مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها پیشنهاد می‌کنند که روزانه ۱۸ میلی‌گرم آهن برای زنان ۱۹ تا ۵۰ ساله و ۸ میلی‌گرم در روز برای مردان باید مصرف شود.شما می‌توانید آهن را از دو منبع متفاوت به‌دست آورید: گیاهان و حیوانات. منابع مبتنی بر حیوانات حاوی آهن هم بوده و منایع گیاهی دارای آهن «غیر هم» هستند. با اینکه آهن هم می‌تواند به آسانی توسط خون جذب شود اما برخی از مطالعات انجام شده، ارتباطی بین آهن «هم» و ابتلا به بیماری عروق کرونری قلبی را پیدا کرده‌اند.منابع مبتنی بر گیاهان شامل غلات غنی شده، لوبیای سفید، شکلات تلخ، عدس، اسفناج، سویا و نخود است.از آنجایی که بیشتر افراد دارای کمبود آهن هستند شما باید به‌دنبال رفع و پیشگیری از آن باشید.در ادامه نشانه‌های کمبود آهن را ذکر می‌شوند:
احساس خستگی به‌طور مداوم
در حالی که خستگی می‌تواند نشانه بیماری‌های مختلف در بدن باشد،اما بهتر است در اینگونه موارد سطح آهن خود را بررسی کنید. بر اساس یافته‌های موسسه ملی خون، ریه و قلب، خستگی شایع‌ترین علامت کمبود آهن است و به این خاطر رخ می‌دهد که بدن نمی‌تواند اکسیژن را به خون حمل کند.اگر شما در خون خود اکسیژن کافی نداشته باشید خیلی زود خسته خواهید شد.علاوه بر این، سلول‌های قرمز خون در بدن ممکن است هموگلوبین کمتری از حد نرمال و طبیعی داشته باشد و همین امر نیز موجب ایجاد خستگی در بدن گردد.
ریزش موی قابل توجه
یکی از نشانه‌های دیگر کمبود آهن، ریزش موی سر است. اگرچه ریزش ۱۰۰ عدد تار مو در روز طبیعی است اما از دست دادن قابل توجه آن می‌تواند نشان‌دهنده مشکلات جدی در بدن باشد. بر اساس مطالعات انجام شده در دانشگاه پزشکی تگزاس،زمانی که فولیکول‌های مو نتوانند اکسیژن کافی دریافت کنند، وارد دوره استراحت می‌شوند و تا زمانی که کم خونی رفع نشود به رشد ادامه نخواهند داد.اگر متوجه ریزش موی زیاد شدید، رژیم غذایی خود را تغییر دهید و از غذاهای سرشار از آهن استفاده نمایید. همچنین استفاده از مکمل‌های دارویی به تجویز پزشک نیز می‌تواند موثر باشد.
به‌طور مکرر بیمار شدن
هنگامی که بدن با کمبود مواد مغذی روبه‌رو می‌شود، سیستم ایمنی به‌طور طبیعی ضعیف‌تر خواهد شد زیرا آنها مواد مورد نیاز برای مبارزه با عفونت‌ها را در اختیار ندارند. دکتر مور معتقد است که سلول‌های قرمز خون به حمل اکسیژن به طحال کمک می‌کنند. طحال یک موقعیت کلیدی برای مبارزه با عفونت‌هاست. اگر بدن آهن کافی در اختیار نداشته باشد، نمی‌تواند جلوی عفونت‌ها را بگیرد.همچنین سلول‌های قرمز خون اکسیژن را به غدد لنفاوی حمل می‌کنند که شامل گلبول‌های سفید مبارزه کننده با عفونت هستند. اگر کمبود آهن دارید، بدن شما گلبول سفید را به اندازه کافی تولید نخواهد کرد و همین امر نیز موجب بیمار شدن شما می‌شود.
پوست رنگ پریده
اگرچه بیشتر افراد دارای پوستی رنگ پریده هستند و ممکن است بیماری و یا نقصی در بدن نیز نداشته باشند اما رنگ پریدگی در صورت می‌تواند نشانه کمبود آهن باشد.هموگلوبین در خون برای تولید رنگ صورت کمک می‌کند و باعث خوش رنگ شدن آن می‌شود.زمانی که سطح هموگلوبین کم باشد رنگ صورت، پریده و کم رنگ خواهد شد.هنگامی که سلول‌های خونی آهن کافی نداشته باشند، کوچکتر و ضعیف‌تر شده و می‌توانند باعث رنگ پریده شدن صورت شوند،به‌خصوص اگر پلک پایینی خود را نگاه کنید متوجه این موضوع خواهید شد.
زبان متورم
زمانی که بدن اکسیژن کافی نداشته باشد، ماهیچه‌ها می‌توانند متورم ودردناک شوند. ممکن است متوجه ایجاد ترک در اطراف دهان و زبان خود شده باشید. تمامی این موارد نشان دهنده کمبود آهن در بدن است.به یاد داشته باشید که اگر فکر کردید کمبود آهن دارید، باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید. او به شما کمک می‌کند رژیم غذایی خود را اصلاح کنید و از غذاهایی استفاده کنید که سرشار از آهن است. همچنین در صورت لزوم می‌توانید از مکمل‌های دارویی به تجویز پزشک نیز استفاده کنید.
