به گزارش فارس، فدراسیون فوتبال در تاریخ 29 آبان برای جلوگیری از بیشتر شدن تنش بین باشگاه پرسپولیس و تیم ملی به خصوص بین برانکو سرمربی این تیم و کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی نامه ای را به امضای محمدرضا ساکت دبیرکل فدراسیون برای باشگاه پرسپولیس ارسال می کند. متن نامه را در زیر می بینید:
محتوای این نامه روز گذشته در رسانه ها منتشر شد. بعد از رسانه ای شدن این نامه برانکو سرمربی پرسپولیس در تمرین روز گذشته به آن واکنش نشان داد. و سپس باشگاه پرسپولیس هم نسبت به اینکه دبیرکل فدراسیون چنین درخواستی از مسئولان باشگاه پرسپولیس داشته معترض شدند و در نامه ای به فدراسیون خواستار بررسی آن شدند.
پرسپولیسی ها با تصور به اینکه فدراسیون با خواست و اصرار سرمربی تیم ملی اقدام به ارسال این نامه کرده در رسانه های مختلف این اقدام فدراسیون را نابرابر خوانده و از اینکه کی روش این شرایط را دارد که علیه برانکو موضع گیری کند اما تذکر برای برانکو می رود خشم خود را نشان دادند و از سویی حملات زیادی به ساکت دبیرکل فدراسیون فوتبال شد که در حیطه اختیارات او نبوده که چنین نامه ای را به باشگاه پرسپولیس ارسال کند.
این فضای نامطلوب و پرتنش درحالی رخ داده که این سوال پیش می آید که کسی به تاریخ ارسال این نامه توجهی نکرده است. اگر چه روز گذشته نامه فدراسیون به باشگاه پرسپولیس در رسانه‌ها و خبرگزاری فارس منتشر شده اما اصل ماجرا این است که این نامه در تاریخ 29 آبان یعنی روزی که تیم ملی در دوحه بسر می برده تا با تیم ملی ونزوئلا بازی کند به باشگاه پرسپولیس ارسال شده است. با این وجود باشگاه پرسپولیس در همان تاریخ اولیه اعتراضی به این موضوع نکرد و قضیه مسکوت ماند و در این بین هم برانکو یکی دو بار در مصاحبه با رسانه‌ها علیه کی‌روش صحبت‌هایی را انجام داد. با این شرایط کاملا مشخص است که اصل نامه با تاریخ اصلی واکنشی را در پی نداشته و در این بین سرمربی تیم ملی را دچار سو تفاهمی جدید کرده که برانکو دوباره علیه او موضع گرفته است،از طرف دیگر کی‌روش هم در نشست با رسانه ها کنایه‌هایی را به برانکو زد اما در واقع اگر باشگاه پرسپولیس به این موضوع در تاریخ اصلی واکنش نشان می‌داد شاید این سوتفاهمات به وجود نمی‌آمد.
با همه این شرایط نکته مهمی فراموش شده است، مسئله مهمتر این است که این نامه چرا باید موجبات حاشیه جدید برای فدراسیون و تیم ملی و باشگاه پرسپولیس شود؟ آیا زمان آن نرسیده که در فاصله کمتر از 40 روز تا جام ملت های آسیا همه هم و غم اهالی فوتبال تیم ملی و جام ملت های آسیا باشد. جنگ های شخصی و مشکلات شخصی به دلایلی که برای هر دو طرف مهم است اما دودش فقط به چشم فوتبال می رود چه سودی برای تیم ملی دارد؟ صرف نظر از اینکه سرمربی تیم ملی کیست و دارای چه خصوصیاتی است آیا ارسال یک نامه ارزش برهم خوردن شرایط فوتبال ایران را دارد؟ اینکه ارسال این نامه در حیطه اختیارات دبیرکل هست یا نه باید این قدر مهم باشد که از اصل وحدت و همدلی در فوتبال به خصوص در عرصه ملی غافل شویم؟
مهمترین دغدغه امروز فوتبال باید موفقیت تیم ملی در جام ملت های آسیایی باشد که سایر رقبای قدر ایران در آسیا بدون دغدغه تعلیق و مسائل مالی در حال برنامه ریزی و آماده سازی خود هستند اما ما در تهران به زبان خودمانی و عامیانه به دنبال قاتل بروسلی هستیم و طرفداران برانکو و کی روش در رسانه ها و فضای مجازی به دنبال ایجاد نفاق بیشتر بین طرفین و گروکشی هستند.
مدیریت بحران برای چنین روزهایی است و در شرایطی که تیم ملی ایران با شرایط سخت مالی در حال آماده سازی است آیا نباید از سوی مسئولان رده بالای ورزشی کشور که متولی باشگاه پرسپولیس هم هستند اقدامی در جهت آشتی و صلح بین دو ارگانی که هر دو برای رضایت هواداران فوتبال تلاش می کنند صورت گیرد؟
فردا روزی تیم ملی در امارات نتیجه نگیرد افسردگی آن برای مردمی است که در مواقع حساس و تورنمنت های مهم نشان داده اند چقدر برای فوتبال ملی ارزش قائل هستند و تحت هیچ شرایطی دوست ندارند تیم ملی خود را ناکام ببینید. مردم سرمایه های اصلی فوتبال برایشان تفاوتی ندارد سرمربی تیم ملی کیست آنها موفقیت تیم ملی را می خواهند و این اختلاف های بی ارزش جز دوری مردم از فوتبال ارمغان دیگری ندارد. آقایان لطفا بس کنید و مردم را بیش از این از فوتبال و لذت های آن دور نکنید.
