وقتي الميادين خبر از وقوع چند انفجار در بندر فجيره داد مقامات اماراتي ابتدا هرگونه حادثه‌اي را در اين بندر تكذيب كردند. اما به فاصله چند ساعت بعد اعتراف كردند كه چهار كشتي تجاري آنها در اين بندر مورد هدف قرار گرفته است.
آمريكايي‌ها محتاطانه عمل كردند ابتدا اظهار نظري نكردند اما بعد در خصوص تردد كشتي‌هاي خود در نزديك بندر فجيره هشدار دادند. پس از آن بود وزير انرژي عربستان از آسيب ديدن 2 سوپر نفت‌كش اين كشور در بندر فجيره خبر داد.
دو نفت‌كشي كه قرار بود نفت عربستان را از بندر راس تنوره بارگيري و به آمريكا ببرد. اينكه اين حملات توسط چه كسي يا كساني صورت گرفته يك سوال كليدي است كه تاكنون پاسخي براي آن يافت نشده است.اينكه اماراتي‌ها 16 ساعت پس از وقوع حادثه اعتراف به چنين خبري بكنند هم سوال بعدي است حال آنكه قبل از آن سه بار وقوع انفجارها را تكذيب كرده بودند.
بندر فجيره در نزديكي يك پايگاه نظامي دريايي قرار دارد. پرواز هواپيمايي جنگي آمريكا و فرانسه همزمان با وقوع حادثه و نقش آنها در پديداري اين فاجعه از سوال‌هاي بي‌پاسخ بعدي است.ربط اين حوادث با مناقشه درون گروهي ائتلاف عليه مردم يمن بين عربستان و امارات هم از نگاه مفسران منطقه به‌دور نمانده است. آنها نيز در اين مورد يك علامت سوال بي‌پاسخ گذاشته‌اند.
مقامات رياض و ابوظبي و شركاي عربي آنها از «خلاء امنيتي» و «امنيت كشتيراني» در بيانيه‌هاي خود ياد كرده‌اند. حال آنكه آنها هميشه از منطقه به عنوان كانون صلح و ثبات سخن مي‌گفتند. چندي پيش ترامپ براي چندمين بار مقامات عربستان را به سخره گرفت و خواستار باجگيري بيشتر براي حفظ امنيت كاخ‌هاي شيشه‌اي آنها شد. البته اين موضع ترامپ مي‌تواند يك سرنخ براي كشف معّماي انفجارهاي بندر فجيره باشد.
ترامپ با 40 ميليون شهروند زير خط فقر در آمريكا مواجه است. راهبرد او غارت بيشتر جهان براي تأمين غذاي 40 ميليون گرسنه آمريكايي است. او حتي به شركاي تجاري خود در دنيا هم رحم نمي‌كند و با راه‌اندازي جنگ تعرفه‌ها بخشي از هزينه‌هاي سرسام‌آور شهروندانش را دارد تأمين مي‌كند.
موضع وزارت خارجه جمهوري اسلامي مبني بر سلامت كشتيراني و امنيت عبور و مرور دريايي هوشمندانه است. حادثه الفجيره از نگاه ايران يك ماجراجويي است. بايد ديد ماجراجوي اصلي كيست و منافعي كه ماجراجو يا ماجراجويان از آن دارند چيست؟ پاسخ به اين سوالات هر چه باشد نمي‌تواند اين نگراني را از خريداران نفت عربستان و امارات بكاهد كه نوشتن يادگاري خريد نفت روي «ديوار دريايي» اين دو كشور معقول نيست. عبور نفت چه از تنگه هرمز باشد چه خط لوله 360 كيلومتري كه نفت امارات را از شرق ابوظبي به بندر فجيره در ساحل درياي عمان بدون نياز از عبور تنگه هرمز مي‌برد، نه تنها خالي از خطر نيست بلكه ناامن‌تر از تنگه هرمز است.
حكام سعودي و اماراتي در كاخ‌هاي شيشه‌اي نشسته‌اند و با دست فرمان آمريكا به مسابقه سنگ‌پراني در منطقه دعوت شده‌اند. عاقبت اين سنگ‌پراني علاوه بر اينكه آسيب‌‌هاي جدي امنيتي براي خود آنان دارد براي اقتصاد جهان و كشورهايي كه دل به نفت اين دو كشور بسته‌اند شكننده‌تر و آسيب‌زاتر خواهد بود.
