ایسنا نوشت: "اعتدال بهاری" به لحظه‌ای گفته می‌شود که خورشید از دید ناظر زمینی، استوای سماوی را قطع و از آن عبور کند و به اصطلاح علمی، زاویه میل آن صفر شود. به عبارت دیگر زمانی است که زاویه تابش خورشید بر استوای زمین عمود باشد. این به معنای آن است که نور خورشید در این لحظه به مقدار مساوی به نیمکره شمالی و جنوبی می‌رسد. علاوه بر آن در روز اول فروردین تقریباً طول روز و شب در نقاط مختلف دنیا یکی می‌شود و مرکز خورشید دقیقاً ۱۲ ساعت بالای افق قرار دارد و قابل رویت است.
در تقویم خورشیدی ایرانی برای تعیین روز تقویمی آغاز سال، ظهر نسبت به لحظه تحویل سال (اعتدال بهاری) در نظر گرفته می‌شود. یعنی در صورتی که لحظه تحویل سال قبل از ظهر باشد همان روز، روز آغاز سال و چنانچه لحظه تحویل سال بعد از ظهر باشد فردای آن، روز آغاز سال به حساب می‌آید. از این رو میانگین سالانه لحظه اعتدال بهاری (تحویل سال) بین ظهر آخرین روز سال و ظهر اولین روز سال؛ یعنی نیمه شب (حدوداً ساعت ۰۰:۰۰ بامداد اولین روز سال) خواهد بود. این تقویم بیشترین هماهنگی با زمان واقعی نجومی دارد و نوروز آن هماهنگ با میانگین اعتدال بهاری است.
مهندس مسعود عتیقی، مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: ساعت یک و ۲۸ دقیقه و ۲۷ ثانیه بامداد روز پنج‌شنبه، روز اول فروردین ماه سال ۱۳۹۸ و لحظه تحویل سال است.
وی با بیان اینکه سال اعتدالی از دو بار قرار گرفتن مرکز خورشید بر نقطه اعتدال بهاری حاصل می‌شود که مقدار آن برابر با ۳۶۵.۲۴۲ هزارم شبانه‌روز است، اظهار کرد: چون در تقویم شبانه‌روز کامل در نظر گرفته می‌شود، اضافه بر ۳۶۵ روز تحت عنوان "کبیسه" نامگذاری می‌شود و از این نظر تقویم ایرانی یکی از دقیق‌ترین تقویم‌های جهان به شمار می‌رود.
عتیقی یادآور شد: این امر به گونه‌ای است که گفته می‌شود اگر تقویم میلادی هر ۲ هزار و ۵۰۰ سال یک شبانه‌روز کم دارد، این میزان برای تقویم خورشیدی هر ۱۰ هزار سال است که این عدد دقت تقویم خورشیدی را نشان می‌دهد.
مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران ادامه داد: این کبیسه‌ها هر ۴ سال تکرار شده و برای بالا رفتن دقت تقویم خورشیدی در دوره‌های مشخصی کبیسه‌های ۵ ساله نیز اجرایی می‌شود.
عتیقی در خصوص نقطه اعتدال بهاری، توضیح داد: دو مدار گردش زمین به دور خورشید و یا به عبارتی گردش ظاهری خورشید بر روی کره آسمان که به دایرهالبروج مشهور است، با مدار استوای آسمان که کره آسمان را به دو نیمکره مساوی تقسیم می‌کند، دارای زاویه ۲۳.۵ درجه است.
وی اضافه کرد: در دو نقطه این دو دایره بزرگ (دایرهالبروج و مدار استوای آسمان) با یکدیگر تقاطع دارند که به این دو نقطه اعتدالین گفته می‌شود. یکی اعتدال بهاری و دیگری اعتدال پاییزی است.
مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران خاطر نشان کرد: تا عصر هخامنشیان مبنای آغاز سال، اول پاییز بوده است؛ چراکه شاید شغل اکثریت مردم کشاورزی بوده و پایان فصل تابستان مصادف با فصل برداشت محسوب می‌شد؛ از این رو آغاز فصل پاییز را به عنوان سال نو جشن می‌گرفتند، ولی بعد از دوره هخامنشیان مبنای آغاز سال، روز اول بهار قرار گرفت.
