علی مطهری در یادداشتی در کانال تلگرامی خود به بررسی ریشه اتفاقی که در مجلس افتاد پرداخت و نوشت:

آنچه که در انتخابات هیئت رئیسه مجلس رخ داد ریشه در اختلاف و بلکه کینه سران فراکسیون امید از سران فراکسیون مستقلان مجلس و بالعکس دارد. این اختلاف و کینه از آنجا ناشی شد که در ابتدای مجلس دهم برخی افرادی که در فهرست امید بودند از فراکسیون امید جدا شدند و فراکسیون دیگری به نام مستقلان تشکیل دادند. در اینجا سران فراکسیون امید این افراد را به خیانت و نفاق متهم کردند و این داستان تا به امروز ادامه داشته است. 

از نظر من این کار سران مستقلان کاری خلاف مروّت و جوانمردی بوده ولی نمی‌توان آنها را خائن و منافق دانست. این نگاه سران فراکسیون امید که هر نماینده‌ای که در لیست امید بوده لزوماً باید در فراکسیون امید باشد نگاه درستی نیست. بنابراین، این دو فراکسیون از ابتدا می‌توانستند همکاری مؤثری داشته باشند در حالی که اختلاف آنها موجب توفیق و بهره‌برداری فراکسیون سوم مجلس شده است که نمونه آن نتیجه انتخابات اخیر هیئت رئیسه مجلس است.

در واقع این دو فراکسیون با حدود 180 عضو مقهور فراکسیونی با حدود 80 عضو شده است. باید بگوییم هوش سیاسی فراکسیون ولائی از دو فراکسیون دیگر بیشتر است. در انتخابات اخیر، آنها ابتدا وانمود می‌کنند که بخش زیادی از آراء ما سفید یا به عارف خواهد بود و به این وسیله از یک طرف مستقلان را نگران و شایق برای ائتلاف می‌کنند و از طرف دیگر امیدی ها را به طمع معرفی کاندیدا برای ریاست می‌اندازند و هردو اتفاق هم می‌افتد و آنها به هدفشان می‌رسند.

امسال فراکسیون امید اعلام کرد که ما برای آنکه هویت اصلاح‌طلبانه خود را ثابت کنیم با هیچ فراکسیونی ائتلاف نمی‌کنیم و فهرست کامل می‌دهیم چون مستقلها را صادق نمی‌دانیم. مستقل ها هم برای انتقام‌گیری، با طرف مقابل ائتلاف کردند و نتیجه را دیدیم. اشتباه فراکسیون امید این بود که ندانست جای اثبات هویت، انتخابات هیئت رئیسه مجلس نیست. این انتخابات جای ائتلاف و تعامل برای کسب بیشترین کرسی هیئت رئیسه است. جای اثبات هویت در مواضع و رفتارهاست. فراکسیون داخل مجلس را نباید زیرمجموعه یک حزب درنظر گرفت و سرنوشت آن را به سرنوشت آن حزب گره زد با این استدلال که چون می‌خواهیم در انتخابات اسفند 98 و انتخابات 1400 مستقل عمل کنیم و از ورود افراد فرصت‌طلب جلوگیری کنیم امروز در انتخابات هیئت رئیسه مجلس صرفا می‌خواهیم اثبات هویت کنیم ولو این که کرسیهایی را از دست بدهیم. 

اما اشتباه سران مستقلان این بود که برای انتقام گرفتن از فراکسیون امید و شخص آقای عارف توجه به هزینه آن نداشتند. زبان حال این افراد این بود که حالا که برای ریاست کاندیدا معرفی می‌کنید بلایی سرتان می‌آوریم که نه رئیس و نه نواب رئیس‌تان رأی نیاورند و دیدیم که تقریبا همین طور شد زیرا آقای پزشکیان هم نزدیک به سقوط بود و فاصله‌اش با آقای مصری فقط 5 رأی بود.

بنابراین اتفاقی که در انتخابات هیئت رئیسه مجلس افتاد و به راحتی قابل پیشگیری بود نتیجه دو چیز بود: اول اشتباه آقای عارف در کاندیداتوری ریاست و دوم توجه نداشتن سران مستقلان در انتقام‌گیری خود به هزینه این کارشان، و این هردو عامل نتیجه اختلاف و کینه بیجایی است که سران این دو فراکسیون از ابتدای مجلس دهم نسبت به هم داشته‌اند. هنوز هم دیر نشده است، می‌توانند در سال آخر مجلس دهم راه همکاری را درپیش گیرند.