دکتر سعید میرترابی در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به سیاست اعلامی آمریکا برای به صفر رساندن صادرات نفت ایران، گفت: پیش از آغاز چنین سیاستی توسط آمریکا، صادرات نفت ایران در روز به یک میلیون و 500 هزار بشکه می‌رسید، در حال حاضر برآوردهایی از صادرات نفت ایران گویای فروش میزان کمتری از این رقم است.

میرترابی در ادامه با بیان این‌که اگرچه سیاست جدید آمریکا محدودیت‌هایی برای صادرات نفت توسط ایران ایجاد کرده اما صفر کردن این صادرات امکان‌پذیر نیست، افزود: یکی از دلایل این مدعا ویژگی‌های فنی پالایشگاه‌های مقصد نفت ایران است؛ نفت ایران نوعی نفت سنگین به شمار می‌رود و کشورهایی چون چین و هند که سال‌هاست از ایران نفت می‌خرند و پالایشگاه‌های خود را با این نفت تطبیق داده‌اند به سادگی قادر به جایگزینی نفت ایران به این دلیل فنی نیستند.

وی خاطرنشان کرد: از طرف دیگر، چون نیاز به نفت یک نیاز همیشگی است که در کشورهای خریدار وجود دارد، برخی کشورها ممکن است به صورت غیررسمی خرید نفت از ایران را ادامه دهند، البته این موضوع تا حد زیادی به موضع کشورهای خریدار بستگی دارد، البته به نظر می‌رسد هدف تحریم‌ها شرکت‌های خصوصی باشد و بنابراین کشورها می‌توانند از طریق شرکت‌های دولتی نفت را از ایران بخرند، البته این موضوع جنبه‌های سیاسی دارد.

این استاد مسائل سیاسی انرژی دانشگاه خوارزمی ادامه داد: راه دیگری که برای فروش نفت توسط ایران و جلوگیری از صفر شدن صادرات وجود دارد اعمال تخفیف‌هایی در قیمت است که ایران می‌تواند با ارائه آن نفت خود را به وسیله واسطه‌ها بفروشد.

میرترابی خاطرنشان کرد: نقش عرضه و تقاضا و واکنش قیمت به اختلال در جریان نفت ایران هم در این موضوع موثر است، در حال حاضر کل تولید و مصرف نفت جهان حدود 97 میلیون بشکه در روز است، بخش زیادی از این میزان در داخل کشورهای تولید کننده مصرف و درصد کمی از آن در بازار جهانی مبادله می‌شود بنابراین اختلال در صادرات نفت ایران بر این بازار تأثیر زیادی خواهد داشت.

وی در پایان اعلام کرد: با توجه به این دلایل می‌توان گفت که به صفر رساندن فروش نفت ایران به یک بلوف سیاسی شبیه است تا یک برنامه عملی.