به گزارش الف، ونزوئلا طی هفته های گذشته با تحولات سیاسی مهمی مواجه شده است. خوان گوایدو، رئیس پارلمان ونزوئلا حدود سه هفته قبل در یک اقدام غیرقانونی در جمع مخالفان نیکلاس مادورو خود را رئیس جمهور موقت معرفی کرد. بعد از این اتفاق، بلافاصله دونالد ترامپ با انتشار بیانیه ای از خوان گوایدو حمایت کرد و و دولت مادورو را غیرقانونی اعلام کرد.
در پی اعلام نظر واشنگتن، صف بندی کشورهای مخالف و موافق نیز شکل گرفت و برزیل، آرژانتین، کلمبیا، پرو و دولت های اروپایی از خوان گوایدو حمایت کردند و در مقابل روسیه، چین، ایران، ترکیه، بولیوی و کوبا از دولت مادورو حمایت کردند.
در حالی که دولت ونزوئلا هنوز ابزارهای قدرت(مانند ارتش و وزارت خانه ها و نهادها) را در اختیار دارد اما کشورهای غربی خوان گوایدو را به رسمیت شناخته اند. همین مسئله موجب شده تا وضعیت عجیب و غریبی در ونزوئلا پدیدار شود و چشم انداز حل بحران با کسب یک رضایت نسبی از سوی همه نیروهای این کشور تیره و تار باشد. از سوی دیگر در روزهای اخیر، آمریکا تلاش کرده تا به هر نحو ممکن عمق بحران سیاسی- اقتصادی را تشدید نماید و دولت ونزوئلا را با محدودیت و تنگنا مواجه نماید تا مادورو ناچار به کناره گیری شود.
از جمله این که در روزهای اخیر خبرهایی مبنی بر مذاکره دولت آمریکا با سران ارتش ونزوئلا مطرح شده است. بدون شک یکی از پایه های اصلی بقای مادورو به حمایت ارتش از دولت وی بستگی دارد. در بحران اخیر تا کنون ارتش ونزوئلا انسجام خود را حفظ کرده و تلاش واشنگتن برای ایجاد شکاف و ترغیب نظامیان به حمایت از خوان گوایدو ثمربخش نبوده است.
موضوع دیگر تصاحب پول حاصل از فروش نفت ونزوئلا است که رقابت شدیدی بین دو طرف در این باره شکل گرفته است. در این راستا کاخ سفید در پی ایجاد حساب های بانکی برای واریز پول شرکت نفتی سیتگو( بزرگترین شرکت سرمایه گذاری خارجی ونزوئلا) جهت کمک به خوان گوایدو و مخالفان است. همچنین مارکو روبیو، سناتور جمهوری خواه اعلام کرده خوان گوایدو ظرف روزهای آینده هیات مدیره جدیدی برای شرکت سیتگو معرفی خواهد کرد.
در مقابل اما دولت نیکلاس مادورو عنوان کرده در پی این است تا برای ذخیره درآمدهای نفتی از بانک های روسیه استفاده نماید. در واقع دولت کاراکاس عنوان کرده مشتریان نفتی ونزوئلا، پرداخت های حاصل از فروش نفت را به حسابی که در گازپروم بانک روسیه افتتاح شده واریز نمایند.
ابزار دیگر کشورهای غربی علیه نیکلاس مادورو، استفاده از ابزار تحریم توسط اتحادیه اروپا و آمریکاست. علاوه بر تحریم مالی برای منع دسترسی دولت مادورو به درآمدهای حاصل از فروش نفت، باید به تحریم های اقتصادی هم اشاره کرد.
برخی نیز از احتمال مداخله نظامی آمریکا و برخی کشورهای دیگر مانند کلمبیا و برزیل به نفع گوایدو سخن گفته اند. چندی قبل جان بولتون، مشاور امنیت ملی ترامپ در این باره عنوان کرده بود اگر چه دخالت نظامی آمریکا در ونزوئلا قریب الوقوع نیست اما تمامی گزینه ها روی میز است. جان بولتون عنوان کرده بدنبال گذار مسالمت آمیز قدرت در ونزوئلا هستند اما جهت ایجاد اختلاف در ارتش از عفو نظامیان همسو با معترضان نیز سخن گفته است.
در این بین خوان گوایدو با رد میانجیگری روسیه، از اقدام نظامی علیه مادورو حمایت کرده است. البته این نوع موضع گیری ها می تواند به از دست رفتن مشروعیت گوایدو حتی در بین طرفدارانش منجر شود. در مقابل دموکرات های کنگره نیز از موضع گیری گوایدو انتقاد کرده اند؛ چرا که تنها کنگره می تواند مجوز مداخله نظامی در کشوری دیگر را صادر نماید و به نظر آنها دیگران نباید در این باره دخالت نمایند.
البته همان طور که گفته شد بعید است فعلاً دولت آمریکا در پی مداخله نظامی باشد اما تجربه ثابت کرده کاخ سفید در پی فروپاشی کامل پایه های قدرت اعم از منابع مالی و نظامی است و از معرفی ابزار تحریم و مداخله نظامی نیز به عنوان شمشیر داموکلس در این راستا بهره می گیرد.
بنابراین به جرات می توان گفت کشور ونزوئلا که درگیر مشکلات و بحران های عدیده است،به ورشکستگی اقتصادی دچار شده و و از شکاف های متعددی رنج می برد این روزها با چالش بزرگی مواجه شده که مشخص نیست چه سرانجامی خواهد داشت. بر این اساس پیش بینی می شود اگر شرایط به همین منوال پیش برود بیش از پنج میلیون نفر تا اواخر سال میلادی از ونزوئلا مهاجرت کنند. در حالی که صف بندی موافقان و مخالفان و دخالت دولت های خارجی، چشم انداز رسیدن به یک راه حل پایدار را از بین برده است.
