به گزارش الف، صحبت های رئیس جمهور آمریکا، دونالد ترامپ و رئیس جمهور ایران، حسن روحانی، در برابر مجمع عمومی سازمان ملل،فرصت مناسبی برای مقابله دیپلماتیک و سیاسی ایران و آمریکا و مشخص شدن شروطی است که پس از گذشت چندماه از خروج امریکا از توافق هسته ای، برای تشکیل توازن قوا و گرایش های آنها لازم است. هر دو سخنرانی، بیانگر میزان اطمینان هر یک از روسای جمهور ایران و آمریکا برای تحقق دیدگاه خود در قلب درگیری محوری در منطقه و جهان بود.
روزنامه البناء در ادامه می نویسد: در وهله اول، رئیس جمهور آمریکا شکست خورده به نظر می رسید؛ چرا که روحانی با درخواست های علنی و پنهانی او برای مذاکره با مقامات ایران مخالفت کرد و با این حال ترامپ نتوانست ایران را به عنوان دولتی مخالف گفتگوهای سازنده نشان دهد؛ چرا که صحبت های حسن روحانی در مورد پایبندی ایران به قوانین بین المللی، کاملا گویا بود و از موضعی قوی ایراد می شد. روحانی مذاکره با آمریکا براساس شروط این کشور را به معنای موافقت با نقض قوانین بین المللی دانست، بر این اساس که قطعنامه صادره از سوی شورای امنیت، توافق هسته ای را تایید کرده و بازگشت به آن را ضروری می داند. به این ترتیب اگر امریکا خواستار مذاکره قانونی با ایران است، به ناچار باید به چارچوب پذیرش قوانین بین المللی که توافق هسته ای را نیز تایید می کند، بازگردد، در غیر این صورت هر دولتی که پس از خروج از توافق مذکور خواهان مذاکره در مورد آن باشد، در واقع قانون بین المللی را نقض کرده است.
بر این اساس باید گفت چطور واشنگتن دولت های جهان را تهدید به اجرای تحریم ها می کند، در حالی که قطعنامه های بین المللی مخالف این تحریم ها هستند؟ علاوه بر این در مورد فعالیت هسته ای ایران باید گفت، مرجع، گفته های آمریکا و دیگر دولتها نیست، بلکه ملاک اصلی نظر آژانس بین المللی انرژی اتمی و شرکای اروپایی ایران هستند که همگی ادعاهای آمریکا در مورد برنامه های هسته ای ایران را نقض می کنند.
در مورد عملیات تروریستی اخیر در ایران و به طور کلی در بحث حمایت از تروریسم، رئیس جمهور ایران، برتری را به رئیس جمهور آمریکا داده(!)و تصریح کرد که دست داشتن آمریکا و هم پیمانان عربی آن، در هدف گرفتن ایران، واضح و مبرهن است. در مقابل، ایران در حال مبارزه با تروریسم در سوریه و عراق است. به این ترتیب در این مورد نیز روحانی بر ترامپ پیروز شد و رئیس جمهور ایالات متحده نتوانست در مورد مبارزه با ترویسم جمله مفیدی بگوید، در حالی که پرونده ایران در مورد مبارزه با تروریسم، قطور و دارای بندهایی صادقانه است.
رئیس جمهور آمریکا با زبانی ضعیف از تلاش برای منصرف کردن تعدادی از دولتها از تجارت نفت با ایران، صحبت کرد، اما ایران از مهمترین کرسی جهانی، معادله روحانی مبنی بر التزام در مقابل التزام، تعهد در مقابل تعهد و تهدید در مقابل تهدید را مطرح کرده و در واقع به آمادگی ایران برای خروج از توافق هسته ای، بازگشت به غنی سازی اورانیوم و بازگشت به تهدید در مورد بستن تنگه هرمز در مقابل محاصره نفتی ایران، اشاره کرد.
رئیس جمهور ایران نیازی نداشت در مورد آشفتگی آمریکا در سایه شکست جنگ علیه یمن سخن بگوید، بویژه در مورد نبردهای الحدیده و حال نابسامان دولتهای خلیج{فارس} درگیر در جنگ یمن. روحانی تنها از زاویه دعوت به توقف جنایت هایی که متجاوزان به یمن مرتکب شده اند، صحبت کرد، بدون آنکه به آشفتگی آمریکا در سایه تنگنایی که اسرائیل در سوریه گرفتار شده است، اشاره ای کند، تنگنایی که پس از متشنج شدن روابط روسیه با اسرائیل ایجاد شده و تحولاتی را در پی دارد که خوشایند آمریکا و اسرائیل نیست و واقعیت تلخی را برای هر یک از آنها خلق می کند.
در پایان لازم می دانم به این مهم اشاره کنم که مقابله سیاسی و دیپلماتیک بین ایران و آمریکا در مجمع عمومی سازمان ملل، در نهایت با پیروزی رئیس جمهور ایران، با مرکزیت نقاط فوق الذکر همراه شد.
نویسنده: ناصر قندیل/ مترجم: مریم نصرالهی
