سال 1397 با همه خوشی‌ها و ناخوشی‌ها رو به پایان است. البته امسال وزن ناخوشی‌ها در مقایسه با خوشی‌ها بیش‌تر بود. به نظر من بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، امسال سخت ترین سال در دوران چهل ساله انقلاب بود. شاید عده ای بگویند سال‌های جنگ هشت ساله، سال‌های سخت تری بودند. ولی من باز بر روی نظر خودم پای بند هستم و تاکید می‌کنم امسال سخت ترین سال دوران چهل ساله حیات حمهوری اسلامی ایران بود.

به هر حال این سال با همه سختی‌ها جای خود را به سال نو خواهد داد، با این امید که سال آینده تمامی سختی ها از کشور عزیزمان رخت بربندد، یا دستکم کمتر شود. البته ناگفته نماند شماری از صاحب نظران سال 1398 را سال سخت تری می‌دانند. البته دلایل زیادی هم برای این نظر خود دارند.

دولت، تحریم ها را عامل این سختی‌ها می‌داند، اما شمار زیادی از سیاسیون و به تعداد بیش‌تر افراد جامعه اثر بی تدبیری و سوء مدیریت را بیش از اثر تحریم ها می‌دانند. به هر حال چه حرف دولت درست باشد و چه حرف مخالفان و منتقدان دولت، سختی ها وجود دارند و اگر دولت، مردم و سایر نخبگان و دلسوزان فکری نکنند، خسارات بیش تری را متحمل خواهیم شد. در این راه عواملی وجود دارد که نمی گذارد با موفقیت این تحریم ها را پشت سر بگذاریم:

1- سوء مدیریت دولتمردان: در این راه دولت و شخص رییس جمهور باید حرف دلسوزان جامعه را بشنود و عواملی را که باعث این بی تدبیری ها شده اند از دولت جدا نماید.

2- جناح‌های سیاسی سعی نکنند که از آب گل آلود ماهی بگیرند و مشکلات کنونی را گردن رقیب بیندازند و آن را نردبانی برای بالا رفتن خود و دوستان کنند. اگر مشکلات حادتر شود مردم همه آن‌ها را با یک چشم خواهند دید. شعارهای اصلاح طلب، اصول گرا........ در دی ماه 1396 یادمان نرفته است.

3- مردم به شرایط حساس کنونی واقف شوند و بدانند اگر مشکلی برای کشور پیش بیاید دامن همه را خواهد گرفت. بنابراین هجوم به صفوف سکه و دلار و خودرو شاید در کوتاه مدت باعث سود اندکی شود ولی در بلندمدت دودش به چشم خود مردم خواهد رفت.

4- جنگ 8 ساله را با اتحاد دولت و ملت و جانفشانی رزمندگان پشت سر گذاشتیم. تحریم‌های ظالمانه آمریکا و بازی موش و گربه اروپایی‌ها کم از جنگ 8 ساله نیست. بنابراین باز هم لازم است مانند دوران دفاع مقدس، همه دست به دست هم بدهیم و پشت سر رهبر بایستیم و دعواهای جناحی را برای بعد بگذاریم. برای دعواهای داخلی وقت زیاد است، الآن وقت دعوا نیست.

5- دلسوزانی را که در سال 1388 و بعد از آن، دچار رنجش و کدورت شده اند دلجویی کنیم و اگر کمکی می‌توانند بکنند دست شان را بفشاریم.

6 – دست کسانی را که مترصد سوء استفاده از این وضعیت هستند از بیت المال و جان و مال مردم کوتاه کنیم. مردم ما همان مردم سال‌های جنگ هستند، اگر با آن ها با صداقت باشیم و با عدالت رفتار کنیم.

7- حمایت از تولید داخلی در عمل و نه در حرف.

8- ترغیب گردشگران خارجی برای سفر به ایران و استفاده از نظرات متخصصان و صاحب نظران صنعت گردشگری و حذف قوانین دست و پاگیر.

9- گسترش بازارهای مرزی برای فروش محصولات تولید داخل به کشورهای همسایه. با توجه به گرانی قیمت ارز، خرید کالای ایرانی برای کشورهای همسایه ارزانتر تمام خواهد شد.

10- استفاده از ظرفیت کشورهای همسایه برای صادرات نفت به کشورهای دیگر. مثلا از طریق کشور افغانستان می‌تواند به روش زمینی و با تانکر نفت و مشتقات نفتی را به هند و چین صادر کرد.

11- استفاده از نظرات نخبگان دانشگاهی برای دور زدن تحریم‌ها، رونق تولید داخلی، مدیریت بازار داخلی و .... به امید پیروزی ملت ایران و به امید غلبه بر همه مشکلات.