روزنامه وطن امروز درباره ماجرای تهیه‌کننده پرحاشیه سینما و رفتارهای متناقض سینماگران ایرانی، نوشت:

۱- «دوست دارم یک مشت اختلاسگر بریزم جلوی پاتون»! این جمله‌ای بود که مهران احمدی، کارگردان فیلم سینمایی «مصادره» در یکی از اکران‌های مردمی این فیلم مطرح کرد. فیلمی که با سرمایه سیدمحمد امامی یکی از چهره‌های جنجالی که طی سال‌های اخیر با آوردن پول‌های بی‌حساب به سینما شناخته شده، ساخته شد. ساخت فیلم با پولی که منشا آن معلوم نیست، آنقدر سوال‌برانگیز است که در نشست خبری این فیلم، محمدحسین قاسمی، تهیه‌کننده اثر مورد سوال قرار گرفت. اما پاسخ قاسمی به این سوال که «چگونه با یک متهم به پرونده اقتصادی چنین فیلمی را ساختید؟» جالب و قابل تامل است: «مملکت قانون دارد»! قانون مملکت طی روزهای اخیر با بازداشت مجدد سیدمحمد امامی او را به صدر اخبار آورده است و در شرایطی که بسیاری از تهیه‌کنندگان از وجود مشکلات مالی برای به ثمر رسیدن آثار خود صحبت می‌کنند، چند فیلم به صورت همزمان توسط امامی سرمایه‌گذاری شده است. او با سرمایه‌گذاری سریال شبکه‌ نمایش ‌خانگی «شهرزاد» به شکل جدی وارد عرصه تولید در سینمای ایران شد و شرایط قراردادها را به نحوی عجیب تغییر داد. بسیاری از تهیه‌کنندگان با انتقاد از ورود پول‌های بادآورده به سینما همان موقع می‌گفتند ورود این پول‌ها باعث تغییر نامتعارف قراردادها و بالا رفتن آنها می‌شود، به شکلی که بازیگران دیگر با قراردادهای پیشین حاضر به ایفای نقش در بسیاری از آثار سینمایی نخواهند بود.

۲- مدتی پیش در مراسم تشییع ضیاءالدین دری، رضا کیانیان با گفتن جمله‌ای همه را متعجب کرد. او گفت: «40 سال است که یک روز خوش ندیدیم». این جمله در حالی از او شنیده می‌شد که حضور فعال و پیگیر او در بسیاری از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی، تئاتر، بیلبوردهای تبلیغاتی شهری و بسیاری از فعالیت‌های تبلیغاتی دیگر مشهود بود. رضا کیانیان با گفتن این جمله، بنا داشت خود و بسیاری از سینماگران را به عنوان ناظر شرایط پیش آمده معرفی کرده و از شرایط انتقاد کند. این بار اما با بازداشت سیدمحمد امامی که اتفاقا کیانیان نیز تجربه همکاری با او را داشته، شرایط دیگری برای بازیگران و سینماگران به وجود آمده است. سکوت سینماگران در پی بازداشت سیدمحمد امامی در حالی که در موارد مشابه نسبت به مسائل محدودتر ورود کرده و اعلام نظر می‌کنند- مثلا اظهارنظرهای مهران احمدی نسبت به اختلاس‌ها در نشست‌های مختلف خبری فیلم «مصادره» یا واکنش‌های حمید فرخ‌نژاد نسبت به اختلاس‌ها و فسادهای اقتصادی - این بار شرایطی را ایجاد کرده است که مردم درباره این سکوت سوال خواهند داشت.

۳- ورود پول‌های بی‌حساب به سینما موضوع تازه‌ای نیست و بسیاری از سینماگران با اطلاع از این شرایط، وارد پروژه‌های سینمایی می‌شوند اما این موضوع وقتی قابل تامل می‌شود که انگیزه و شدت مبارزه با فساد مالی و مسائلی از این دست در مواردی که به خود جامعه سینمایی مربوط نمی‌شود، بسیار بیشتر است. حال اما محمد امامی که به عنوان سرمایه‌گذار، پول‌های کلانی را خرج ساخت و تولید «شهرزاد»، «مصادره» و امثالهم کرده، حتی از سوی این افراد درباره منشا این پول‌ها هم مورد سوال قرار نمی‌گیرد، البته طبیعتا نمی‌توان از کسانی که همواره در مواجهه با هر انتقادی از سوی رسانه‌ها و مردم با تک جمله «لطفا همدیگر را قضاوت نکنیم» پاسخ می‌دهند، انتظار داشت در چنین شرایطی سکوت‌شان را کنار بگذارند و به قضاوت یکی از همکاران خود بپردازند!

۴- این آزمونی جدی برای سینماگران است، چرا که آنها را مقابل کسی قرار می‌دهد که به واسطه حضور او در عرصه سینما منتفع شده‌اند. اگر چه ماجرای ورود سرمایه‌های نامعلوم به سینما، به عنوان سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در ابتدا مورد استقبال برخی سینماگران قرار گرفت اما بعدها معلوم شد بخش خصوصی‌ای در کار نیست، بلکه این سرمایه‌ها متعلق به کسانی است که یک پای‌شان در برخی پرونده‌های اقتصادی است و به دلایل متعدد در بخش سینما و فرهنگ سرمایه‌گذاری می‌شود. مورد محمد امامی هم با پیگیری‌های آتی قضایی نتیجه‌اش روشن‌تر خواهد شد.

۵- البته پرونده سیدمحمد امامی حالا گویا در شرایطی قرار گرفته که باعث شده گروهی از سینماگران حداقل نسبت به همکاری با وی اعلام برائت می‌کنند. در همین زمینه سعید سعدی، تهیه‌کننده فیلم سینمایی «مغزهای کوچک زنگ زده» در تازه‌ترین گفت‌وگوی خود با تکذیب سرمایه‌گذاری امامی در این اثر سینمایی به یک کانال سینمایی گفت: «متاسفم از شایعات غلطی که در برخی رسانه‌ها مطرح می‌شود. آقای امامی هیچ نقشی در ساخت و تولید «مغزهای کوچک زنگ زده» نداشته و ندارد. از ابتدا هم نقشی نداشته است». هر چند او در این گفت‌وگو به سوالی درباره ارتباط یکی از سرمایه‌گذاران این اثر با سیدمحمد امامی جواب مشخصی نداده و شاید این رفتار را باید به نوعی شانه‌خالی کردن از مسوولیت همکاری با چنین شخصیتی دانست ولی حداقل مقدمه‌ای برای جدا کردن مسیر سینماگران ایرانی از مسیر فعالیت‌های افرادی است که با پول‌های مشکوک تیشه به ریشه سینمای ایران می‌زنند.