ظاهرسازی کنیم!

من به عنوان یک کارشناس رسانه و تصویر می‌گویم چرا در حوزه‌‌های دیگر این مسائل را رعایت نمی‌کنید؟ یکی از دلایلی که وقتی من حرف می‌زنم آقای روحانی حالش بد می‌شود به این خاطر است که این حرف‌ها پاسخ ندارد و کلیات هم نیست، بلکه مثال‌‌های روشن است که از موضع دلسوزی می‌گویم. از همان ابتدا در دولت آقای روحانی هر وقت یک بحث جدی کرده‌ام آقای روحانی حالش بد شده است!

آمریکایی‌ها از توان «تصویرسازی» خود در طول مذاکرات با ایران نهایت بهره‌برداری را کردند. بارها در دولت اول روحانی گفتم نحوه انعکاس تصاویر ملاقات‌ها و جلسات با آمریکایی‌ها به نحوی است که دنیای مقاومت از آن بوی انفعال و عقب‌نشینی استشمام می‌کند. عقب‌نشینی از مواضع عزتمندانه و ضداستکباری جمهوری اسلامی! قدم زدن «ظریف» با «کری» یکی از آنها بود. بارها به آقای ظریف گفتم حالا که در حال مذاکره هستید، هرطور می‌خواهید مذاکره کنید اما رقیب ما به دنبال تصویرسازی از مذاکرات است. مراقب باشید به او سوژه تصویرسازی ندهید. هر بار چند مورد از این سوژه‌ها وجود داشت.

برخی‌ها را هم آقای ظریف قبول می‌کرد. مثلاً تصویری آمد مربوط به جلسه‌ای میان خانم اشتون، کری و آقای ظریف. آقای کری (با فیزیک بدنی‌ای که دارد) وسط نشسته است و در ۲ طرف آقای ظریف و خانم اشتون بودند که سرها را نزدیک به او آورده‌اند. این تصویر که منتشر می‌شود نشان می‌دهد فردی که وسط نشسته مدیر اصلی است و میان 2 طرف گفت‌وگو برقرار می‌کند! حداقل باید خانم اشتون یا آقای ظریف وسط می‌نشست. این تصویر منتشر می‌شود و رقیب هم از این تصاویر فقط همین را می‌خواهد. چون ایران رهبر جبهه مقاومت است. مذاکره ما مذاکره سوییس با آمریکا نیست که هیچ معنای دیگری نداشته باشد. شما که برای‌تان عکس امپراتورگونه مهم است، این طرف هم باید حواس‌تان باشد. ما رئیس جبهه مقاومت در جهان هستیم. چرا هیچ وقت با قدم زدن آقای ظریف با کری کنار نمی‌آیم؟ چون این تصویر در دنیا منتشر می‌شود و طرفداران ایران می‌گویند این همان کشوری است که مقابل آمریکا ایستاده بود؟!»

بیشتر بخوانید:

ضرغامی: آقای روحانی شما در فرماندهی خودت در دولت مشکل داری/ رئیس جمهور حاضر به استفاده از تجربیات دیگران نیست

***

مجلس خبرگان چگونه بر رهبری نظارت می‌کند؟

آیت‌الله محسن اراکی، عضو مجلس خبرگان رهبری درباره نظارت این مجلس بر عملکرد رهبری به فارس گفت: «مجلس خبرگان به دو شیوه نظارت می‌کنند؛ هم در ادامه صلاحیت‌ها و شرایط رهبری، هم بر نحوه عملکرد مقام معظّم رهبری. شیوه اوّل همان شیوه متعارفی است که به هر حال نمایندگان مردم در مجلس خبرگان با مردم ارتباط دارند، با خود دستگاه مقام معظّم رهبری و دفتر آقا ارتباط دارند و از نزدیک شاهد جریان‌ها هستند و هر جا به نظرشان برسد تذکر یا سؤالی لازم است،‌ به طور مستقیم این کار را انجام می‌دهند به عنوان یک عضو مجلس خبرگان. این یک شیوه که البته این شیوه در چارچوب ساز وکار قانونی مجلس خبرگان نیست، امّا انجام می‌گیرد.

منتها شیوه دوم که در چارچوب سازوکار نظارتی مجلس خبرگان هست این است که کمیسیونی ویژه در مجلس خبرگان وجود دارد که این کمیسیون ویژه هر دو سال یک بار اعضایش انتخاب می‌شود. کار این کمیسیون ویژه،‌ بررسی شکایت‌ها و گزارش‌هایی است که در رابطه با موضع‌گیری‌ها، نحوه عملکرد مقام معظّم رهبری یا دستگاه‌های زیر نظر ایشان به مجلس خبرگان یا به هیأت رئیسه می‌رسد. حتی گزارش‌هایی که به افراد می‌رسد در مجلس خبرگان به این کمیسیون ارجاع داده می‌شود.

این کمیسیون همه شکایت‌ها و گزارش‌ها را بررسی می‌کند. دو گونه بررسی انجام می‌شود؛ یک بررسی این است که اگر صلاح دید برود و از یک نهادی از نهادهای زیر نظر مقام معظّم رهبری و زیر نظر دفتر مقام معظّم رهبری تحقیق و تفحص کند این کار را می‌کند. می‌رود با آن نهاد تماس می‌گیرند؛، بررسی می‌کنند، بازرسی می‌کنند و بعد گزارشی تهیه می‌کنند و اگر نیاز بود، با خود مقام معظّم رهبری هم می‌نشینند و جزئیات امر را از ایشان جویا می‌شوند و پاسخ‌‌های ایشان را می‌شنوند...

تقریباً در هر دوره، لااقل یک بار این گروه بعد از جمع‌آوری گزارش‌ها، شکایت‌ها و هرچه هست، خدمت مقام معظّم رهبری می‌رسند و از خود ایشان سؤال می‌کنند و یا احیاناً از نهادهای وابسته به مقام معظّم رهبری تحقیق به‌عمل می‌آید. اگر پاسخ‌ها قانع‌کننده بود و نشان‌دهنده این بود که هیچ مشکلی در جریان امور وجود ندارد و مقام معظّم رهبری همچنان شرایط رهبری را دارا است و به وظایف رهبری کاملاً توانا هستند و دارند وظایف رهبری را انجام می‌دهند، این را به مجلس خبرگان گزارش می‌دهد؛ که ما بعد بررسی‌‌ها به این نتیجه رسیدیم که شرایط رهبری همچنان در وجود مقام معظّم رهبری فراهم است و مشکلی از این ناحیه نیست. این گزارش تقریباً‌ در هر دوره به مجلس خبرگان داده می‌شود به‌وسیله کمیسیون ویژه این کار...

نحوه مواجهه حضرت آقا با این کمیسیون بسیار مثبت است. یعنی حتی یک وقت ایشان خودشان تأکید کردند که شما از هر بخش از بخش‌های دفتر یا نهادهای زیر نظر رهبری بروید جویا شوید و از داخل اطّلاع پیدا کنید،‌ راه باز است و زمینه فراهم است و هر معلوماتی را که نیاز داشته باشید و هر تحقیقی را بخواهید انجام دهید. کاملاً همکاری انجام می‌گیرد و تا کنون هم گزارشی که به مجلس خبرگان داده شده این است که این همکاری، کامل بوده است.»

***

اختلافات در شورای عالی انقلاب فرهنگی به روایت مازنی

«احمد مازنی»، رییس سابق کمیسیون فرهنگی و نماینده مردم تهران در مجلس در خصوص "علت شرکت نکردن رییس جمهور در جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی" به جماران گفت: شورای عالی انقلاب فرهنگی جمع و ترکیبی از اشخاصی است که گاهی حقوقی هستند و گاهی حقیقی. بعضی از این اشخاص که عضو حقوقی جلسه هستند در مقام اجرای وظایفشان به عنوان یک عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی مباحثی را مطرح و گاهی هم از رعایت شئونات خارج می‌شدند.

مازنی در همین خصوص ادامه داد: آقای رئیس جمهور که رئیس جلسه بود، تذکر می‌داد اما منطقی که این دوستان دارند می‌گویند ما عضو هیئت دولت نیستیم که آقای رئیس جمهور رئیس ما باشد و به ما بگوید چه بگوییم و چه نگوییم، آن چیزی که تشخیص می‌دهیم را می‌گوییم، ایشان جلسه را اداره کنند.

او در ادامه بیان کرد: ضمن اینکه به اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی حق می‌دهم، که عضو دولت نیستند اما این حق را هم به رئیس جمهور می‌دهم که اگر اعضا خارج از موضوع صحبت کنند، آقای روحانی تذکر بدهند زیرا ایشان رییس جلسه هستنند. در این یک سالی که عضو حقوقی شورا بودم شاهد برخی از این موارد بودم، یعنی برخی خارج از موضوع جلسه صحبت می کردند که رئیس جمهور تذکر می‌داد و این موضوع منجر به عصبانیت دو طرفه می‌شد. گاهی هم از سر دغدغه‌ای که نسبت به وظایف شورا داشتند بحث هایی مطرح می‌شد که اعضا انتظار رسیدگی و پیگیری داشتند و این انتطار برآورده نمی‌شد و این موضوع منجر به بگو مگو می شد.

مازنی مطرح کرد: در نهایت شاهد بودم آقای رئیس جمهور را در جلسات عصبانی می کردند و این عصبانیت طبیعی بود؛ اما بروز عصبانیت به نظر من در جایگاه ریاست جمهوری و شورای عالی قابل انتظار نبود. بگو مگو ها در یکی از جلسات شورای عالی فضای مجازی منجر به این شد که آقای رئیس جمهور بگوید در چنین شوراهایی اگر فلان عضو و فلان عضو باشند، دیگر شرکت نمی‌کنم.

مازنی مطرح کرد: بگو مگوهای اعضا و رییس جمهور منجر شد شورا چند ماهی تشکیل نشود اما با ورود مقام معظم رهبری، به ریاست آقای لاریجانی یک جلسه تشکیل شد و صحبت ها در آن جلسه اینگونه بود که بعضی از اعضا گفتند ما مسئله شخصی با آقای رئیس جمهور نداریم؛ تأکیدمان این است که جلسات برگزار و دستور جلسات رعایت شود، مصوبات هم ابلاغ شود و از آن طرف هم آقای رئیس جمهور به آنها پاسخ دادند که من ابلاغی، پیش خودم نگه نداشتم.