دکتر مجتبی خاکساریان در گفت‌وگو با ایسنا گفت: افسردگی خلقی شامل بی‌حوصلگی و گریز از فعالیت یا بی‌میلی و بی‌علاقگی است که می‌تواند روی افکار، رفتار، احساسات خوشی و تندرستی فرد تاثیر بگذارد. وی اظهار کرد: این افراد دارای حالاتی نظیر احساس ناراحتی، اضطراب، پوچی و نومیدی، درماندگی، بی‌ارزشی، شرمساری یا بی‌قراری هستند.

وی در خصوص شیوع افسردگی در نوجوانان با بیان اینکه براساس مطالعات کلی و پژوهش‌های انجام شده دو درصد از بچه‌های زیر ۱۰ سال افسردگی را تجربه می‌کنند، افزود: این میزان افسردگی در افراد ۱۰ تا ۱۴ سال بین ۵ تا ۸ درصد و در برخی موارد بسته به شرایط تا ۲۰ درصد گزارش شده است که معمولا ۷۰ درصد این افراد درمان مناسبی دریافت نمی‌کنند؛  زیرا نوجوانان برخلاف کودکان و بزرگسالان بجای گوشه‌گیری، رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان می‌دهند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان اضافه کرد: افسردگی پیش از بلوغ در پسران بیشتر بوده، اما در دوران بلوغ در دختران دو برابر پسران است. خاکساریان دلیل بیشتر بودن افسردگی در دوران بلوغ را هورمون‌ها، مرحله تکامل جنسی، زمان شروع دوران بلوغ و حوادث استرس‌زای زندگی عنوان کرد و گفت: تغییر در عادات غذایی، خواب، تغییر در وزن، بی‌علاقگی نوجوان به مدرسه، گوشه‌گیری،  عدم تمرکز، فراموشکاری، احسان بی‌ارزش بودن و احساس گناه، شکایت پی در پی از بیماری در عین سلامت کامل، استفاده از مواد مخدر و الکل و خودکشی از علائم دوران افسردگی است.

این متخصص علوم اعصاب گفت: رویدادهای زندگی، شخصیت، درمان‌های پزشکی، مواد مخدر و روانگردان و بیماری‌های غیر روانی از علل افسردگی است.

وی با تاکید بر اینکه خانواده پناهگاه مناسب برای پذیرش احساسات نوجوان است، افزود: والدین باید با مشاهده علائم مذکور در فرزند خود با پزشک مشورت کند، خانواده باید گوش شنوا داشته و فرزند خود را تشویق کند و موفقیت فرزندشان را بزرگ جلوه دهند و از داوری و قضاوت خودداری کنند.  والدین باید هر موقع نوجوان نیاز دارد، پذیرای صحبت‌های آنان باشند و آنها را به ورزش ترغیب کنند.

این متخصص علوم اعصاب افزود: داروهای ضد افسردگی، تثبیت کننده‌های خلقی و داروهای آنتی سایکوتیک (ضد روانپریشی) برای دارو استفاده می‌شود.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان گفت: برای درمان افسردگی از روان درمانی، درمان تحریک مغزی، نور درمانی، ورزش، درمان جایگزین (طب سوزنی، مراقبه و تغذیه درمانی)، رویکردهای ذهن، جسم و روح (مدیتیشن، ایمان و دعا)، روانکاوی، شناسایی افکار مسموم، افزایش مهارت‌های ارتباطی و افزایش عزت نفس می‌توان بهره برد.