اهالی اقتصاد رشد را تغییرات کمی در یک بازه زمانی مشخص تعریف میکنند و توسعه را تغییرات کیفی و پایدار رشد. بدون شک تمام این محاسبات قائم به ذات فاکتوری است به نام انسان، انسانی که محور توسعه پایدار است.به راستی کدامین انسان محور توسعه پایدار است؟ هر انسانی؟! به احتمال قوی خیر!
مسلما در فرایند توسعه سهم انسان آموزش دیده قابل توجه است. پیرو اصل رایج بازار که میگوید "برای فروش یک محصول بیست درصد سرمایه گذاری، هشتاد درصد تبلیغات" آموزش به مانند تبلیغات عمل میکند. پروسه ای مدت دار که گاها ممکن است حوصله جوامع را سر ببرد اما دولت های آگاه با چشم اندازهای زنگین میدانند که بهره سرمایه گذاری برای آموزش تصاعدی است و پیوسته بودن آن در چشم انداز آتی از دلخوری آهسته بودنش میکاهد! در این میان چرا سرمایه گذاری روی آموزش زنان مهم است حتی بعضا مهمتر از مردان؟ در اینجا یاداوری چند نکته شاید خالی از لطف نباشد:
_ زنان سکانداران امر تربیت اند. آنها به دلیل برخی ویژگیهای ذاتی خویش بهتر میتوانند با مراحل رسش انسان بالاخص در سنین طلایی آموزش ارتباط برقرار کنند.
_ حتی اگر قرار باشد جایگاه زنان را در اقتصاد از ورای نقش سنتی وی یعنی خانه داری مورد مداقه قرار دهیم باز میتوانیم تفاوت بین مدیران آموزش دیده و ندیده را در قلمروی این نهاد اولیه و مهم اجتماعی بوضوح تببین کنیم.
_ بهبود سبک زندگی اقتصادی میسر نمیشود مگر اصلاح اندیشه اقتصادی و اندیشه نیز به بار نمی نشیند مگراینکه آموزشگرانی آگاه در متن زندگی و در بزنگاههای موثر بتوانند بذر تدبیر امور را در اذهان نسلهای جوان خویش بکارند و زنان در این فرایند از اقشاری هستند که میتوان روی توانایی و مهارتشان سرمایه گذاری کرد.
_ زنان بعنوان جمعیت پنجاه درصدی هر جامعه میبایست در جریان جهت گیریها و دغدغه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن جامعه باشند. مسلما ایجاد تغییرات اصلاحی بدون درگیر کردن خود جامعه هدف، تغییراتی ناپایدار خواهد بود ولو به نیت خیر و با محاسبات دقیق! بنابراین عین درایت و دوراندیشی یک اجتماع است که بتواند زنان و مردانش را بدون صرف انررژی برای حواشی های بی اهمیت در مسیر اندیشیدن و توسعه قرار دهد و از آنها برای ارتقای رفاه و خوشبختی، مسئولیت برابر بخواهد.
_ اتخاذ شیوه و سبک زندگی بر اساس تغییرات روز دنیا و با توجه به اینکه هر روز مفاهیم تولید شده در حوزه های مختلف، مرزهای قراردادی انسان را به چالش میکشند از بدیهی ترین نیازهای جوامع است. مثل روز روشن است که اگر ما نتوانیم همگام با نیازها حرکت کنیم حذف میشویم بماند که اصالت نیازهای احساس شده در هر اجتماعی نیز متفاوت است و جای بحث دارد اما حال که هر روز با مفاهیم و نیازهای جدیدی به چالش کشیده میشویم پس بهتر است نگاهی متفاوت به منابع موجود داشته باشیم.حوزه زنان از منابع قدرتمندی است که سرمایه گذاری روی آن میتواند چشم اندازهای اقتصادی ارزشمندی را پیش روی جوامع ترسیم کند.
***
یقین شما هم با این نظر موافقید که آموزش و تربیت در هر مقطعی اثر دارد اما بهترین زمان آن در دوره ای میبایست اتفاق بیافتد که رشد جسمی، عقلی و ادراکی انسان در دوره طلایی خویش باشند و از ورای این همزمانی طلایی بتوان با کمترین هزینه بیشترین بهره برداری را انجام داد. تفکر اقتصادی اگر بتواند به عنوان بعدی از ابعاد زندگی به موقع و توسط نیروهایی مولد و اثرگذار وارد چرخه تربیتی شود، چشم اندازهای مناسبی از توسعه را برای جوامع رقم خواهد زد؛ توسعه ای پایدار توسط انسانهایی آموزش دیده در جامعه ای با عرضه و تقاضاهای شایسته. زنان به عنوان عاملانی فعال در نهادهای مهم جامعه میتوانند از اولین آموزشگران اقتصادی باشند و نیز مقومان تفکر توسعه اجتماعی و اقتصادی اما به نظر شما وقتی منبعی با این پتانسیل از فرصتهای ابتدایی مشارکت کنار گذاشته میشود یا لزومی به آگاهی وی از طریق تجربه عینی کار اقتصادی و یا حضور در عرصه های اجتماعی احساس نمی گردد آیا باز هم میتوان روی او بعنوان منبعی بالقوه در امر رشد و توسعه اجتماعی و اقتصادی یاد کرد؟
