Axios نوشت: دونالد ترامپ باید تا دوم ماه می تصمیم بگیرد که آیا به تداوم صادرات نفت ایران اجازه می دهد یا خیر، تصمیمی که پیامدهای متعددی برای راهبرد آمریکا در قبال ایران و بازار جهانی نفت در پی خواهد داشت. از زمان خروج ترامپ از توافق هسته ای با ایران یعنی می سال گذشته، آمریکا تدریجا بر فشارهای اقتصادی و سیاسی بر ایران افزوده است. محور اصلی راهبرد فشار حداکثری دولت ترامپ بر ایران قطع صادرات نفت این کشور است که منبع یک سوم درآمدهای دولت تلقی می شود.

به گزارش انتخاب، در ادامه این مطلب آمده است: آمریکا از تمام خریداران عمده نفت ایران خواسته بود که هر شش ماه از میزان خرید خود بکاهند و هدف نهایی نیز به صفر رساندن صدور نفت ایران است. اما در ماه نوامبر دولت ترامپ به هشت کشور یعنی چین، ترکیه، کرهجنوبی، ژاپن، ایتالیا، یونان، هند و تایوان برای ادامه خرید نفت از ایران معافیت داد.

پیش از خروج ترامپ از برجام، ایران روزانه ۲.۳ میلیون بشکه نفت خام صادر میکرد. این میزان در سال ۲۰۱۹ به ۱.۳ میلیون بشکه در روز تقلیل یافت. اما ایالات متحده آمریکا قادر نخواهد بود تا ماه می، صادرات نفت ایران را به صفر برساند. زیرا:

اول - آمریکا نمی تواند تمام خریداران نفت ایران را متقاعد کند از بازار نفت ایران چشم پوشی کنند. چین و هند که بزرگترین خریداران نفت خام ایران هستند، روابطی راهبردی با ایران دارند و به منابع انرژی این کشور متکی هستند. بعید است آمریکا بتواند با تحریم، پالایشگران یا بانکهای چینی و هندی را تهدید کند.

دوم - کاهش تولید نفت ایران به جهش قابل ملاحظه بهای نفت خام خواهد انجامید که در حال حاضر نیز به دلیل تحریم ونزوئلا توسط آمریکا، نگرانیها از تولید نفت در لیبی و نیجریه و تصمیم عربستان سعودی برای کاهش عرضه با افزایش قیمت مواجه شده است.

سوم - به علاوه از آنجا که ترامپ نگران پیامدهای سیاسی افزایش بهای نفت است (چنانکه توییت های او مبین این واقعیت است)، آغاز فصل تابستان که به دلیل افزایش مسافرتها تقاضا در آن برای بنزین زیاد می شود، اتخاذ تصمیم برای کاستن از صادرات نفت ایران را دشوارتر میکند.

سیاست فشار حداکثری در حال حاضر پیامدهای بیشتری از میزان مطلوب مورد نظر دولت ترامپ دارد. دولت ترامپ هنوز اولویتهای مهمتری دارد مانند رسیدن به یک توافق جدید تجاری با چین، تقویت روابط با هند و مدیریت بهای بنزین داخل کشور.