دولت باید نقشه راه اقتصاد با ثبات را از میان قوانین بالادستی و پایین‌دستی تهیه و طبق آن عمل کند. اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و عملیاتی نمودن اصل 44 قانون اساسی برای به میدان آوردن بخش خصوصی به عنوان پیاده‌نظام و سواره‌نظام جنگ اقتصادی از ضروریات این رویکرد است. تا ثبات و آرامش در محیط کسب و کار پدید نیاید چرخ تولید نمی‌چرخد و رونق به وجود نمی‌آید.

مبارزه با فساد باید از حالت شعاری درآید و حالت عملی به خود بگیرد. مسئولان امر برخورد با فساد را باید از نزدیکان خودشان شروع کنند تا جدی بودن آن را به اثبات برسانند. برخورد با فساد در هر سطحی و پیگیری تخلفات کمک خواهد کرد تا نقشه راه درست پیاده گردد.

تا جلوی کالای قاچاق گرفته نشود تولید در داخل جان نمی‌گیرد. هر کالایی که وارد کشور می‌شود یک کارگر را از کار بیکار و یک کارگر را آن سوی مرزها مشغول به کار می‌کند. شکی نیست قاچاق، اشتغال را در کشور هدف گرفته است و تا جلوی آن گرفته نشود دولت نمی‌تواند حرفی برای عبور از بحران بیکاری بزند.

قطعاً مجموعه قوای انتظامی و قضائی کشور توان آن را دارند تا اگر عزمی برای برخورد با قاچاق باشد آن را عملیاتی کنند. وقتی دولت اختیارات وسیعی چون تعزیرات دارد امر مبارزه با قاچاق و احتکار و ... را نمی‌تواند گردن نهاد یا قوای دیگر بیندازد چرا که خود به تنهایی می‌تواند از پس این معضل برآید.

دولت باید به میان مردم بیاید و در یک ارتباط چهره به چهره در مورد نقشه‌های دشمن در جنگ اقتصادی روشنگری کند. سفرهای استانی و دیدار با مردم ضروری است. برقراری ارتباط یک سویه از رسانه ملی دردی را دوا نمی‌کند.

دولت با توانایی‌ها و اختیاراتی که دارد حتماً می‌تواند بر مشکلات غلبه کند به ویژه آنکه رقبای او صادقانه می‌گویند هر کمکی که از دستشان برآید به دولت خواهند کرد.

دولت باید با نخبگان جامعه به ویژه نخبگان اقتصادی مراوده داشته باشد آنها را زیر یک سقف جمع و حرف آنها را گوش کند و به راهکارهای آنها عمل نماید.
دولت نیاز به یک کار مستمر و شبانه‌روزی و پیگیری برای حل مشکلات اقتصادی مردم دارد. برای این کار حتماً نیازمند روحیه انقلابی، عزم راسخ و تلاش و کار جهادی است. مردم باید تحرک دولت را حس کنند و وقتی اخبار رسانه ملی را پیگیری می کنند باید ببینند کار ملموس مسئولان اقتصادی برای حل مشکلات چیست؟ هر باری که از دوش مردم برداشته شود باید مردم آن را حس کنند و ثمرات آن را در جیب و سفره خود ببینند.

دولت در حال جنگ تمام‌عیار با بزرگترین قدرت اقتصادی جهان است. آمریکا برای مقابله با نظام مقدس جمهوری اسلامی هر کاری که ناشی از دشمنی و خصومت باشد دریغ ندارد. این طرف معادله جنگ، باید آرامش، وحدت، همگرایی و انسجام ملی برقرار باشد.
همه باید تلاش کنند دولت یک تصویر توانا، مقتدر و کارآمد داشته باشد و در این میان خود مسئولان دولتی مسئولیت سنگینی دارند آنها باید تلاش‌های خود را در قاب چشمان مردم به تصویر بکشند.

اگر جز حرف چیزی برای این تصویر نداشته باشند خدایی ناکرده تصویری ناکارآمد از آن واتاب داده می‌شود.

برجام، فرجام خوبی نداشت. تکیه بر آن تکیه بر سراب است. از اول نباید مشکلات اجتماعی و اقتصادی را به برجام گره می‌زدیم. حال که امروز می‌بینیم این کوچه بن‌بست است سخن از فواید آن بی‌فایده است.

دیپلماسی خارجی کشور باید به سمت کشورهایی برود که فریاد می‌زنند حاضر به برقراری روابط راهبردی با تهران هستند.

آنها صادقانه در عرصه دیپلماسی جهانی به ایران کمک کرده‌اند. چین، روسیه و هند می‌توانند شرکای راهبردی ما باشند.

دیپلماسی کشور باید تمرکز گسترش روزافزون روابط را با این کشورها جدی بگیرد. کشورهای بزرگی چون پاکستان در همسایگی ما و اندونزی به عنوان دو کشور بزرگ مسلمان باید جزء هدف‌های دیپلماسی خارجی ما باشد.
باید به طور کلی از آمریکا قطع امید کرد و چون اروپا دنباله رو آمریکاست هم باید امیدی به آن نداشت.

ضروری است در این راه اراده دیپلماسی خود را بر اساس نگاه دقیق به شرق تنظیم کرد. از برجام باید هوشمندانه عبور و آن را به عنوان یک تجربه تاریخی در دیپلماسی کشور به موزه روابط با غرب سپرد.