این موضوع در قرآن کریم نیز مورد تاکید قرار گرفته است، طوری که خداوند در آیه 23 سوره شوری می‌فرماید: ﴿...قُلْ لااَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ اَجْراً اِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبی‏...﴾؛ بگو: «به‌ازای آن [رسالت‏] پاداشی از شما خواستار نیستم‏، مگر دوستی درباره خویشاوندان». این امر به‌قدری نزد اهل بیت (ع) از اهمیت بالایی برخوردار است که پیامبر اکرم صلّی الله و آله و سلّم آن را پایه و اساس اسلام نامیده‌اند «لِکُلِّ شَیْءٍ اَسَاسٌ وَ اَسَاسُ الْاِسْلامِ حُبُّنَا اَهْلَ اَلْبَیْتِ» (اصول کافی, ج 2, ص 46).

اینک به حدیثی از مولایمان امام حسن مجتبی علیه السلام در این زمینه اشاره می‌‌کنیم:

قالَ الامامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی عَلَیْهِ السَّلام: «وَ انّ حُبَّنا لَیُساقِطُ الذُّنُوبَ مِنْ بَنی‌آدَم کَما یُساقِطُ الرّیحُ الْوَرَقَ مِنَ الشَّجَر»؛

همانا محبت و دوستی با ما اهل‌بیت رسول‌الله(ص)، سبب ریزش گناهان از نامه اعمال می‌شود؛ همان طوری که وزش باد، برگ درختان را می‌ریزد.

منبع: الاختصاص، ص 82