به گزارش ایران، اما اکنون باید به خوش باوری خودمان بخندیم و البته بر فوتبال ایران که چند دهه چوب ضعف و نادانی و ناتوانی بسیاری از مسئولان فدراسیون‌های مختلف را خورد، بگرییم. ده‌ها دلیل در مورد ناکامی طولانی مدت فوتبال ایران در معتبرترین رویداد قاره کهن می‌توان ذکر کرد و شاید کتاب نوشت. 

ولی 10 دلیل بزرگ و کوچک را یادآور می‌شوم و تاحدامکان تلاش می‌کنم که از عوامل «مهم» به دلایل «مهم‌تر» برسم.

1- اشتباه داوری

این گزاره که «اشتباه داوری جزیی از فوتبال است» شاید تکراری به نظر آید. اما نادرست و غیرواقعی نیست و بارها شاهد بوده‌ایم که «اشتباه داوری» سرنوشت مسابقه و حتی تورنمنتی را تغییر داده و نام تیم قهرمان را عوض کرده است. بدون تردید همه تیم‌های ورزشی با درصدهای متفاوت از «اشتباه داوری» متضرر و منتفع می‌شوند  ولی چون بحث ما مربوط به فوتبال ایران است ، باید متذکر شویم که در چند دوره این مساله ضربات جدی به تیم ایران وارد کرد. از جمله در سال ۱۹۹۶ که داور مصری چشم‌هایش را بر خطای پنالتی مدافع عربستانی در بازی نیمه نهایی بست یا سال 1980 که کویت میزبان با حمایت داور در نیمه نهایی از سد تیم ایران گذشت و یا همین 4 سال قبل که داور استرالیایی در دادن اخطار دوم و اخراج مدافع ایران در همان نیمه اول سخت گیری و عجله کرد . اگرچه بازیکن ایرانی نیز در برخورد بی دلیل با دروازه بان عراق و دادن بهانه به داور استرالیایی برای اخراج او «مقصر اصلی» بود.

2- حوادث غیرمنتظره فوتبال
اتفاق‌های پیش‌بینی نشده در فوتبال بسیار زیاد به وقوع می‌پیوندند و خیلی‌ها هم آن را از جمله «حوادث زشت و زیبای اجتناب ناپذیر فوتبال» می‌دانند. در اتفاق‌هایی که برای تیم ایران در جام ملت‌های آسیا رخ داد و مانع از پیروزی و کسب بالاترین عنوان شد، گاه بازیکنان و مربیانش مقصر بودند. مثل اشتباه فاحش مدافع راست تیم ایران در جام ملت‌های ۱۹۸۴ که صعود به فینال در آخرین دقیقه بازی نیمه نهایی را غیرممکن کرد و یا زد و خورد دو مدافع تیم ایران در سال ۲۰۰۴ که هر دو باید در همان نیمه اول اخراج می‌شدند و البته داور خودش را به ندیدن زد و آن حادثه به سود تیم ایران رقم خورد. اگرچه انعکاس رسانه ای و تبلیغی بسیار منفی در سطح آسیا برای فوتبال ایران داشت (اسامی بازیکن‌هایی را که مرتکب اشتباه فنی شدند و یا در میدان دست به حرکت غیرورزشی زدند، ترجیح دادیم به دلیل گذشت سال‌های زیاد از آن حوادث ننویسیم) . اما در وقوع برخی اتفاق‌های زیانبار، هیچ نقشی مربیان و بازیکنان تیم ایران نداشتند.

مثل جام ملت‌های آسیای ۱۹۸۰ در کویت که رسانه‌های کشور میزبان با آغاز جنگ عراق و ایران و با اعلام خبرهای متناقض، تلاش زیادی کردند که تمرکز بازیکنان آن تیم خوب و قدرتمند ایران را برهم زده و روحیه آنان را که نگران وضعیت خانواده خود بودند، تضعیف کنند. کویتی‌ها با همان ترفند در نیمه نهایی تیم به مراتب بهتر و برتر ایران را شکست دادند.