روزنامه آرمان گفتوگویی با فیاض زاهد استاد دانشگاه، فعال سیاسی اصلاحطلب و تحلیلگر مسائل سیاسی انجام داده است که بخشهایی از آن را در ادامه میخوانید:
- معتقدم عوامل مختلفیدر حوزه مبارزه با فساد به خصوص فساد اقتصادی تاثیر گذارند که مهمترین آن عامل سیاسی است. در انتخاب مدیران یا مسئولیتهای اداری و سیاسی بیش از اینکه به تخصص و سلامت اخلاقی و مالی این افراد دقت کنیم جای خود را به روابط پیچیده و تودرتوی سیاسی داده و آن روابط نیز بر نظام گزینشگر به شدت ظاهرگرا و عوامفریب مبتنی شده است
- امروز هر چقدر نظام مالی کشور را شیشهای کنیم و امکان نظارت را فراهم کنیم و بعد به سمت هوشمندسازی و دیجیتالی کردن فرآیندهای مالی و مدیریتی و انتشار آزاد اطلاعات حرکت کنیم موفقتر خواهیم بود.
- شاید من جزء اولین کسانی باشم که در مصاحبهای گفتم این دولت یکی از بیشناسنامهترین دولتها در عرصه سیاسی است و این اشکال نیز به نوع انتخابات و چینش رئیسجمهور باز میگردد.
- رئیسجمهور در مرحله دوم انتخابات شعارها و مطالبی را مطرح کرد که با حمایتهای گستردهای روبهروشد، اما هیچاقدام عملی جدی برای تحقق آنها انجام نداد.
- عموم وزرا میترسیدند هزینه سیاسی تصمیمات روحانی را عهدهدار شوند و او در جایی که نیازمند حمایت بود تنها بود و تنها میجنگید.
- باید اعتراف کنم برخی از وزرای روحانی حتی ویژگی کاریبودن هم ندارند و انتخابهای نادرستی صورت گرفته است.
- اصولگرایان منصف با کار دولت هماهنگ بوده و با روحانی نیز مشکل ندارند.
- مهمترین مدافع دولت برای عدم سقوط مقام معظم رهبری بود که فرمودند «این دولت با قدرت کارش را تمام میکند» و بزرگترین مدافع این دولت ایشان خواهد بود.
- گمرک که دیگر دست تندروها یا ترامپ نیست بلکه دولت است، اما چه عواملی موجب میشود که دولت نتواند کالاهایی را که خود آورده ترخیص و به شبکه توزیع و تولید کشور وارد کند؟ بنظرم عامل آن، فشار اقتصادی و احتمال شورشهای اجتماعی است که دولت را به مرز ناکارآمدی ببرد، منتها بهصورت غریضی اتفاقی برای دولت روحانی رخ داد که تا حد زیادی ماندگاری دولت را تضمین کرد و آن استعفای ظریف بود. استعفای ظریف و حمایت اجتماعی که ایجاد کرد به دولت قدرت و خون تازهای را تزریق کرد که آن نگرانی را تا حدی کاهش میدهد.
- رئیسجمهور باید کسی را به ریاست سازمان برنامه بگذارد که به توان مدیریتی وی ایمان داشته باشد و مورد وثوق او باشد. من معتقدم آقای نوبخت این ویژگی را داشت و تا به امروز در پرداخت تمام معوقات دیون دستگاهها و نیروهای مختلف اجتماعی تعهدش را نجام داده است. ایرادی که به دکتر نوبخت میگیرند رهیافت نیست، استراتژی است مثل اینکه بگویند دولت فاقد استراتژی است.
- در بخش سیاسی بهنظر میرسد دفتر رئیسجمهور باید با درایت بیشتری در مقاطع حساس موضعگیری میکرد تا خسارت کمتری به دولت وارد شود. برخی تلاش میکنند که این دولت را دولتی خنثی کنند و با اصلاحطلبان فرض بر اینکه استفاده از آنها هزینههایی را تحمیل میکند فاصله بگیرد، اما لازم نبود که این را اعلام کند. لازم نبود که بگوید به اصلاحطلبان بدهی نداریم و آنها هیچنقشی در پیروزی ما نداشتند چون این با واقعیتهای عرصه اجتماعی و سیاسی ناسازگار بود لذا صحبتهای آقای واعظی را به حساب آقای روحانی گذاشتند که این نوعی بیتدبیری بود.