مهدی محمدی کارشناس مسائل راهبردی در آستانه اتمام رسیدگی به لایحه مبارزه با تامین مالی تروریسم (CFT) و تصمیم گیری نهایی درباره آن در مجلس شورای اسلامی، در وبلاگ خود نوشت: مجلس شورای اسلامی یکشنبه درباره CFT به عنوان تنها و البته اصلی ترین جزء باقی مانده از برنامه اقدام FATF در ایران تصمیم خواهد گرفت. درباره بی فایده بودن همه این داد و قال ها بر سر FATF در این مدت به تفصیل سخن گفته شده است.
از اینکه اجرای کامل برنامه اقدام در ایران به دلیل پابرجا بودن تحریم های ثانویه بانکی امریکا هیچ کمکی به تسهیل مبادلات بانکی ایران نخواهد کرد و تنها به هوشمندتر شدن تحریم ها می انجامد، تا اینکه FATF بازوی خزانه داری امریکاست، هدف اصلی آن گرفتار کردن نهادهای داخلی ایران به بلای بی درمان خودتحریمی و جنگ داخلی اقتصادی است و اینکه وزارت خارجه به جای این همه لابی و انرژی برای FATF اگر توان خود را صرف شکستن اجماع در جلسه تصمیم گیری FATF درباره بازگشت ایران به بیانیه عمومی بکند، خیلی راحت تر و ساده تر منافع کشور را تامین خواهد کرد. این ها همه حرف هایی است که بارها زده شده و البته نشنیده اند چنانکه در داستان برجام هم نشنیدند.
در اینجا اما من می خواهم درباره یک پس پرده سخن بگویم. اگر راز این همه اصرار دولت و حامیان آن به تصویب CFT و اجرای کامل برنامه اقدام قولی باشد که به اروپایی ها و در کنار آنها دموکرات ها داده اند، آن وقت تکلیف چیست.
اغلب می دانیم که دولت آقای روحانی بر سر تاسیس یک Special Purpose Vehicle (SPV) با اروپا تفاهم کرده که حتی خود اروپایی ها هم دقیقا نمی دانند چیست و چگونه قرار است کار کند. هر چه هم که باشد، همه متفقند نمی تواند با تحریم های ثانویه امریکا مقابله کند واساسا ماموریت آن، این نیست.
سوال این است: برای تفاهم روی مکانیسمی که اساسا معلوم نیست چیست و شانس بسیار اندکی برای مقابله موثر با تحریم های امریکا دارد، چرا باید هزینه ای به بزرگی FATF را پرداخت؟ مذاکره کننده هوشمند آیا چنین امتیازی را جز در ازای یک امتیاز نقد و بزرگ، واگذار می کند؟ می دانم که دوستان دولت هرگز خیرخواهی امثال ما را نخواهند پذیرفت اما برادرانه می گویم برای هدایت شدن به کوچه بن بست اروپا، برگی چنین بزرگ از امتیازهای مرتبط با امنیت ملی را تقدیم دشمن نکنید. حداقل چیز درخوری بگیرید و بعد امتیاز بدهید. روا نیست ملتی به رشادت ملت ایران فقط ظرف 3 سال از یک سوراخ دوبار گزیده شود.
