به گزارش تسنم، «هر کس حق ما را شناخته و ما را دوست بدارد در حقیقت خداوند تبارک و تعالی را دوست داشته است». این فرمایش امام صادق (ع) نشاندهنده این است که محبت و عشق به اهلبیت (علیهمالسلام) زمینهساز عشق به خداست و دوستی با ایشان، مهر ورزیدن به ارزشهای والای الهی است. مودّت و محبت اهلبیت یکی از موهبتهای بزرگ الهی است که خداوند متعال آن را به ما ارزانی داشته است و باید شکرگزار آن بود. وقتی محبت اهلبیت (ع) در دلها قرار گیرد، بهتبع آن، بهتدریج قُرب بیشتری نسبت به آن انوار قدسی و در نتیجه به خداوند پیدا خواهیم کرد.
این موضوع در قرآن کریم نیز مورد تاکید قرار گرفته است، طوری که خداوند در آیه 23 سوره شوری میفرماید: ﴿...قُلْ لااَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ اَجْراً اِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبی...﴾؛ بگو: «بهازای آن [رسالت] پاداشی از شما خواستار نیستم، مگر دوستی درباره خویشاوندان». این امر بهقدری نزد اهل بیت (ع) از اهمیت بالایی برخوردار است که پیامبر اکرم صلّی الله و آله و سلّم آن را پایه و اساس اسلام نامیدهاند «لِکُلِّ شَیْءٍ اَسَاسٌ وَ اَسَاسُ الْاِسْلامِ حُبُّنَا اَهْلَ اَلْبَیْتِ» (اصول کافی, ج 2, ص 46).
اینک به حدیثی از مولایمان امام حسن مجتبی علیه السلام در این زمینه اشاره میکنیم:
قالَ الامامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی عَلَیْهِ السَّلام: «وَ انّ حُبَّنا لَیُساقِطُ الذُّنُوبَ مِنْ بَنیآدَم کَما یُساقِطُ الرّیحُ الْوَرَقَ مِنَ الشَّجَر»؛
همانا محبت و دوستی با ما اهلبیت رسولالله(ص)، سبب ریزش گناهان از نامه اعمال میشود؛ همان طوری که وزش باد، برگ درختان را میریزد.
منبع: الاختصاص، ص 82