به گزارش ایسنا، بر اساس استاندارد کوتاه مدت (روزانه) ارائه شده از سوی وزارت بهداشت در سال۱۳۹۰، آلاینده ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون و بعد از آن آلاینده ذرات معلق کمتر از ۱۰ میکرون جزو آلاینده‌های بحرانی در شهر تهران هستند و آلاینده‌های گازی در وضعیت مطلوبی قرار دارند.

با این وجود با بررسی وضعیت آلاینده‌ها بر اساس استاندارد طولانی‌مدت (سالانه)، مصوب شورای عالی حفاظت محیط زیست برای سال۱۳۹۰ و با توجه با سختگیرانه‌تر بودن حدود استاندارد سالانه آلاینده‌ها نسبت به استاندارد کوتاه مدت آن‌ها علاوه بر آلاینده ذرات معلق، آلاینده‌های گازی دی‌اکسید نیتروژن و دی‌اکسید گودگرد نیز جزو آلاینده‌های بحرانی هستند البته برای آلاینده‌های مونواکسیدکربن و ازن استاندارد سالیانه تعریف نشده است.

آلاینده‌های گازی کلاسیک که معمولاٌ در هوای شهرها اندازه‌گیری و پایش می‌شوند، عبارتند از: مونواکسیدکربن (CO)، دی اکسید نیتروژن (NO۲)، دی اکسید گوگرد (SO۲) و ازن (O۳).

هر کدام از این گازها دارای حد استاندارد خاص خود هستند. حدود استاندارد هر یک از این آلاینده‌ها متفاوت است و به مشخصات هر یک از آن‌ها، استاندارد یک ساعته، هشت ساعته، روزانه و سالانه برای ذکر غلظت و شاخص آن‌ها تعریف شده است.

طبق اندازه‌گیری‌هایی که روزانه در سطح شهر تهران انجام می‌شود و بر اساس شاخص کیفیت هوا (AQI) که شاخصی برای گزارش روزانه کیفیت هوا است، تمام این گازها در اکثر روزها در شرایط سالم و حتی پاک قرار دارند البته با توجه به عوامل مختلف تولید این آلاینده‌ها، ممکن است غلظت هر یک در ساعات خاصی از روز، کم و زیاد شود. برای مثال آلاینده مونواکسید کربن که بیشتر به علت تردد خودروهای احتراقی ایجاد می‌شود، در ساعات اوج ترافیک یک بار هنگام صبح و یک بار هنگام شب به بیشترین میزان خود در طول روز می‌رسد و آلاینده ازن که تحت تاثیر نور خورشید شکل می گیرد هنگام ظهر و بعد ازظهر به بیشترین میزان خود می‌رسد.