روزنامه «کیهان» در ویژه های خود نوشت:
غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی در گفت وگو با تابناک درباره عدم موافقت نمایندگان با طرح شفافیت آراء در مجلس اظهار داشت: اعتقاد من این است، برای اینکه کار نماینده حلال باشد، باید به قول و فعلی که به مردم داده، عمل کند. اگر رای نماینده شفاف باشد، کسی به مردم دروغ نمی‌گوید و کسی نمی‌گوید که مثلا ای ایثارگرها شما به گردن مردم حق دارید؛ اما در مجلس بگوید بس است دیگر به اندازه کافی ما به آنها داده‌ایم.
وی گفت: از سوی دیگر، یک عده از نمایندگان هستند که از عواقب کار می‌ترسند؛ مثلا در مورد FATF می‌گفتند شاید شورای نگهبان رد صلاحیت‌شان کند و در واقع ترس از رد صلاحیت شدن برای دور بعد نمایندگی را دارند.
برخی نیز همان طور که گفتم، از مراجع نظارتی می‌ترسند و به همین دلیل به این مصوبه رای ندادند. با اینکه نماینده در بیان عقاید خود آزاد است، زمانی که دبیر شورای نگهبان قبل از اینکه موضوعی در مجلس بررسی شود، اعلام نظر صریح می‌کند، طبیعی است که دارد به نماینده‌ها کد می‌دهد!
ادعای این وکیل‌الدوله درحالی است که نمایندگان، متفاوت یا مخالف نظر شورای نگهبان رای داده‌اند.
اما در مقابل باید از امثال این نمایندگان پرسید آیا دادن رای دولت به برخی وزرای ناکارآمد در تابستان ۹۶ نیز تحت فشار شورای نگهبان و ترس از نظارت استصوابی بود؟ آیا تایید برجام در کمتر از ۲۰ دقیقه، به خاطر ترس از نظارت استصوابی بود؟ باز گذاشتن دست رئیس‌جمهور و وزرا برای ریل‌گذاری‌های غلط و دور زدن مجلس و ارتکاب انواع تخلفات غیرقانونی چطور؟ آیا باز گذاشتن دست تیم اقتصادی دولت و آشفته‌سازی بازار و اقتصاد هم به‌خاطر نظارت استصوابی شورای نگهبان است یا احیاناً به‌خاطر کوتاهی شورای نگهبان در تایید چنین نماینده‌های مسئولیت‌ناشناسی که تبدیل به پادو و روابط عمومی مدیران جزء می‌شوند؟!
به قول شاعر «می با دیگران خورده است و با ما سر گران دارد.»
