به گزارش ایسنا، گمانه‌های زیادی راجع آمار و میزان نسبت مهاجران وجود دارد، به طوری که نرخ مهاجرت، به میزان قابل توجهی از یک کشور به کشوری دیگر متفاوت است.
در برخی موارد، تعداد مهاجرت‌ها یا مهاجران ورودی، بیش از نیمی از جمعیت است، در حالی که در برخی دیگر کمتر از ۰.۱درصد هم نمی‌رسد. اما کدام کشور بیشترین مهاجران را دارد؟ این مهاجران از کجا آمده‌اند؟ چگونه در سراسر جهان توزیع شده‌اند؟
گزارش زیر که به نقل از «رصدخانه مهاجرت ایران» بر اساس مقاله‌ای از موسسه ملی مطالعات جمعیت‌شناسی (موسسه ملی مطالعات جمعیت‌شناسی) تهیه شده است، نگاهی به تعداد و سهم مهاجران در کشورهای مختلف در سراسر جهان دارد.
«مهاجرت‌کردگان» یا «تازه واردها» مسأله این است
به گفته سازمان ملل متحد، ایالات متحده دارای بیشترین تعداد تازه‌وارد مهاجر (افراد متولد خارج از کشور) است که در سال ۲۰۱۵ با ۴۸ میلیون نفر، پنج برابر بیشتر از عربستان سعودی (۱۱ میلیون) و ۶ برابر بیشتر از کانادا (۷.۶ میلیون) است. با این حال، در مقایسه با جمعیت آنها، این دو کشور به طور قابل ملاحظه ای (دارای تعداد) بیشتری از مهاجران هستند: ۳۴ درصد و ۲۱ درصد، در مقایسه با ۱۵ درصد در ایالات متحده.
کشورهای کوچک دارای نسبت‌های بالاتر مهاجرپذیری است
سوئیس با ۲۹ درصد مهاجر نسبت به کل جمعیت، نسبت به ایالات متحده در مهاجرپذیری پیش‌تر است؛ این نسبت حتی در کشور لوکزامبورگ بالاتر است (۴۶ درصد). جذابیت و اندازه کشور در این موضوع نقش دارند. کشور کوچکتر دارای احتمال بالاتری از ساکنان خارجی است. برعکس، کشور بزرگتر، کوچکتر بودن این میزان محتمل است. در سال ۲۰۱۵، هند ۰.۴ درصد مهاجران و چین ۰.۰۷ درصد بود.
تخمین شمار مهاجران کار آسانی نیست
همه مهاجران نیز، کوچ کرده‌هایی از کشورهای مبدأ خود هستند. با این حال، اطلاعاتی که برای شمارش مهاجرت کردگان در یک کشور خاص وجود دارد، اغلب از کیفیت و دقت پایین‌تری نسبت به آمار تازه‌واردها به آن کشور برخوردار است، هرچند در سطح جهانی، خروجی‌ها و ورودی ها به عنوان یک قشر مهاجر در نظر گرفته می‌شوند. کشورها احتمالا کمتر نگران مهاجران خارج شده خود نسبت به ورودی‌ها هستند، چراکه گروه اول یعنی خروجی‌ها، بر خلاف گروه دوم، دیگر ساکن نیستند، هزینه‌ای ندارند و از خدمات یا زیرساخت‌های دولتی استفاده نمی‌کنند.
کدام کشور بیشترین مهاجر را به دیگر کشورها فرستاده‌است؟
تعداد مهاجرفرستی از یک کشور به کشور دیگر متفاوت است. هند در سال ۲۰۱۵ در صدر این فهرست بود و تقریبا ۱۶ میلیون نفر در این کشور متولد شده‌اند اما در دیگر کشورها زندگی می‌کنند. مکزیک در رتبه دوم با بیش از ۱۲ میلیون مهاجر در دیگر کشورهاست که عمدتا در ایالات متحده زندگی می‌کنند. کشور هند با ۱۶ میلیون مهاجر و بعد از آن مکزیک با ۱۲.۵ میلیون مهاجر (غالباً ساکن آمریکا) کشورهای اصلی مهاجر فرست دنیا هستند. کشورهای روسیه و چین با جمعیت مهاجر بالغ بر ۱۰ میلیون نفر در رتبه بعدی هستند.
کشور سوریه با داشتن جمعیت مهاجری بالغ بر ۳۳ درصد از جمعیت کل کشور، بالاترین رتبه در زمینه نسبت مهاجر به کل جمعیت را دارد.
همچنین کشورهای قزاقستان با ۲۲ درصد، افغانستان با ۱۴ درصد، اوکراین با ۱۳ درصد، لهستان با ۱۱ درصد، مکزیک با ۱۰ درصد بیشترین مهاجر به نسبت کل جمعیت را دارند. ۷ درصد از کل جمعیت کشورهای روسیه و بریتانیا به شکل مهاجر ساکن خارج از کشور هستند.
نگاهی به نمودار و آمارها نشان می‌دهد، ایران در میان ۱۵ کشور برتر در زمینه جمعیت بالای مهاجر قرار ندارد!
به تناسب، بوسنی و هرزگوین یک رکورد دارد: یک بوسنیایی در حال زندگی خارج از کشور به ازای دو ساکن در این کشور وجود دارد، یعنی یک سوم افراد متولد شده در بوسنی و هرزگوین مهاجرت کرده‌اند. آلبانی در وضعیت مشابهی قرار دارد و همچنین در کیپ ورد، یک کشور ساحلی با کمترین منابع طبیعی همین شرایط حاکم است.
بعضی از کشورها هم دارای مهاجرفرستی و هم مهاجرپذیری هستند. بریتانیا یکی از همین کشورها است که ۸.۴ میلیون مهاجر تازه وارد و ۴.۷ میلیون مهاجر در سال ۲۰۱۵ داشتند. ایالات متحده تعداد قابل ملاحظه‌ای از مهاجرت‌کردگان (۲.۹ میلیون در سال ۲۰۱۵) دارد، اما این در مقایسه با تعداد تازه واردها ۱۷ برابر کمتر است (۴۸ میلیون در همان تاریخ).
تا همین اواخر، برخی از کشورها نسبت به مهاجرت، چه به داخل کور و چه به خارج، نسبتا بسته بودند. به طور نمونه ژاپن که مهاجرت کردگان کمی (فقط ۱.۷٪ از جمعیت آن در سال ۲۰۱۵) و تعداد کمی از تازه‌واردها (۰.۶٪) است.
تعداد مهاجران کمتر از ۴ درصد جمعیت جهان است
به گفته سازمان ملل متحد، در سال ۲۰۱۷ تعداد ۲۵۸ میلیون مهاجر وجود دارد که تنها یک اقلیت کوچک از جمعیت جهان (۳.۴ درصد) را تشکیل می‌دهند؛ اکثریت قریب به اتفاق مردم در کشورشان زندگی می کنند. نسبت مهاجران در دهه‌های اخیر کمی افزایش یافته است (۳۰ سال پیش، در سال ۱۹۹۰، ۲.۹ درصد و ۵۵ سال قبل، در سال ۱۹۶۵، ۲.۳ درصد بود). این احتمالا در ۱۰۰ سال فقط کمی تغییر کرده است.
