زمانی که آمریکا از برجام خارج شد، اروپا خود را سینه چاک توافق هسته ای نشان داد، چرایی این رفتار نه تنها شگفت آور بلکه مشکوک بود، آیا می‌شود اروپا راه خود را از آمریکا به خاطر حفظ برجام و تعامل با ایران کج کند؟
باید توجه داشت که از زمان امضای توافق هسته ای تاکنون که سه سال می‌گذرد، هم آمریکا و هم اروپا به تعهدات خود پایبند نبوده‌‌اند، تفاوت این دو در این است که آمریکا رسماً برجام را لغو کرد، اما اروپا ظاهراً خود را حافظ برجام نشان می‌دهد، اما در باطن نه تنها هیچ یک از تعهدات خود را اجرا نکرده، بلکه تصمیماتی را نیز علیه ایران اتخاذ کرده است.
پایبندی ظاهری اروپا و وعده‌هایی که برای اجرای تعهدات در برجام داده است باعث شده تا جمهوری اسلامی ایران همچنان به تعهدات خود پایبند باشد.
اردیبهشت سال ۹۸ دقیقاً یکسال از خروج آمریکا از توافق هسته ای با ایران و پایبندی اروپا به برجام خواهد گذشت. آیا در این مدت اتفاق مثبتی افتاده است که تصور شود اروپا پایبند برجام است؟
این که موگرینی ادعا می‌کند این اروپا و سه کشور بزرگ! اروپایی (انگلیس، فرانسه، آلمان) هستند که برجام را حفظ کرده اند، یکی از همان خدعه و نیرنگ‌هایی است که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در سخنان دیروزشان به آن اشاره کردند.
چنین ادعایی از سوی فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در حالی است که تنها حافظ برجام اکنون جمهوری اسلامی ایران است. حتی چین و روسیه نیز برای ماندگاری برجام اقدامی انجام نداده اند و در واقع خود را کنار کشیده اند.
پیشنهادهای اروپا در قالب «اسی.پی.وی» یا «اینستکس» نیز بخش دیگری از نیرنگ آنها است.
اروپا برای این که پیشنهاد سخاوتمندانه! خود را با ایران اجرایی کند، شروطی را گذاشته که غیر قابل پذیرش است. اروپا شرط کرده که اگر قرار است اینستکس اجرا شود، ایران باید کنوانسیون‌های سازمان اف.ای.تی.اف را بپذیرد و اجرا کند، در حالی که با وجود توافق هسته‌ای میان ایران و کشورهای عضو گروه ۱+۵، هیچ گشایش بانکی به وجود نیامده است. اروپا ادعا می‌کند که اگر ایران به اف.ای.تی.اف نپیوندد، هیچ بانکی با ایران نمی‌تواند همکاری داشته باشد، هم اکنون چنین وضعیتی حاکم است، چرا که آمریکا تحریم‌های اقتصادی و بانکی علیه ایران را لغو نکرده و حتی تحریم‌های تازه‌ای هم وضع کرده است.
اروپا دستاورد برجام را برای خود امنیتی می‌داند، چرا که همچنان اعتقاد دارد ایران برای امنیت اروپا خطر آفرین است، اما آیا ایران که توافق هسته ای را پذیرفت و فعالیت‌های هسته‌ای خود را تعطیل کرد، خطر هسته‌ای محسوب می‌شود؟
اگر جمهوری اسلامی قصد ساخت سلاح هسته‌ای داشت، هیچگاه تن به مذاکره و توافق نمی‌داد.
هدف ایران از توافق هسته ای لغو همه تحریم‌های اقتصادی و بانکی بر اساس گرفتن حق قانونی خود بود، چرا که ایران به ناحق تحریم شده است و اکنون که تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل بر اساس توافق هسته ای باید لغو شده باشد،چرا کشورهایی که براساس قطعنامه شورای امنیت به تحریم ایران پیوسته اند دست از تحریم برنمی‌دارند؟
روشن است که همه اصرارهای اروپا بر حفاظت از برجام، بدون دستاورد برای ایران، یک هدف را دنبال می‌کند و آن تحمیل خواسته‌های دیگر غرب به جمهوری اسلامی است.
تحمیل اف.ای.تی.اف، برچیدن توانمندی موشکی ایران که یک ظرفیت دفاعی مقابل تهدیدات دشمنان است، پایان دادن به نقش موثر و مثبت ایران در منطقه غرب آسیا اهدافی است که اروپا و آمریکا برای دستیابی به آنها، برجام را راه انداختند. در واقع توافق هسته‌ای کشور را دچار مشکل کرد، هدف این بود که با معامله بر سر توانمندی صلح آمیز هسته‌ای ایران، تحریم‌های اقتصادی و بانکی برچیده شود، اما توافق هسته‌ای باعث شد تا دشمن با هجوم گسترده، مطالبات خود را شدیدتر پیگیری کند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار روز گذشته خطاب به مسئولین فرمودند؛ من به مسئولین نمی‌گویم چه کنند اما باید بنشینند فکر کنند و به گونه ای عمل کنند که فریب آنها را نخورند و به امید آن که حالا کاری بکنیم، خودشان و ملت را دچار مشکل نکنند.»
نمونه حاضر و بارز موجود، مشکل برجام است که باعث شکل گیری مشکلات دیگر شده است. اگر توافق هسته ای وجود نداشت، آیا این همه چالش و تنش‌های سیاسی از بیرون و از سوی دشمنان به کشور تحمیل می‌شد؟
برجام ظرفیت‌های زیادی را از ایران هدر داد اما نتیجه ای را حاصل نشد، غفلت‌هایی در این مدت ۵ سال صورت گرفت که مقصر و باعث آن مذاکرات و توافق هسته ای بود. اکنون نیز اروپا وقت کشی می‌کند، نباید بیشتر از این به طرف مقابل زمان بدهیم. آنها در انتظار ظاهر شدن نتیجه تحریم‌های اقتصادی هستند.
منبع: سیاست روز
