اولین فیلم توسط میرقلی خان منتشر می شود. بخشی ازین فیلم را خود میرقلی خان و بخش دیگری را سرافراز می گیرد. اما چرا؟ اساسا فیلم گرفتن در فرودگاه آنهم با یک بغل پرونده، چه دلیلی جز برنامه ریزی ابتدایی برای انتشار دارد؟
ماجرای افشاگری های اخیر سرافراز چیست؟ اساسا مقصد اصلی افشاگری ها کجاست؛ پرونده فساد در صداوسیما یا شهرزاد میرقلی خان یا سپاه یا چی؟ چرا سرافراز بعد از چند سال، انگیزه افشاگری یافته است؟ چرا تا امروز درباره پرونده های فساد سکوت کرده است؟
آخرین واکنش سرافراز مربوط به سال 94 است که همه اتهامات به بازرس ویژه اش را در یک کلمه جواب می دهد: این اتهامات ناشی از "بداخلاقی" است.همین. چرا این رگ گردن با 3 سال تاخیر بیرون زده است؟ افشاگری این روزها چه آورده جدیدی برای او دارد؟
واقعیت اینست که توقف در سرافراز احتمالا مخاطب را با انبوه پرسش های بی جواب مواجه می کند. ضمن اینکه سرافراز دارای سلامت اقتصادی و سابقه روشن سیاسی است و همین ملاحظه اجازه نمی دهد وی را فراتر از یک "بازیگر" و به عنوان یک بازی ساز تحلیل کنیم.
اما اتاق فرمان این پروژه کجا مستقر است؟ بازی گردان چه کسی است؟ پیش بردن این پروژه چه کلان آورده ای دارد که "شهرزاد میرقلی خان" با آن "هم منافع" شده است و سرافراز نیز انگیزه پیدا کرده و "هم سود و هم زبان" شده است؟
ماجرا را یکبار مرور کنیم.
اولین فیلم توسط میرقلی خان منتشر می شود. بخشی ازین فیلم را خود میرقلی خان و بخش دیگری را سرافراز می گیرد. اما چرا؟ اساسا فیلم گرفتن در فرودگاه آنهم با یک بغل پرونده، چه دلیلی جز برنامه ریزی ابتدایی برای انتشار و جلب توجه دارد؟
سرافراز سپس بدون اعتراض به انتشار فیلم، درباره سفر و پرونده ها توضیح می دهد.
در اقدام بعدی فیلم دوم میرقلی خان با اتهامات جدید علیه سپاه منتشر می شود و در نهایت سرافراز مقابل دوربین یکی از نزدیکان احمدی نژاد می نشیند و علیه سازمان اطلاعات حرف می زند؛ آنهم با ادبیاتی که پیشتر و از سالها قبل برای مردم آشناست!
اما ماجرا چیست؟
"طائب" اسم رمز طراحی عملیات هایی است که سند شش دانگ آن در اختیار احمدی نژاد است. ضدانقلاب و حتا اصلاح طلبان نیز به این شکل روی یک نفر تمرکز نکردند. این اسم رمز مهمترین نشانه برای جای پای احمدی نژاد است. احمدی نژاد اطلاعات سپاه را مهمترین عامل دستگیری و محاکمه نزدیکانش (بقایی و مشائی) می داند. آخرین جلسه ای که از طرف فارس با احمدی نژاد در ساختمان ولنجک داشتیم، بیش از 20 درصد یک جلسه سه ساعته را درباره همین اسم رمز حرف می زد.
احمدی نژاد در سه ماه پایانی سال 97 مصاحبه با رسانه ها را کلید زد تا بتواند مجدد به عرصه سیاسی برگردد. طبیعی بود که این تصمیم همانطور که او می خواست نعل به نعل پیش نرود. اتفاقا همزمان با احمدی نژاد سرافراز بعد از چند سال سکوت، با یک روزنامه اصلاح طلب مصاحبه می کند و اولین اتهامات را علیه نهادامنیتی سپاه مطرح می کند.
سبک نقدهای اخیر سرافراز از جنس همان حرفهای احمدی نژاد و با همان تهور و ادبیات است. احمدی نژاد وقتی متوجه شد که نمی تواند حرف هایش را از طریق رسانه ها منتقل کند سراغ یک "نزاع نیابتی" رفت. سرافراز بازیگر همین بازی سازی است. انتشار گفت وگوی یکی از نزدیکان احمدی نژاد با سرافراز ، آخرین حلقه رسانه ای همین پروژه بود که کلید خورد.
پیش بینی سرافراز از جنگ نیز، مرتبط با تهدید میرقلی خان برای انتشار برخی اسناد است که پیشتر در پیش بینی احمدی نژاد از آشوب و فروپاشی مطرح شده است. روشن است که جلسات هماهنگ و مستمر برای "هم تحلیلی" و طراحی صحنه وجود داشته و دارد.
حیات سیاسی احمدی نژاد در "تشویش و بهم ریختگی سیاسی" است. وی برای ماندن در کانون توجهات، تخریب دو جا را هدف گیری و با اتهام زدن به این دو نهاد تلاش کرد همچنان قهرمان بماند. یکی عدلیه و دوم اطلاعات سپاه. گزینه اول با آمدن رئیسی حذف شد و ماند گزینه اطلاعات سپاه که با تروریست خواندن و محبوبیت سپاه در سیل، این گزینه هم درحال حذف شدن بود.
بعد از تروریست خواندن سپاه که از نهضت آزادی تا برخی اپوزیسیون خارج از کشور و آحاد ملت و مسئولین را در مقابل آمریکا متحد کرد، لازم بود مجدد سپاه مورد تخریب قرار گیرد تا بستر تشویش و حیات احمدی نژاد از بین نرود. جالب اینکه همزمان با سرافراز، حلقه هایی از عدالتخواهی انحرافی نیز به شکل معناداری موضوع تخریب اطلاعات سپاه را در دستور قرار دادند و گمانه پیوند و همدستی "عدالتخواهی فانتزی" با افشاگری های به سبک "بگم بگم های احمدی نژاد" را تقویت کردند؛ درین باره هم باید نوشت.
بااین تحلیل، بازی ساز اصلی سرافرازگیت، شخص احمدی نژاد است. نباید آدرس غلط داد. کاش آقای سرافراز سرنوشت اش را به پوپولیسم انحرافی گره نزند.
