رئیس‌جمهور آمریکا در کنفرانس خبری دوشنبه در پاسخ به سوال یک خبرنگار مبنی بر اینکه آیا تمایل دارد با «حسن روحانی»، رئیس‌جمهور ایران دیدار کند گفت: «من آماده‌ام با هر کسی دیدار کنم. من به ملاقات اعتقاد دارم.» وی با طرح این ادعا که ایرانی‌ها درگیر شرایطی سخت هستند، از اینکه آیا مقامات ایران آمادگی دیدار با او را دارند یا نه ابراز بی‌اطلاعی کرد.

این خبر در حالی مطرح شد که برخی در ایران نیز طی روزهای اخیر دوباره مذاکره‌طلب شده‌اند و حتی با مثال زدن پذیرش قطعنامه 598، ایران را به آنچه خود تصمیم سخت می‌خوانند، فراخوانده‌اند.

«دیپلماسی ترامپی» که به‌دنبال تهدید و فشار همراه با در باغ سبز نشان دادن برای گفت‌وگو است در شرایطی رخ می‌دهد که:

الف – ایران و شش کشور موسوم به 1+5 پس از سال‌ها مذاکره سرانجام به توافقی در خصوص موضوع هسته‌ای دست یافتند که ترامپ زیر آن زد. وی در 18 اردیبهشت از این توافق خارج شد و اعلام کرد که تحریم‌های ضدایرانی آمریکا بازاعمال خواهند شد.

ب – ایران درگیر مذاکراتی با اروپا برای بررسی امکان حفظ برجام بدون حضور آمریکاست. آنچه از مذاکرات برمی‌آید نشان‌دهنده آن است که پیشنهادهای اروپا هنوز با خواسته‌های ایران فاصله قابل توجهی دارد.

ج – وزیر خارجه آمریکا در سخنانی 12 خواسته را از ایران مطرح کرده که می‌توان آنها را پیش‌شرط‌های آمریکا برای رفع تحریم‌ها خواند. از جمله این پیش‌شرط‌ها توقف کامل غنی‌سازی، عدم توسعه برنامه موشکی، قطع حمایت از گروه‌های مقاومت و ... است.

 د – واشنگتن با خروج از برجام ثابت کرده که نمی‌تواند برای توافق مورد اعتماد قرار گیرد. این مساله بارها به تایید مقامات دولتی نیز رسیده است.

ه – بر همگان روشن است که دولت ترامپ حاضر نیست یک قدم از خواسته‌های رژیم صهیونیستی کوتاه بیاید و همان چیزهایی را روی میز مذاکره خواهد گذاشت که تل‌آویو و تیم تندروی نتانیاهو از او و دولتش بخواهند. نگاه صهیونیست‌ها به ایران نیز روشن است و نمی‌توان انتظار داشت خواسته‌های آنان مورد موافقت ایران قرار گیرد.

و – همه می‌دانند که ترامپ با فشار اقتصادی به‌دنبال از پای درآوردن نظام اقتصادی ایران با هدف گرفتن امتیازات سیاسی است.

با اوصاف فوق‌الذکر، سخنان ترامپ دارای سه تناقض آشکار است:

اولا، اینکه ترامپ می‌گوید بدون پیش‌شرط آماده مذاکره است از بیخ و بن دروغ است چرا که مایک پامپئو، وزیر خارجه او، پیش‌تر شرایط مدنظر ایالات متحده را مورد تصریح قرار داده است.

ثانیا، برای مذاکره ابتدا ثابت می‌کنند که طرفی قابل اعتماد هستند و بعد پای به کارزار مذاکره می‌نهند. دونالد ترامپ با خروج از برجام به‌وضوح نشان داد که حاضر است زیر هر توافقی بزند. بر این اساس، نه‌تنها قابل اعتماد نیست، بلکه دقیقا برعکس، مطلقا غیر قابل اعتماد است.

ثالثا، دعوت از تمام دنیا به اعمال فشار علیه ایران هیچ تناسبی با راهبردهای دیپلماتیک ندارد. آمریکا نه‌تنها خود در حال اعمال فشار اقتصادی بر ایران است بلکه با دوره انداختن هیات‌هایی از وزارت‌های خزانه‌داری و خارجه، دیگر کشورها را نیز به فشار علیه تهران فرا می‌خواند.

مرور آن 12 شرط یا خواسته‌ای که پامپئو مطرح کرد نشان می‌دهد که او نه به‌دنبال مذاکره از موضعی برابر که به‌دنبال تسلیم ایران است. این تسلیم نه فقط تسلیم مادی که تسلیم هویتی است که نمود عینی آن خواسته آمریکا برای ترک محور مقاومت است؛ محوری که در سراسر منطقه عرصه را بر واشنگتن و متحدینش تنگ کرده است.

تاجر قمارباز آمریکایی شاید به‌خیال آن نشسته تا با دیداری با مقامات ایرانی برای دیپلماسی ورشکسته خود که جز فاکس‌نیوز در آمریکا هم طرفداری ندارد اعتبار بخرد. این قماری است که او در آن از پیش باخته است. نباید فراموش کرد که او در حالی مقامات ایرانی را به دیدار فرامی‌خواند که «جان بولتون»، طرفدار سینه‌چاک منافقین و حامی بی‌قید و شرط براندازی مشاور امنیت ملی اوست.

امروز مسیر عزت و اعتلای ایران از مدیریت بازارها، آرامش بخشیدن به مردم و تامین نیازهای آنان می‌گذرد نه گفت‌وگو با کسی که خیانت‌پیشگی خود را حتی به طرفداران برجام هم ثابت کرده است و جامعه ایران را یک‌صدا در برابر خود قرار داده است. او با طرح هر از گاه مذاکره در کنار فشارهای غیرانسانی به مردم ایران به‌دنبال ایجاد شکاف در جامعه ایران است و این دقیقا فرصتی است که نباید به او داده شود.

دولت ترامپ اگر به‌ گفت‌وگو اعتقاد داشت از توافقی که با دو سال گفت‌وگو به دست آمده بود خارج نمی‌شد. درک این نکته ساده‌تر از آن است که کسی منکر آن باشد.