بنا بر اخبار واصله در تولید علم جزء ۱۵ کشور برتر دنیا شده‌ایم، اما معلوم نیست چرا این برتری در سفرۀ ما مردم عادی دیده نمی‌شود.

یکی از مشکلات در کشورهای درحال توسعه و توسعه نیافته "بازی با آمار" است، به عنوان مثال همین خبر فوق ! خواننده تصور می کند عجب حرکت بزرگی صورت گرفته و کشور هم با سرعت زیاد در حال حرکت به سمت "توسعه" است. فقط کافیست بررسی شود چند درصد از این به اصطلاح "تولید علم" مقاله ای و چند درصد اجرایی و عملیاتی است! و از همه مهمتر این همه توسعه علمی درامد سرانه ایرانی را یک دلار اضافه کرده است؟

شاید نگارنده تصور کند اینجانب سیاه نمایی می‌کنم. چند روز پیش یکی از اقوام که کارمند در بخش خصوصی است، گفت که برای خرید چند قلم داروی معمولی (از جمله قرص سرماخوردگی) هزینۀ آزاد پرداخت کرده است؛ داروهایی که قبلاً تحت پوشش بیمه بود! کمی تحقیق کردم و متوجه شدم نزدیک به حدود صد قلم دارو اخیراً از پوشش تأمین اجتماعی خارج شده.

حالا جزءِ 15کشور برتر در تولید علم را باید بپذیریم یا اینکه کارگر بینوا باید برای یک بیماری ساده چند برابر قبل پول از جیب مبارکش پرداخت کند و خم به ابروی آقایان مسئول در درنیاید؟ تبعیض دردآور بین کارگران (بعلاوۀ همه شاغلین بخش خصوصی و شرکتی‌های بخش دولتی) و کارمندان رسمی دولت هم خود قصۀ دردآوری است که هر چه می‌کنم، نمی‌توانم با این رتبۀ علمی جمع نمایم!
امیدوارم ایران از این سبک مدیریت ایرانی و "دام تله آمار" به زودی نجات یابد؛ پیش از آنکه بسیار دیر شود!