به گزارش طبنا، علائم مربوط به دستگاه ادراری تحتانی شامل دفع ادرار همراه با درد یا تکرر ادرار یا اضطرار برای ادرار یا هر دو است در حالیکه علائم مربوط به عفونت کلیه شامل تب و درد پهلو به همراه علائم مربوط به عفونت دستگاه ادراری تحتانی است.
این علائم در افراد مسن یا بسیار کم سن و سال ممکن است مبهم یا نامشخص باشند. عامل اصلی هر دو نوع عفونت مذکور کلی است، با این حال کمتر باکتری‌های دیگر، ویروس‌ها یا قارچ نیز ممکن است موجب آن شوند. عفونت‌های دستگاه ادراری معمولا در زنان نسبت به مردان بیشتر رخ می‌دهد، چراکه نیمی‌از زنان در طول زندگی خود حداقل به یک عفونت مبتلا می‌شوند. بروز مجدد بیماری امری شایع است.
آناتومی‌بدن زنان، مقاربت جنسی و سابقه خانوادگی عوامل خطرساز در این بیماری هستند، عفونت کلیه در صورت بروز معمولا پس از عفونت مثانه ظاهر می‌شود، اما ممکن است ناشی از عفونت منتقله از راه خون نیز باشد. تشخیص این بیماری در زنان سالم و جوان تنها براساس علائم امکان‌پذیر است.
در افرادی که علائم آنها مبهم است، ممکن است تشخیص بیماری مشکل باشد زیرا ممکن است باکتری‌هایی وجود داشته باشد، اما عفونتی مشاهده نشود. در موارد پیچیده یا در صورتی که درمان با شکست مواجه شود، ممکن است کشت ادرار مفید باشد.
در افراد مبتلا به عفونت‌های مکرر، می‌توان از دوز پایین آنتی‌بیوتیک‌ها به‌عنوان اقدام پیشگیرانه استفاده کرد. در موارد غیرپیچیده، عفونت‌های دستگاه ادراری را می‌توان به‌راحتی با مصرف آنتی‌بیوتیک در یک دوره کوتاه درمان کرد، اگرچه مقاومت در برابر بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌های مورد استفاده برای درمان این بیماری در حال افزایش است.
