به گزارش شفقنا،با این پیروزی، سرخپوشان همچنان امید اول قهرمانی این فصل باقی خواهند ماند.
اما پرسپولیس چگونه توانست در این بازی فینال گونه به پیروزی برسد؟
دفاع خوب پرسپولیس؛ حمله بد استقلال
پیروزی پرسپولیس برابر استقلال را به نوعی می توان پیروزی تاکتیکی برانکو بر شفر هم دانست. دلایل متعددی در رقم خوردن نتیجه این بازی بزرگ موثر بود اما می توان دفاع خوب پرسپولیسی ها و ضعف استقلال در خط حمله را جز دلایل اصلی پیروزی سرخپوشان به حساب آورد.
پرسپولیس به جز پانزده دقیقه ابتدایی بازی تقریبا توانست بازی را به شکل مطلوب خود کنترل کند. پرسپولیس بعد از پیش افتادن روی به بازی تدافعی مبتنی بر ضد حمله آورد و با این سیستم هم توانست یک پیروزی ارزشمند ۶ امتیازی به دست آورد. البته اگرچه استقلال یکی پنالتی گرفت اما آن صحنه هم بیشتر بخاطر بی احتیاطی کمال کامیابی نیا بود تا هر چیز دیگر. همین پنالتی هم تک فرصت جدی استقلال برای گشودن دروازه بیرانوند بود.
در بقیه دقایق بازی اگرچه در بسیاری از مواقع استقلال آرایش هجومی داشت اما این تیم توان کافی برای خلق موقعیت های جدی روی دروازه حریف را نداشت. به نظر می رسد که خط حمله استقلال همچنان به طور کامل ترمیم نشده است و ضعف هایی دارد که در بازی های حساس خود را نشان می دهند. مهره های هجومی پرتعداد استقلال در این بازی که شامل پاتوسی، منشا، ایسما، فرشید اسماعیلی و حتی فرشید باقری می شد، در این بازی نه هیچ کدام توانستند درخششی انفرادی داشته باشند و نه در کارهای تیمی هماهنگی نشان دهند. استقلال تا پشت محوطه جریمه پرسپولیس پیشروی خوبی داشت اما در محوطه جریمه از توان خلق موقعیت گلزنی عاجز بود.
این در حالی است که زمانی که در نیمه دوم پرسپولیس بیش از پیش روی به بازی تدافعی آورد، استقلالی ها، احتمالا تحت تاثیر جو روانی بازی و نیاز به پیروزی، سبک بازی مدنظر خود را فراموش کردند و به بازی مستقیم و سانتر متوسل شدند. ترفندی که البته بازخورد مثبتی هم برای آبی پوشان نداشت.
برانکو تا حدود زیادی دست شفر در زمینه کارهای هجومی را خوانده بود و در این بازی امیدهای اول استقلال برای گلزنی مانند پاتوسی، منشا و … به طور کامل کنترل شده بودند.
شوک وریا
نبود وریا غفوری ضربه بزرگی به برنامه های تاکتیکی استقلال در دربی زد. دفاع راست استقلال که توانایی بازی به عنوان هافبک یا وینگر راست را هم دارد، در آستانه این دیدار با مصدومیت روبرو شد تا برنامه های تیم شفر دچار مشکل شود. در نبود غفوری، پژمان منتظری به عنوان دفاع راست استقلال به میدان رفت اما نتوانست در کارهای هجومی آبی ها حضور موثری داشته باشد و از کناره ها نفوذ کند. در این شرایط حملات استقلال به خصوص در نیمه دوم اکثرا از سمت چپ و با حضور میلاد زکی پور و ایسما شکل گرفته بود. اما این دو بازیکن به تنهایی توان کافی برای عبور از سد دفاعی سرخپوشان را نداشتند و بارها در تله دفاعی پرسپولیسی ها گرفتار شدند. حضور غفوری می توانست شرایط بازی در کناره های زمین را به نفع استقلال کند.
تغییر بزرگ پرسپولیس
برانکو با قرار دادن سروش رفیعی در ترکیب اصلی پرسپولیس، خیلی ها را غافلگیر کرد. انتظار می رفت که بشار رسن در این بازی به میدان برود اما رفیعی به عنوان طراح و بازیساز اصلی پرسپولیس در این بازی از ابتدا به میدان رفت و توانست حضور بسیار موثری هم داشته باشد. رفیعی چه در حملات و چه در کارهای تدافعی خوب کار کرد تا بزرگترین ریسک برانکو در این بازی به بهترین شکل ممکن جواب بدهد.
