دو ماجرایی که تفاوت‌های آنها را باید تفاوت‌های سیاست‌ورزی در دو بستر کاملاً متفاوت دانست. تفاوتی که تکنولوژی آنها را بعد از شش دهه اتومبیل‌سازی به غول‌هایی به‌نام هیوندای یا کیاموتورز می‌رساند و تکنولوژی ما را در همین مدت روی پرایدی که همان کره‌ای‌ها 30 سال قبل طرحی کرده‌اند متوقف می‌کند.

شنبه همین هفته ماجرایی شبیه ماجرای نماینده سراوان در آن سوی آسیا تکرار شده بود؛ رسانه‌های کره جنوبی خبر دادند که یک نماینده پارلمان این کشور به یک مامور امنیتی فرودگاه بین‌المللی سئول توهین کرده است.

ماجرا از این قرار بوده که شامگاه پنجشنبه گذشته کیم جونگ-هو نماینده مجلس کره جنوبی قصد داشته از سئول به پوسان پرواز کند که یک مامور جوان بازرسی به کنترل او پرداخت. مامور از کیم جونگ-هو می‌خواهد کارت شناسایی خود را نشان دهد. نماینده پارلمان کیف پول خود را باز می‌کند و کارت شناسایی خود را که در کیفش و پشت یک برگه پلاستیکی شفاف بود نشان می‌دهد. مامور فرودگاه از او می‌خواهد که کارت شناسایی‌اش را بیرون آورد تا از نزدیک آن را کنترل کند؛ اما نماینده مجلس امتناع می‌کند و همین هم در نهایت به توهین نماینده به مامور فرودگاه می‌انجامد. پس از بازتاب وسیع این ماجرا در رسانه‌ها، مردم کره جنوبی این نماینده مجلس را به سوء‌استفاده از قدرت متهم کردند و حتی رسانه‌ها خواستار اخراج او از پارلمان شدند. اما در نهایت کیم جونگ-هو، بعد از ظهر روز سه شنبه در یک نشست مطبوعاتی با حضور خبرنگاران رسانه‌ها شرکت و از این مامور امنیتی عذرخواهی کرد. او گفت عمیقاً از «رفتار سخیف و شرم‌آور» خود پوزش می‌خواهد.

اما این تمام ماجرا نیست؛ چرا که یک سخنگوی ماموران امنیتی فرودگاه گیمپو که عضو فدراسیون اتحادیه های کره‌جنوبی است نیز روز سه‌شنبه اعلام کرد که کیم جونگ-هو ساعت ۱۱ صبح با مامور مذکور تماس تلفنی گرفته و از او شخصاً عذرخواهی کرده است. جالب‌تر اینکه به‌گفته این اتحادیه، مامور جوان که ۲۴ سال سن دارد نیز اعلام کرده که پوزش نماینده مجلس را می‌پذیرد.

این ماجرا حالا باز هم باعث مقایسه رفتار سیاسیون ایرانی با همتایان خود در کشورهای توسعه یافته شده است. اما موضوع نماینده کره جنوبی جنبه‌های دیگر هم دارد؛ اولین جنبه تفاوت آنها اینجاست که از ماجرای نماینده سراوان در ایران یک فیلم کاملاً واضح و مشخص وجود داشت؛اما توهین نماینده پارلمان کره به مامور فرودگاه تنها مستند به شهادت چند شاهد بود.

جنبه دوم آنجاست که نه تنها نماینده سراوان بلکه بخشی از سیاسیون پارلمان ایران با وجود یک فیلم واضح، نه تنها رو به انکار اصل ماجرا آوردند بلکه مدعی شدند که کارمند گمرک بوده که اقدام به توهین مذهبی و قومی کرده است. آنها حتی مدعی بودند که این کار با برنامه قبلی انجام شده. درازهی چند روز مدام تاکید داشت که این فیلم دستکاری شده است و هیچ گاه هم از این ادعاها کوتاه نیامد. حتی آنجا که معلوم شد مدت معطل شدنش در گمرک نه 45 دقیقه که کمتر از 10 دقیقه بوده است. یا جای دیگری که روشن شد نه برای راه انداختن کار مردم بلکه در معیت یک واردکننده عمده خودرو به گمرک مراجعه داشته است.

در آن سوی آسیا اما حتی بدون وجود فیلم و عکس، شهادت چند شاهد آنقدر قوت و استحکام در برابر واکنش نماینده پارلمان داشت که این نماینده برای عبور از بحران پیش آمده دست به دامن روایت‌های ساختگی و دروغین نشود. شاید چون می‌دانسته که اگر چنین کند وضعیت خود را چقدر پیچیده‌تر خواهد کرد.

جنبه سوم تفاوت؛ در این حادثه ادعا شد که نماینده سراوان عذرخواهی کرده، آن هم کجا؟ در جلسه غیر علنی مجلس. همان جلسه‌ای که البته فیلمش هم بیرون آمد و در اظهارات درازهی هیچ نشانی از کوتاه آمدن او از ادعاهایش نداشت که هیچ؛ بلکه خواستار برخورد با کارمند گمرک و رئیس این مجموعه هم شد. نماینده کره اما در یک نشست رسمی خبری و در برابر چشم رسانه‌ها به‌عنوان نمایندگان افکار عمومی دست به این کار زد. رسانه‌هایی که در ایران یک هفته است نماینده سراوان از آنها فرار می‌کند. تفاوت چهارم آنجاست که در کره نماینده مجلس باید منتظر پذیرفته شدن عذرخواهی‌اش توسط کارمند 24 ساله فرودگاه باشد؛ اما در ایران حامیان نماینده سراوان نه تنها به‌دنبال برخورد با آن کارمند که در پی برکناری وزیر اقتصاد افتاده‌اند.

منبع: روزنامه ایران