Tasquinimod به عنوان یک داروی امیدوارکننده در مبارزه با تومورهای جامد شناخته شده و از آن برای درمان سرطان پروستات استفاده می‌شود.

اخیرا پژوهشگران دانشگاه آکسفورد در آزمایش‌های بالینی خود دریافتند، tasquinimod به خوبی توسط بدن پذیرفته می‌شود و حتی می‌تواند در جلوگیری از بیماری پارکینسون نیز موثر باشد.

بیماری پارکینسون برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراین نام این بیماری به او تعلق یافت. این بیماری همان لرزش پارکینسون بر اساس دو علامت یا بیشتر از چهار علامت اصلی بیماری مشخص می‌شود. ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت، کندی حرکات، سختی و خشک شدن دست و پا و بدن و نداشتن تعادل این چهار علامت اصلی را تشکیل می‌دهند.

در مراحل اولیه بیماری، ارتعاش اندام ملایم و معمولاً در یک طرف بدن وجود دارد و احتیاجی نیز به درمان ندارد اما با پیشرفت بیماری فردی که دست لرزان خود را در جیب یا پشت خود پنهان می‌کند یا چیزی را برای کنترل ارتعاش مدام در دست می‌گیرد، دیگر قادر به پنهان کردن لرزش‌های شدید اندام به ویژه به هنگامی که می‌خواهد تمرکز بیشتری به خود دهد نیست.

تیم تحقیقاتی دانشگاه آکسفورد ابتدا سلول‌های پوستی را از بیماران مبتلا به پارکینسون نادر ژنتیکی گرفته و آنها را به نوعی از سلول‌های بنیادی شناخته شده به نام سلول‌های بنیادی چندتوان القا شده(iPS)  تبدیل کردند. سپس پژوهشگران سلول‌های مغزی را در شرایط آزمایشگاهی رشد دادند و پیشرفت بیماری را بررسی کردند.

پژوهشگران متوجه شدند که نکته اصلی ممکن است به دلیل خطا در عملکرد یک پروتئین شناخته شده به عنوان HDAC۴ باشد. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، این پروتئین شروع به سرکوب برخی از ژن‌ها، که در تخریب سلول‌های مغزی برای تنظیم چرخه طبیعی پروتئین‌ها نقش دارند، می‌کنند. این به آن معنی است هنگامی که آن پروتئین‌ها در سلول‌ها ایجاد می‌شود، می‌توانند به درمان بیماری پارکینسون و بیماری‌های مرتبط با آن نظیر آلزایمر کمک کنند.

Tasquinimod پروتئین HDAC۴ را مسدود می‌کند و این به آن معنا است که ژن‌های کلیدی خاموش نیستند و به طور موثر در جلوگیری از پیشرفت بیماری موثر هستند.

ریچارد واد-مارتینز، نویسنده اصلی این پژوهش گفت: ما فکر می‌کنیم که حذف این ژن‌ها در سلول‌های مغزی می‌تواند در آسیب و مرگ سلولی که در پارکینسون اتفاق می‌افتد، نقش مهمی داشته باشد. پیدا کردن راهی برای توسعه داروی جدید می‌تواند راهی امیدوار کننده برای توسعه درمان‌های جدید باشد.

این مطالعه تاکنون تنها روی ۱۰ بیمار مورد آزمایش قرار گرفته است، بنابراین برای آنکه به یک گزینه درمان مناسب تبدیل شود پژوهشگران باید آزمایش‌های بیشتری را انجام دهند.

منبع: ایسنا