در مورد عجیب و غریب بودن صفحه نمایش کوچک بیرونی آن حرف نمی‌زنیم بلکه نکته عجیب‌تر و چیزی که توی ذوق می‌زند فاصله میان صفحات در هنگام تاشدن است. این مسئله‌ای است که به نظر می‌رسد تمام گوشی‌های تاشو درگیر آن هستند و واقعاً یک ضعف محسوب می‌شود.
این گوشی با بدسلیقگی تمام وقتی که تا می‌شود می‌توان یک شکاف در بین دو قسمت گوشی و نزدیکی لولا را شاهد بود و بدتر اینکه ضخامت این شکاف از ضخامت هر یک از قسمت‌ها نیز بیشتر است (شاید حدود ۱۰ میلیمتر).
سال‌ها مردم هر گوشی جدیدی را که شکل مستطیلی داشت مسخره می‌کردند، حالا هم انگار سامسونگ با این شکاف یک مثلث سیاه یا به عبارت بهتر یک منشور مثلثی ساخته است و این شکاف باعث می‌شود تا گوشی به صورت تخت تا نشود!
خرید این گوشی ۲۰۰۰ دلاری با چنین شکاف بزرگی در وسط کار درستی به نظر نمی‌رسد و قطعاً برای مشتریان چندان جذاب نیست.
با یک نگاه به این گوشی می‌توان گفت که انگار از دو گوشی لولا شده به هم با زاویه ۸۵ درجه تشکیل شده است.
مشکل این است که سامسونگ نتوانسته لولا را خوب مهندسی کند تا به یک صفحه نمایش کاملاً یکپارچه ۷.۳ اینچی برسد.
البته شاید بکارگیری لولا بهترین و تنها راه مقابله با بزرگی گوشی‌های تاشو باشد مخصوصاً که این نمونه در گلکسی فولد بادوام و جذاب است. اما محصول کلی و نهایی خوب از آب درنیامده است.
اگر می‌خواهید یک گوشی تاشوی بدون شکاف داشته باشید، باید منتظر نوآوری در تعبیه لولا یا پیشرفت نمایشگرها باشید. در واقع دستگاه‌های آینده احتمالاً ترکیبی از هر دو خواهند بود.
در نهایت ما در گلکسی فولد با دستگاهی روبرو هستیم که چیزی که قرار بوده مزیت اصلی آن برای فروش باشد تبدیل به محدودیت اصلی آن شده است. یک گوشی هوشمند که به اندازه یک لپتاپ گران‌قیمت است اما نقص ظاهری قابل توجهی دارد.
