حسین رحمانی در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: حدود ۴ سال گذشته صید ماهیان خاویاری در دریای خزر ممنوع و فقط در حال حاضر صید مولد با هدف بازسازی ذخایر انجام می‌شود که این وضعیت باعث شد تا برخی به سمت پرورش ماهیان خاویاری هدایت شوند، مطمئناً خاویاری که از یک ماهی پرورشی استحصال می‌شود آن کیفیت لازم را مانند ماهی دریایی و وحشی ندارد.
وی با اشاره به اینکه ۹۵ درصد محصولات در حوزه شیلات بدون فراوری مصرف می‌شود، اظهار کرد: در ۶ ماه دوم سال تا اواخر فروردین، به دلیل نبود فرآیند فرآوری، این محصولات در صورت وجود مشتری به شهرهای دیگر ارسال می‌شود و مابقی در داخل استان به مصرف می‌رسد.
وی افزود: افزایش برداشت محصولات شیلاتی و کاهش آن فقط در تعیین قیمت بازارهای محلی تأثیرگذار است.
عضو هیئت علمی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری با بیان اینکه گاهی بعضی از کارخانه‌های صنایع غذایی صرفاً ماهی را در حد تمیز کردن محتویات و قطع کردن سر و دم محصول بسته بندی می‌کنند، تصریح کرد: برای صادرات محصولات فرآوری شده حتی به کشورهای اطراف ایران باید ایزو هایی که یک برند خوب دارد رعایت شود تا بتواند حرفی برای گفتن داشته باشد.
رحمانی افزود: حدود چهار سال پیش ماهیان کپور پرورشی به کشور عراق صادر می‌شد اما به دلیل برخی اتفاقات که خیلی واضح و مشخص هم نیست حتی در حال حاضر کشور عراق هم تمایلی به خرید این محصول ندارد.
عضو هیئت علمی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری با اشاره به اینکه فرآوری محصولات شیلاتی و پروتئین مانند ماهی باید شرایطی داشته باشد تا در دراز مدت ارزش غذایی آن حفظ شود، خاطرنشان کرد: برای صادرات با کشورهای حاشیه دریای خزر مانند عراق، افغانستان و پاکستان و جلب رضایت مشتریان باید محصولات صادراتی با کیفیت و با بسته بندی‌های زیبا ارائه شوند تا مشتری پسند باشد.
وی گفت: چون در کشور فرآوری پرقدرت پروتئین در حوزه شیلات نداریم مسلماً برای صادرات به کشورهای اطراف و بازار جهانی حرفی برای گفتن وجود ندارد. این استاد دانشگاه در ادامه
عضو هیئت علمی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری در پایان با تاکید بر اینکه در تولید محصولات شیلاتی مشکلی وجود ندارد، یادآور شد: با ایجاد شرایط مناسب برای محصولات تولید شده می‌توان بر روی صادرات و ورود به بازارهای جهانی فکر کرد.
